Ruim een maand na de valpartij met de gebroken heup.......

Hoi allemaal,

Ietsje later dan gebruikelijk mijn nieuwe blogbericht. Nadat ik op Nieuwjaarsdag ben gevallen is de situatie na bijna 7 weken zodanig dat ik alweer zonder krukken kan lopen, wel met nog een beetje pijn...... ik hoef ook niet meer naar de fysio, datgene wat ik daar doe kan ik ook thuis. Bovendien heb ik een fietstrainer, géén hometrainer voor de goede orde. Op een fietstrainer staat een normale racefiets (zie foto) waar het achterwiel uit is gehaald. De overbrenging van de fietsketting zit direct gekoppeld aan de cassette welke is gemonteerd op de fietstrainer zelf. Middels een app, ik gebruik Kinomap, kun je dan jezelf zien fietsen met echte straatbeelden. Ik stream de beelden vanaf mijn Tablet naar 1 van mijn grote 24 inch monitoren. En..... let op, indien je gaat klimmen of afdalen dan wordt de weerstand op de pedalen automatisch aangepast, echt heel tof! Het is en blijft behelpen ten opzichte van lekker buiten fietsen maar in de wintermaanden met kou, nattigheid en gladheid is dit een uitkomst! En ook deze ritten kunnen direct worden gesynchroniseerd met Strava.

Het gaat (erg) goed met me, de fysiotherapeute staat meer dan versteld van mijn progressie, zelf vind ik het nog TE TRAAG gaan :-). Whaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!
Wat dat betreft sta ik niet met 1-0 maar met 2-0 voor, aldus mijn uroloog destijds naar aanleiding van mijn vele fietsen van iets van 10000 kilometer per jaar. Kortom, bewegen is de sleutel tegen kanker, je MOET weerstand opbouwen.

Natuurlijk begrijp ik direct de scepsis van velen die never of heel weinig aan sport hebben gedaan en er ook geen zin in hebben............... Maar ga bewegen! Ga iedere dag anders een flink stuk wandelen, bouw wat conditie op en je zult zien dat je je (veel) beter gaat voelen! Zelf hoop ik mogelijk binnenkort als motivator samen met een stichting tegen kanker, voor collega kankerpatiënten iets te kunnen betekenen. Het is nog prematuur maar who knows.....

Verder heb ik niet zo heel veel nieuws ten opzichte van mijn vorige blogbericht. Ik ga niet eerder weer buiten fietsen dan wanneer ik zonder pijn en zonder krukken goed kan lopen en ook enkel nog bij temperaturen van > 10 graden en een kurkdroog wegdek.

Mijn conditie is nauwelijks minder geworden, ook mijn gewicht heb ik in de afgelopen 7 weken aardig kunnen beteugelen, slechts 1,5 kg erbij! 

Kortom, binnenkort weer lekker buiten fietsen en je vooral zo weinig mogelijk zorgen maken. Natuurlijk zit ik thuis ook wel eens te janken samen met mijn vrouw wat betreft mijn prostaatkanker en wat de toekomst ons verder zal brengen. Maar...... wat heeft het voor zin om daar constant mee bezig te zijn? Natuurlijk...... het ontsnapt ook bij mij vrijwel niet uit mijn gedachten maar aan de andere kant, ik voel me naar omstandigheden erg goed en ben niet van plan om binnenkort deze aarde te gaan verlaten. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat mijn kanker zo ontzettend is afgenomen in mijn lijf, ik merk dat ook. Natuurlijk ben ik ook realist en ga er niet vanuit dat ik de 80 zal halen maar de 70 haal ik sowieso en wie weet ook nog wel toch die 80. Aan mij zal het niet liggen!

Probeer positief te blijven, hoe moeilijk soms ook! Blijf vooral ook relativeren en wees dankbaar dat wij hier wonen en niet ergens in Syrië, Jemen, Afghanistan, Haïti om maar even wat te noemen. Wij hebben 2, soms 3 auto's voor de deur, willen hoe dan ook op vakantie (zelfs met Corona).......zucht........! We kunnen naar de Chinees, Sushi eten, naar Netflix kijken, Olympische Spelen aanschouwen......en nog véél meer!

Blijf vooral bewegen, niet iedere dag naar de McDrek (McDonalds), dat zeggen ze hier in Limburg. Ik vind het trouwens lekker hoor bij de McDrek maar kom er zelden. EEn Quarter pounder vind ik niet te versmaden, 

Allemaal de groeten van Jilles, zet hem op, Tsjakka!

Adië wa,
Jilles