Zij zullen het nooit weten want hoeveel mensen lopen in de straat mijn slaapkamer voorbij die enkel door een muur gescheiden is en waar mijn weeïg klamme lichaam alleen in het schemerdonker ligt dat wordt vergezeld door wat vogels vooral bontgekleurde fazanten en ook wat zilvergroene kevers en roze…
Het gekraakte huisje van die Kale staat in de vervallen wijk Bospolder-Tussendijken in Rotterdam. Door de smeris ook wel gekscherend het indianendorp genoemd vanwege de vele werkeloze punks, speedfreaks, schizofrenen en ander tuig van de richel.
Het kleverig hom dat wil klaarkomen en exploderend uitzwermt als zilverachtige Piranha´s die zwak vlees willen vreten. Grillig zijn de dichte scholen hier in het troebele groene zilte water.
Van een Liefdevol stevig omhelzen tot wit plakkend slijm dat mijn strot wil uitknijpen.. Van Sacrale stilte…
Een vrouw, ontspannen na de Yoga met haar fiets aan de hand. Zonnebrand. Zonnebril. Parfum van Dior. De Hemel is een strakblauwe spiegel. Dood. Dood. Dood! Ze gaat rijden door t mos. Ik zie t ruisen van de bladeren op een hallucinogene manier flikkeren. De silhouetten in de wind zijn prachtig als…
Ik kijk naar de niet-wolken, de Zon straalt Magistrale Zonnestralen. Sexy zonnebrand tanktopjes dralen. Lucht trilt. En de eenden lopen op straat. De katten doen hun middagdutje. Zzzzzzzzzzz
"Is er nog bier?" Nee! Maar wel Marvin Gaye en Tammi Terrell met Ain 't No Mountain High Enough😌😌😌 https://youtu…
De buurvrouw heeft kanker, mn oom heeft kanker, die en die is overleden aan kanker. Ik vond t echt vreselijk om te horen. Maar t drong niet echt tot me door...Ik! heb t toch niet. Kanker is de ander. Dus niet....Als ik een buurmeisje vertel dat ik kanker heb... Kijkt ze me aan met een verdwaalde…
Slaap ik, droom ik of zijn t hallucinaties door de hasholie? Beelden komen gaan, roes, kleuren, soggy door de chemo...
Ik zie...Hongerkunstenaar Bobby Sands van de IRA(Iers repubikeins leger) vermagerd onder een enkel dekentje..Wat een baard...Hij hoeft niet meer te eten. Zijn schedel, lijkt op…
Is Kanker als een vreemd knagend wezentje, een bevertje, marter of wezel, dat je met lieve woordjes tot rust kan manen? Of met zwaarden en bommen moet bevechten, desnoods met radioactiviteit? Of gewoon, waartegen je als bij een kind, op een liefdevolle manier streng moet zijn?
Kanker Ik heb Kanker. Het is een kwestie van misschien nog jaren. Zegt Roosje, mijn Oncoloog. Ik heb Kanker. Ik denk, ik heb geen Kanker, mijn lichaam heeft Kanker. Ik kan Roosje niet peilen. Dat komt doordat ik verblind bent door mijn liefde voor haar, zegt Remko die ook bij t gesprek is. Ja dat zal…
Mijn straat is vacuüm getrokken. Alle liefde is uit de lucht. Het bloed trekt uit mijn kop, het speeksel uit mijn bek. De muizen lopen over mijn lichaam. Een mooie vrouw loopt langs. Ze moet mij niet. Het ruikt naar regen. Dit alles bleek een voorbode van een onheilspellende dag.
