Trombose, Osteoporose, Slecht slapen en PSA wat hoger.....

Hoi hoi allemaal,

Het is een heel verhaal, ook veel meegmaakt de laatste anderhalve maand....het gaat nu gelukkig weer wat beter!

Een aantal weken geleden had ik een blogbericht gemaakt maar de website kon het nadat ik klaar was niet meer opslaan....zeer frustrerend , paar uur mee bezig geweest. De zin om opnieuw een uitgebreid blogbericht te maken was even weg maar ik vind dat ik met bloggen door moet gaan en wil iedereen op de hoogte houden van de ontwikkelingen en in de hoop dat anderen er ook wat aan hebben. Dat had ik ook toegezegd om minimaal 1x in de maand wat te schrijven, waarvan akte. 

Ik ben een mens (gelukkig) en onderhevig aan spanning en tegenslagen. Tot 1 januari dit jaar toen ik weer zo nodig iets moest breken (!!) ging het eigenlijk best goed en zeker naar omstandigheden. Ik voelde me goed, fietsen ging ook steeds beter, dat viel mijn fietsmaten ook op maar toen.............

Ik brak mijn rechterheup, de derde botbreuk binnen 3 jaar. Weliswaar een zogenaamde "standaard" heupbreuk welke in ieder ziekenhuis geopereerd kan worden. Nu was ik binnen 5 dagen weer thuis, in februari 2019 had ik een bekkenfractuur opgelopen met beschadigde heupkom en heb toen 14 dagen in het ziekenhuis gelegen, eerst in het Laurentius in Roermond en na 6 dagen gebracht naar het UMC+ in Maastricht. Daarna nog in juni 2019 mijn sleutelbeen gebroken.....

Van de heupbreuk op 1 januari an sich was ik snel hersteld, binnen 4 weken zat ik alweer op mijn fietstrainer voor binnen. Ik voel het nu nog wel iets maar heb er verder geen last meer van en fiets ook weer sinds 10 maart buiten. 

In de afgelopen paar maanden had en heb ik regelmatig last van slaapproblemen, in de regel neem ik daarvoor wietolie in maar er zijn periodes dat de wietolie mij ook niet meer helpt. Als ik dan een paar dagen stop en er weer mee begin dan helpt het gelukkig weer wel.

Ik ben ervoor bij de huisarts geweest en heb Tamezepam gekregen om sporadisch in te nemen. Het is een zogenaamde inslaper, in het begin werkte het goed en kon ik in ieder geval 4 tot 5 uur doorslapen. Ik gebruik(te) het nooit langer dan 2 dagen achter elkaar om verslaving tegen te gaan. Een paar keer daarna merkte ik er echter weinig van, gebruik het nu niet meer maar heb het nog wel in huis. Verder heb ik nog Donormyl besteld via een Franse apotheek via Internet. Het middel is in Nederland niet geregistreerd en velen hebben er baat bij, zelfs met een 1/2 tablet. Ik heb een aantal malen eerst ook een 1/2 ingenomen, daarna 1 en toen 2, het helpt mij weinig tot niet.......

Ik had het verder aan de huisarts gevraagd of ik dit middel mocht gebruiken, kreeg advies om Promethazine te gaan gebruiken, heb de pilletjes opgehaald bij de apotheek maar nog niet gebruikt, word bang van al die (mogelijke) bijwerkingen...... Eigenlijk lijkt Promethazine wel wat op Donormyl, het word beiden in eerste instantie gebruikt tegen hooikoorts, misselijkheid en reisziekte. Omdat er een sterk versuffende werking bij komt kijken word het ook vaak toegepast als slaapmiddel.....

Gelukkig slaap ik de laatste tijd weer wat beter met enkel de wietolie.... wat is het toch een fantastisch volksmedicijn, werkzaam tegen heel veel kwalen en ziektes.

Maar dan........ eerst het goede nieuws, op 14 maart moest ik voor controle wat mijn heup betreft naar het ziekenhuis, had ik op 21 maart al geschreven in een eerder blogbericht, alles zag er meer dan goed uit, hiep hiep rahoe!

Rond 20 maart had ik ineens erg veel last en pijn van en in mijn rechterkuit, ik heb vaak veel last van spierpijnen in bovenbenen en onderbenen maar nu was het toch anders qua gevoel. Naar de huisarts en doorverwezen voor een echografie en jawel.............. een trombosebeen..... Het gevoel is een soort van mini zweepslag. Als je kanker hebt en je bent onlangs ook nog geopereerd dan is de kans dat je trombose kunt krijgen een stuk hoger. Ik zou eerst gezwachteld moeten worden door de Thuiszorg, 2x in de week, er werd ook dagelijks wel gezegd. Er gaat zo veel mis bij huisartsenposten these days....., een gebrek aan (goed) personeel. Ik had stellig de indruk dat ik weer eens als een nummer werd behandeld, bedoel daarmee, het standaard protocol voor dergelijke aandoeningen. Ik had nauwelijks zwelling en dan toch voorlopig maar zwachtelen werd er gezegd. Na 2x was ik er wel klaar mee, je moet er ook mee slapen en ik sliep/slaap al zo slecht. Ik slik nu 1x per dag Xarelto 20 mg bloedverdunners na eerder 3 weken lang 2x daags 15mg te hebben gebruikt. 
Er werd wel direct een afspraak geregeld voor therapeutische steun c.q. compressiekousen. Die draag ik nu voorlopig en met fietsen heb ik 2 paar sport compressiekousen gekocht bij dezelfde firma als waar ik de therapeutische kousen heb gehaald. Ik heb veel baat bij zowel de therapeutische als de sport compressiekousen. 

