Bijna een jaar na de diagnose. Hoe gaat het? Zeer goed!

Hallo allemaal,

Na het laatste blogbericht van 10 juli ben ik weer in een wat rustiger vaarwater terecht gekomen. Mijn Kreidlervriend is inmiddels overleden en de dag van de uitvaart was zoals bij iedere uitvaart zwaar maar ik heb nog nooit zo'n mooie uitvaart meegemaakt. Heb het een plekje kunnen geven maar denk nog heel vaak aan hem.......

Ik heb me ook tamelijk snel neergelegd bij de verkoop van mijn 2 prachtige Kreidlers, ik heb er meer rust van gekregen dan dat ik er verdriet van heb. Ik heb wel gemerkt dat ik de afgelopen weken een stuk opvliegender was dan voorheen. Ik ben altijd wel een driftharses geweest maar zoals de laatste tijd.......enerzijds maakte ik me toch onbewust drukker bij de gedachte van het bloedprikken en hoe de uitslag zou zijn. Niet dat ik me zorgen maakte, verre van, ik voel me immers super maar twijfel is er met die klote ziekte altijd.....

Anyway..... jullie voelen hem al aankomen, de PSA was weer verder gezakt, van drie maanden eerder 0,27 nu naar 0,17. En de andere bloedwaarden waren ook goed met een laag testosterongehalte in het bloed......

Dat laatste had ik niet zo verwacht omdat ik wat opvliegender was, voorzichtig weer wat schaamhaar terugkrijg en soms krijg ik wel eens een spontane erectie.... dat laatste was alweer enige tijd terug. Leuk hè die antihormooninjecties.......... ach....... als ik er langer op kan leven dan so be it. En ik voel me nog steeds man, alleen wat emotioneler dan dat ik toch al was maar voor de rest merk ik er weinig van. Wel merk ik dat ik veel spiermassa ben kwijtgeraakt door die antihormooninjecties. Ik heb veel meer moeite om mijn wielrenmaatjes bij te houden, met heuvel op rijden kan ik dat wel vergeten inmiddels. Op het vlakke moet ik me flink uit elkaar trekken om erbij te blijven maar het gaat en ach........... ik ben bijzonder happy met de manier zoals het nu gaat. Lange tochten van meer dan 100 kilometer maak ik met gemak. Het toeval wil dat ik morgen aan de eerste van 2 uitdagingen ga beginnen : naar Banneux in De Ardennen, vanaf waar ik woon is het rondje 148 km met 1600 hoogtemeters. Vooral dat laatste........maar ik red het wel hoor! 

Banneux is een bedevaartsoord in De Ardennen en de mannen zijn daar al vaak geweest en telkens als ze daar waren hebben ze een kaarsje voor me opgestoken.....  Heeft zeker geholpen!

Vanwege mijn ziekte word ik, lees mijn vrouw, makkelijker in het nemen van beslissingen omtrent dure uitgaven. Ik heb mijn Kreidlers onlangs verkocht en daar een hoop geld voor ontvangen. Ik wilde geen nieuwe fiets, heel misschien een goede tweedehands fiets erbij voor van de winter maar verder nee............. natuurlijk vind ik een nieuwe fiets ook geweldig en ik fiets veel en ben het ook wel waard (zei hij bescheiden.....) maar toch...... voor een stuk carbon en een paar derailleurs en 2 wielen ben je tegenwoordig duizenden euroos kwijt. Dan praten we wel over topspul natuurlijk.

Anyway, om een lang verhaal wat korter te maken, mijn vrouw wilde dat ik een mooie nieuwe fiets ging kopen, met schijfremmen wat ik zo graag wilde en ook met elektronische schakeling. Beiden heb je natuurlijk niet per se nodig maar ach...... doe eens gek met in het achterhoofd, je hebt het geld liggen en je word er mega gelukkig van en mijn vrouw ook............... dus............. DOEN!!!!!

Je krijgt van dergelijke dingen een giga boost, ook van de goede uitslag van de PSA en de opgetogen uroloog. Enne..... ik blijf die wietolie gebruiken, het doet mij goed! 

Morgen naar Banneux, ik heb er zo'n zin in!!!! Whaaaaaaaaa!!!! Zet hem op allemaal, blijf bewegen, doe leuke dingen, blijf relativeren, niet gaan zitten kniezen. Tsjakka!

Allemaal de groeten van Jilles.