SuperPoes

De buurvrouw heeft kanker, mn oom heeft kanker, die en die is overleden aan kanker. Ik vond t echt vreselijk om te horen. Maar t drong niet echt tot me door...Ik! heb t toch niet. Kanker is de ander. Dus niet....Als ik een buurmeisje vertel dat ik kanker heb... Kijkt ze me aan met een verdwaalde verdwaasde blik. Het komt niet binnen.  
Andere mensen vallen je tuurlijk lief bedoeld met tranen in de armen. Ja wie heeft er nu kanker? Of enkelen gaan grappig doen..."Hoe lang heb je nog, je gaat dood he?"..."Hoe lang heb jij nog? Jij gaat ook dood." Misschien wel door een vergismoord. 

De jongen van dierenzaak Jumpert aan de Eerste Oosterparkstraat zei; "Krullie je moet eigenlijk als een dier zijn, als die kanker hebben blijven ze spelen, zijn ontspannen tot dat ze echt niet meer kunnen en erbij neervallen."

Ik had een kat Superpoes. Een hele grote zwarte lieve kater. Geschilderd door een dakloze zeer oude Chinees die bij ons op de Wagenstraat stiekum op de vliering sliep: Catanya. 

Superpoes was een relaxte schootkat, zodanig dat hij alles wel best vond. Lekker spelen, even op zn kop hangen, lekker dollen. Uren lang spinnend op schoot en later in bed. 

Totdat hij een keer raar ging trekken met zn pootje en over zijn hele lijfje ging schokken en trillen. Het kwijl liep uit zn bekje. Ik veegde t kwijl af en kalmeerde hem. De dierenarts maakte zich zorgen en maakte een röntgenfoto van zn hersentjes. Kanker!.....

Met medicatie bleef Superpoes van t leven genieten! Wist hij veel dat hij kanker had. Des avonds trok ie er op uit om op mussen te jagen en met andere katten te vechten, om de volgende ochtend de vermoorde onschuld te spelen en lekker zn eten en drinken te nuttigen dat ik klaar had gezet. Om daarna relaxed in mijn bed spinnend tegen me aan te kruipen. Een dag bij t baasje om energie op te doen voor een volgende wilde nacht met de mussen, spreeuwen, eksters en muizen. Muizen die hij soms half levend als een soort voorgeboorte als trofee thuis bracht. Wat een gezelligheid!

Een paar dagen later ga ik koffie zetten met mn grote blote poten op t natte zeil. Zie ik Superpoes verstijfd, gekromd in de hoek liggen. "Kankerdekanker!", schreeuw ik. 
Ik leg mn hand op zn hoofdje. Zijn ziel is weg....Einde oefening.

De laatste houding van dier en mens. De lijkhouding. Savasana. 
Een met AL.

Krullie.

Ps; In werkelijkheid is Superpoes overleden omdat ie in de Amstel was gevallen.


Rip Superpoes.
Rip Catanya.

https://youtu.be/1lko1PqvC8k