De laatste dag voor de eerste chemokuur
Ik word wakker van de vogels. Nog niet fit. Als ik me moe en lui voel, heb ik de neiging om mezelf een aansteller te voelen. Maar nee, het is wel echt. Echt verwarrend. Echt vermoeiend en verdrietig en eng. Alsof je in volle vaart in een auto rijdt zonder rem en stuur en al een paar weken weet dat je op die muur in de verte gaat knallen en dan lang in puin ligt. Hopende je ooit weer zo fit te voelen als vandaag.
Het is een bizarre periode om dat aan te zien komen zonder te weten hoe je je zult voelen.
Gister moest ik huilen bij een bloedprik. De aardige verpleegkundige vroeg of ik bang was voor de prik. Nee, helemaal niet, zei ik. Maar wel voor alles en dat ook dit het zo concreet maakt wat er te gebeuren staat.
Vandaag gaan ze mij de afdeling laten zien waar ik chemo krijg en nogmaals uitleggen hoe het allemaal gaat. Mijn dochter van 23 gaat mee. Zij is ook ziek, maar anders. Chronisch. Voor haar kan dit er eigenlijk niet bij. Samen rondkijken op de afdeling is haar een beetje meenemen. Als we van elkaar niet meer weten wat er van binnen gebeurt komt er afstand. Misschien meer dan we willen, dus dat willen we niet.
Ik heb het idee dat ik van alles in huis moet hebben. En toch heb ik het niet gekocht of gehaald. Misschien is het allemaal niet nodig hoop ik stiekem.
Het voelt als een twilight zone. Dan weer vol goede moed, dan weer bang. Dan weer vrolijk, dan weer verdrietig.
En toch went het idee. Hoe raar ook. Laat het maar beginnen, het dal aan de overkant is een bergje met uitzicht naar de rest van dit leven. Ik hoop een vlaggetje op die top te kunnen plaatsen. Het kan een Leidse vlag zijn, of een Friese vlag, of een eigen bedenkselā¦ daar kan ik nog lekker lang over nadenken.
Gelukkig ben ik niet alleen. Ik denk veel over mensen die alleen zijn en dit doormaken. In gedachten deel ik de warme aandacht die ik ontvang met hen.
12 reacties
Lieve Liesbeth,
Het siert je dat je nu ook denkt aan anderen die dit alleen moeten doormaken. Laat alles de komende maanden maar over je heen komen en neem het van dag tot dag, soms van uur tot uur en bedenk dat alles wat je voelt ook weer over gaat. Die vlag draag je gewoon de hele behandelperiode in gedachte met je mee. Je hebt alle tijd om te bedenken wat voor soort vlag het gaat worden. Ik wens je relatief weinig bijwerkingen maar wel heeeel veeeel succes.
Liefs, Monique
Dank je wel Monique.. Als ik jouw bio lees dan valt het slechte nieuws bij mij nog meeā¦. Wat een dappere dodo moet jij wel niet zijnnom zo positief en supportive te zijn!!! Ik wens ook jou alle sterkte en hoop dat je de jaren waar je op hooot er nog bijkrijgt en er bij kunt genieten van wat wel mooi is!! šš»š»š»
Beste Liesbeth,
Verlies de doelstelling niet uit het oog. De bijwerkingen van de kuur kunnen ook meevallen. Vijf jaar geleden heb ik een chemokuur gehad i.c.m. betstralingen en heb er vrij weinig last van gehad.Sterkte.
Hey Liesbeth, ga er met volle moed tegenaan en maak het jezelf zo comfortabel mogelijk. Denk nu vooral aan jezelf en geniet van de mensen en kleine dingen om je heen die je blij maken. Ik ging met plezier er tegenaan en 3 weken na mijn laatste kuur zat ik al opnieuw op kantoor te werken. Heb een kuur van 9 weken gehad die best heel zwaar was. Ook al zit je in een dip na een behandeling, maak een kleine wandeling, ook al ik maar 5 minutenā¦ 10 maanden later na behanling zit ik alweer in de fitness en doe ik weer competitie Padel. Je kan het en het lukt je zeker en vast. Groet Bart
Hoi Liesbeth,
Ik heb het 12 jaar g leden allemaal doorstaan,en het is wel een zware tijd geweest,maar ik ben er heel goed door heen gekomen.dus probeer de moed er in te houden Liesbeth. Heel veel sterkte.