Wat mijn trombosebeen betreft, dat zie ik wel positief in, heb geen last meer van mijn trombosebeen, moet nog wel een week of 6 die Xarelto 20mg 1x daags slikken en ik blijf ook voorlopig nog die compressiekousen dragen, zeker met fietsen en NA het fietsen! Heb er echt wat aan!

En dan.... wat is er nog meer? Op 24 maart heb ik een Dexa onderzoek laten uitvoeren, dat is een botonderzoek, mede laten doen omdat ik nog wel eens wat breek, een understatement derhalve. Het resultaat was niet echt gunstig, ik heb osteoporose aan de linkerkant bij mijn heup en ook in mijn onderrug. Dat betekent dus dat wanneer ik ga fietsen en val ik een grote kans heb dat ik weer wat breek. Daar heb ik het erg moeilijk mee gehad en nog..... een verstandig mens (?) zou dan misschien (?) stoppen met wielrennen maar wat moet ik dan? De hele dag achter mijn computerscherm staren of naar die stompzinnige TV kijken? En wandelen? Ik heb vroeger veel gewandeld maar heb daar niet zo'n zin (meer) in. En enkel binnen op mijn fietstrainer zitten gaat me ook te ver, ik blijf dus wel buiten fietsen maar ga meer alleen fietsen en alleen op zondagochtend met ons "zondagochtend ouwelullen" clubje wil ik dan in een groepje fietsen. In de regel zijn we met 4 man waarvan ik de gemiddelde leeftijd nog aanzienlijk naar beneden breng. Ik ben ook de minste van de 4 fietsers qua prestaties, er word zondagochtend wel rekening met me gehouden, we fietsen vlak en vooral rustig. Door al die medicijnen die ik slik en geïnjecteer krijg word mijn conditie behoorlijk aangetast, hoge hartslag tijdens inspanning en ik ben sowieso snel moe maar we gaan dóóóóóóóóóór!!!!!!!!! Opgeven is géén optie!!

In juni heb ik een consult bij een internist voor mijn osteoporose, er is niet veel aan te doen helaas. Er zijn wel medicijnen die het proces van de botontkalking vertragen maar je krijgt er geen botaanmaak bij. En dan die bijwerkingen weer van deze medicijnen, je wordt bang als je het leest, kaakontstekingen tot slokdarmkanker aan toe. Ik zie er als een berg tegenop wat te doen, komt tijd, komt raad. Maar ik blijf wel fietsen, dat is voor 90% zeker!!!!

Al met al dus geen brok positiviteit  jullie tot nog toe van me gewend waren, echter, ik zit weer in een stijgende flow. De laatste paar fietsritjes gingen weer wat beter, ik verdenk die bloedverdunners ervan dat die een fikese aanslag plegen op mijn conditionele welzijn. Zal blij zijn als ik daar over een week of 6 mee mag stoppen. Verder hoop ik dat het slapen weer wat beter gaat, de laatste paar dagen heb ik voor mijn doen goed geslapen dankzij opnieuw de wietolie, véél beter dan al die troep zoals slaapmiddelen waar je verslaafd aan kan raken. Toch blijf ik wat experimenteren wat mijn slaapproblemen betreft.

Oh ja..... voor ik het vergeet. In april heb ik ook weer bloed moeten geven voor de 4-maandelijkse PSA controle en andere waarden. Helaas was mijn PSA waarde iets opgelopen, het was 0,15 en was nu 0,31. Toch een punt van aandacht zei mijn uroloog. Half augustus weer bloed prikken, dat word nu extra spannend.... Gelukkig zijn er nog zoveel therapieën tegen prostaatkanker en ik blijf sporten en bewegen, het beste medicijn tegen kanker, ook ga ik weer beginnen met lichte krachttraining en blijf ook vooral relativeren! Wat moeten wij blij zijn dat we hier leven en wonen, in het paradijs van West-Europa waar alles is, géén oorlogen en natuurrampen en volop te eten met veel vertier, iedereen heeft 1 of meerdere auto's, toko's om de hoek, Netflix en Videoland binnen handbereik en velen moeten op vakantie, of er nu Corona is of niet.....met dat laatste heb ik wat moeite. Ik ben een mens met een mening.

Allemaal de groeten van Jilles, zet hem op allemaal, blijf positief en relativeren hoewel dat soms ook wel eens moeilijk is, ik weet er nu ook over mee te praten! Als ik het echt TE kwaad heb denk ik aan Bibian Mentel, daar haal ik in het algemeen een hoop uit en geeft het me kracht! 

Adië wa aus Kirchroa.
Jilles