Blog 30 En weer krabbel ik langzaam op gelukkig🙏🏻🎉🍀

Na mijn vorige blog die ik vanuit mijn bedje in het Erasmus heb geschreven, toen ik hoorde dat ik toch weer door mocht met de behandelingen is er weer veel gebeurd. Tijd voor een nieuwe blog dus en gelukkig heb ik de energie er weer voor.  

Op de scan van 2 januari waren 2 nieuwe verdachte plekjes gezien en ik kreeg daarom na een maand weer een scan en tussendoor 2 ipv 4 immunotherapie behandelingen. Pfff dat gaf dus weer een dubbel gevoel zullen jullie wel begrijpen. Maar goed. De behandelingen gaan gelukkig best soepel de laatste keren en ik wil zeker door met de kuur. In december heb ik een naar griepje gehad en 2 weken lang gehoest. Dat kon de reden van het plekje op de longen zijn geweest. Mijn lichaam is sinds die tijd wel enorm gaan aftakelen merkte ik. Het eten gaat steeds moeizamer en ik ben vaak erg misselijk . Gelukkig kregen we 1 februari goed bericht en waren die 2 nieuwe plekjes niet gegroeid!  Wat een opluchting dus weer zeg. Ik kreeg er weer een maand en 2 behandelingen bij. Maar mijn conditie en mijn energielevel bleven achteruit gaan. Ik werd steeds zwakker en mentaal doet dat ook veel met je natuurlijk. Na een kleine verhoging van de morfinepleister ben ik weer erg ziek geworden, dus die toch weer verlaagd. Of het daardoor kwam is nog niet duidelijk. Er heerste toen ook een naar buikgriep virusje waardoor ik misschien niets binnen kon houden. In overleg met de huisarts en de oncologie fysio heb ik toen via een diëtiste flesjes bijvoeding gekregen. Ik neem die nu bijna een week en ik voel weer wat kracht in mijn lijf terugkomen gelukkig. Zo fijn!!! Ik ben vanmorgen voor het eerst weer eens even naar het bos geweest met Dutchy. Haar even lekker achter de bal en stokken aan laten rennen en wat was het heerlijk om dat weer te doen zeg. Pierre is bij Tessa en Joyce aan het helpen. Ze verhuizen 1 maart naar hun nieuwe huisje. Zo fijn. Lekker wat dichterbij ons. We kijken daar natuurlijk ook enorm naar uit. Lincy gaat vandaag met zwangerschapsverlof en Pierre en ik gaan voortaan alleen op vrijdagmiddag oppassen op Xem en als Lincy weer gaat werken op hun 2 zoontjes. Wat hoop ik dat allemaal nog mee te maken. Het is zo extra genieten met die kleintjes in ons leven. De jongste van de 3 wordt in maart al weer 1 jaar! En in april en in mei komen er weer 2 kleinzoontjes bij. Wat ben ik dankbaar dat ik weer opkrabbel en door de bijvoeding weer meer energie krijg zodat genieten ook weer beter lukt. Gisteren heb ik met mijn nieuwe huisarts nog een fijn gesprek gehad. Ze is gespecialiseerd in palliatieve zorg en we bespreken veel samen. Ze is erg betrokken. Heel fijn en het geeft mij echt een goed gevoel om nog meer dingen te regelen en te bespreken. Maar gelukkig kan het allemaal weer vooruit worden geschoven!! Ik heb nog zoveel mooie dingen om van te genieten ook. En dat genieten lukt me langzaam aan weer steeds meer gelukkig ! Van het weekend krijgen we 2 dagen kleinkids te logeren ivm carnaval. Dat wordt voor allemaal weer genieten dus! Woensdag wordt Pierre ,mijn grootste steun en toeverlaat 60 jaar. Dat gaan we samen goed vieren in een relaxsuite in Rotterdam. Is weer eens wat anders dan om de week in een kamer in de oncokliniek in het Erasmus in Rotterdam en hij verdient het om eens in het zonnetje te worden gezet. Ik lever veel in en hij daardoor ook natuurlijk. We maakten altijd verre en mooie reizen. Maar we genieten nu des te meer van elk uitstapje samen. Ik heb echt zoveel geluk met Pierre. Hij is mijn rots in de branding en legt me de hele week in de watten. Hij gaat elke dag met Dutchy naar het bos, maar hopelijk kunnen we af en toe weer eens samen gaan nu ik weer op krachten kom. Genieten van de dagelijkse dingen en weer wat meer met vriendinnen afspreken. Wat voelt dat allemaal weer goed en wat ben ik ontzettend dankbaar dat ik weer opkrabbel zeg. Ik heb 27 februari weer een scan en hopelijk horen we dan 1 maart dat ik weer 8 weken door mag met de behandelingen. Dan gaan we al naar het voorjaar en dan wordt onze mooie gezin uitgebreid met 2 kleintzoontjes. Geweldig. Wat een rijkdom toch he. In 1,5 jaar tijd 5 kleinkids. Toen ik in september 2019 de diagnose kreeg van de uitzaaiingen was ik bang dat allemaal niet meer mee te maken. Maar mooi wel dus. En hopelijk blijven de tumoren door deze immunotherapie nog heel lang stabiel en komen er nog mooie jaren bij. We hebben vorig jaar een mini picknicktafel gekocht en ik kan niet wachten om die kleintjes daar in het voorjaar en van de zomer aan te zien zitten. Pierre is al druk bezig om de tuin weer op orde te maken en de picknicktafel staat al op het gras. Zo schattig. Telkens denk ik dat maak ik niet meer mee, maar wat een geluk heb ik dat het me toch steeds weer gegund is. Zolang de behandeling te doen zijn ga ik door. Ik kijk enorm uit naar de komende maanden! We gaan nog heel veel mooie herinneringen maken samen dat is iets wat zeker is. Verder zien we het allemaal wel. Die grillige ziekte laat zich niet sturen helaas he. Het blijft een kwestie van geluk hebben en hopen dat de behandelingen aanslaan en mijn kwaliteit van leven goed blijft !

Carpe Diem!!

Liefs Carla❤🍀🙏🏻