Lieve Liesbeth, wat jij beschrijft, kan ik me nog zo goed herinneren,het ene moment ben je sterk en dan opeens zijn daar de emoties.ik ben nu 2 keer door dit proces gegaan! Het gaan met up en downs. Heel veel sterkte de komende tijd! En geniet van de goede momenten!
Heel veel sterkte.
Hoi Liesbeth,
Heel veel sterkte enne................niet iedereen heeft last van die chemokuren hoor, sommigen merken er niets of weinig van, ik behoor ook tot die groep.
Wietolie kan je zeker helpen, ik was er al mee begonnen voordat ik eind 2020 de 1e chemo kreeg. Dat was een tip van de Mediwiet Stichting. Zelfs de dexamethason die je moet slikken tegen de misselijkheid heb ik niet eens ingenomen. Dezelfde dag van de 1e chemo heb ik nog 70 km gefietst......
Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde maar bewegen is sowieso erg goed tegen kanker en wietolie ook. Ik ben een meer dan goed voorbeeld.
Kun jij ook! Zet hem op, Tsjakka! Mooie kreet van die lullo van een Ratelband, voor de rest een beroeps eikel.
Greetz,
Jilles
Fijn dat het bij jou zo goed ging Jilles!! Ik zit nu aan het einde van de tweede kuur. Toch een hele lijst bijwerkingen helaas. De derde week voel ik me per dag opknappen. Elke kuur zal wat lastiger worden zo lijkt het maar sommige, inmiddels ervaren, bijwerkingen weet ik nu hoe te behandelen. Aldoende leert menš
Hoi Liesbeth, dat gevoel dat je omschrijft voel ik net zo! A.s.dinsdag ga ik aan mn eerste chemokuur beginnen. Ik had net met een vriendin 2100 km gefietst naar Rome en voelde me superfit en euforisch totdat ik thuis kwam na 4 weken en de diagnose triple negatief kreeg. Dan stort alles in. Ik voel me fit en het is een raar idee dat ik om te overleven mn lichaam zieker moet maken door de chemo. Gelukkig nog niet uitgezaaid maar angstig. Je moet je eraan overgeven en ben het eens met alle commentaren hieronder dat het voor iedereen anders is en je het aan moet gaan met volle moed. Ik wens jou ook veel sterkte met alles en laten we positieve gedachtes houden. Lekker de natuur in gaan en al het moois ervaren om ons heen. Liefs, Patty
Beste Patty!
Wat een onwerkelijke overgang moet dat voor je zijn. Zo tegenstrijdig. Topfit en toch ziek. Ikzelf begin woensdag aan mijn derde kuur en vind het nog steeds abstract, ondanks alle scans. Dat ik nooit zal voelen hoe het is kanker te hebben, alleen hoe het is om te voelen hoe het is de last van kanker te voorkomen. Bizarre ervaring. Zelf dacht ik dat ik āineensā op die muur zou knallen die ik in mijn blog beschreef. Maar dat was een verkeerde voorstelling van de realiteit. Alles gaat geleidelijk. Lasten komen en gaan en kunnen worden verholpen en overgaan. Per moment is het een verassing en de lange lijn is langzame opbouw van vermoeidheid. Maar misschien gaat het bij jou anders. Jij hebt ook geen PTC-PTz behandeling denk ik met trippel negatief. Ik wens je heel veel sterkte dinsdag en dagen daarna wanneer langzaam sommige dingen zich zullen manifesteren. Je kunt het en je kiest er niet voor. Leuk is anders. Maar het kan op sommige dagen ook meevallen, even ābijkomenā en dan weer verderā¦. Hoofd cool, hart warm en liefs van mij.
Liesbeth.
Mocht je nog tips hebben om hoe omte gaan met bijwerkingen, dan graag!