Zo veel onduidelijkheid….hoe zal mijn lijf reageren?
Deze weken, voordat de chemo en de doelgerichte therapie gaat beginnen, krijg ik veel extremen te lezen en horen. Ik neem de informatie hapje voor hapje tot me…doseren op gevoel…
Sommige mensen schijnen hun werk te kunnen blijven doen tijdens de chemo. Ik heb gelijk al mijn cliënten afgezegd omdat ik ze niet straks ‘heb’ op momenten dat ik me goed voel of steeds weer kan afzeggen als het niet gaat.
Sommige mensen kunnen pas na jaren weer voorzichtig beginnen hun werk weer op te bouwen.
Ik voel me al moe en depri als ik alle bijwerkingen lees en mijn interne rechter waarschuwt me om me niet als slachtoffer en patiënt te gaan gedragen zelfs nog vóór de behandelingen gestart zijn🙄.
Voor nu merk ik vooral, confronterend en soms verrassend, hoe mijn omgeving reageert en waar daar de uitdagingen zullen liggen.
Hoe mijn lijf reageert? Geen idee. Hoe het zal gaan? Geen idee. Hoe zelfredzaam ik ben en blijf? Geen idee.
Wat er nog meer om de hoek ligt? Geen idee.
Het maakt me nu al stiller. Nederig ook. Mijn lieflijf gaat nog harder moeten werken dan normaal om dat wat 100.000 x per seconde goed gaat, nu in stand te houden met een dikke extra weerstand van goedjes die afbreken in plaats van opbouwen. Die beschadigen in plaats van helen. En mijn lieflijf moet meer doen met minder energie. Ik ben niet gelovig maar bid nu op mijn blote knietjes dat mijn lief lijf groot en sterk genoeg is om mij daar doorheen te helpen….
En dat mijn omgeving me kan steunen en helpen om niet mezelf te verliezen in drijfzand, doemdenken en eenzaamheid.
Ik hou mijn hart en lieflijf vast….
4 reacties
Ik hoop voor je mee. De kankerreis leert je zo veel. Niet alleen over je lijf en hoe het functioneert, maar ook over jezelf en wie je bent én de anderen om je heen. Ikzelf heb afscheid moeten nemen van mijn beste vriendin. Ze kan het niet aan om met kanker geconfronteerd te worden. Maar daarnaast zijn er anderen (ook onverwachte personen) die steunen en helpen en je een hand reiken. Elke reis is uniek en enig en je zal het wel watertjes doorzwemmen. Moge er vooral toffe verrassingen op je weg komen!
Dank je voor je reactie Clemens. En jammer dat je beste vriendin er geen raad mee wist. Zo verlies je meer dan je aanvankelijk wellicht denkt of dacht….en fijn dat je meehoopt met mij op onverwacht toffe dingen die jou blijkbaar ook zijn tegengekomen….👍😊🌻
Lieve Liesbeth,
Zelf heb ik ook her2 en hormoongevoelige kanker ( triple positief). Deze was al uitgezaaid naar lever en rug. Tijdens de docetaxel chemo die ik kreeg was ik niet in staat om te werken. 6 Weken na de laatste chemo ben ik weer voorzichtig begonnen met 2 x 2 uurtjes reintegreren. Voor iedereen is het anders hoe het lichaam op de behandelingen reageert. Belangrijkste was dat de groei van de kanker ermee tot staan was gebracht. De kleinste tumoren zijn zelfs verdwenen. Ik krijg nu 3 wekelijks immuuntherapie per infuus en slik dagelijks antihormonen en daarmee ben ik stabiel en heb ik weer een voldoening gevend leven. Ik wens je heel veel succes met de behandelingen en blijf vooral lief voor jezelf.
Liefs, Monique
Hoi Monique,
Wat een reis heb je al achter de rug…. Dank je voor het delen. Hopelijk blijft het stabiel bij jou en win je energie en kracht terug…..
ik moet nog evenbafwachten of ik start wanneer men zei of dat het toch een week later start ivm onderzoek van de hartspier die vooraf moet….😏
Goede groet,
Liesbeth