Emotionele triggerpoints...

Afgelopen woensdag belde de longarts met de uitslag van het biopt wat vorige week genomen is.

Dat ik die uitslag al op maandagavond had kunnen lezen in mijn digitale ziekenhuisdossier, scheelde al een heel stuk. 

Niet kleincellig plaveiselcarcinoom. 

Geen uitzaaiingen in mijn hersenen, wel aanwijzing voor voorloper vasculaire dementie, bah! Botten zijn schoon, bloed ook, niets te zien in de organen en ook het lymfestelsel lijkt niet aangetast. Wel vertoont de tumor necrose = afstervend weefsel. Is dat het vreemde slijm wat ik nu al een paar dagen ophoest? Door de endoscopie is was mijn slokdarm al gevoelig, maar door dit hoesten is het nu ontzettend pijnlijk geworden. 

Vandaag had ik het gesprek met de oncologieverpleegkundige, ik wil niet nog 2 weken afwachten op het pathologisch onderzoek van het biopt in het UMCG.

Aankomende dinsdag ga ik dus starten met de combinatie behandeling: Carboplatine, Paclitaxel en Pembrolizumab. 

Ik kan heel zakelijk en sec alle informatie handelen, alles gaat goed, todat.... ze begint over haaruitval. Ineens ben ik nergens meer en schiet ik vol. Nu moet je weten dat mijn haar altijd mijn trots is geweest. Lang golvend blond haar tot ver op mijn rug. Ik was toevallig deze zomer naar de kapper geweest om het grijs weg te laten werken op een gedistingeerde pluk  lichtgrijs zilverig op mijn voorhoofd na. 

Gelukkig is er de mogelijkheid tot hoofdhuid koeling om dit zoveel mogelijk tegen te gaan, ik hoop er het beste van!