Vooral emoties, geluk zoeken en relativeren
Hallo allemaal,
De afgelopen weken zijn een rollercoaster geweest van emoties. Je bent ten eerste natuurlijk bezig met je eigen sores en ellende maar de narigheid bij anderen, ook bij diegenen die je niet persoonlijk kent (Peter R. de Vries!) hakt er tegenwoordig bij mij nog véél meer in dan vroeger.
Wij wonen nu drie jaar in Zuid-Limburg en hebben het fantastisch naar ons zin, je krijgt dan op een gegeven moment te horen dat je uitgezaaide prostaatkanker hebt, dat hakt er wel even in, bij mijn vrouw nog meer dan bij mij. Ik heb het een plekje kunnen geven in de zin van dat ik het MOET accepteren, je kunt je zelf wel kwaad gaan lopen maken, waarom ik en dat je altijd gezond hebt geleefd maar dat schiet niet op en je kunt er niets mee. Ik ga ervan uit, gezien mijn fysieke gesteldheid en mindset dat ik minstens de 70 haal en vermoedelijk ook de 75. Ik ben realist, géén dromer.
Dit blog gaat over emoties.......... Ik had twee prachtige Kreidlers, zie de foto's (!), ik heb ze twee weken geleden verkocht.... slik...... en waarom dan? Niet omdat ik denk dat ik erover 1 of 2 jaar niet meer ben maar ik reed er sinds we hier wonen nog maar heel zelden op. Dat is natuurlijk zonde en die oude "orgels" worden er niet beter op wanneer je er niet mee rijdt....ik heb veel hobbies waaronder wielrennen dat ik nu nog veel vaker doe dan toen ik in Haarlem woonde. Eén van de redenen om naar Zuid-Limburg te verhuizen was dat geweldige fietsen hier!
Ik heb voor beiden een goede prijs gekregen en het geeft me gelukkig meer rust dan dat ik er verdriet van heb, heb er wel flink over gehuild. De nieuwe eigenaar van de oranje Kreidler kwam met een verhaal wat er niet alleen bij mij, maar ook bij hem inhakte..... Hij vertelde dat hij 2 broers had verloren aan prostaatkanker op mijn uitleg op zijn vraag waarom ik de Kreidlers wilde verkopen......toen hij na verloop van tijd wilde wegrijden zat hij te huilen in de auto..... ik krijg nu weer een hapklare brok in mijn keel..............heb even bij hem in de auto gezeten en we hebben samen gehuild, héél bijzonder. De witte Kreidler op motorfietskenteken heb ik ook aan een echte liefhebber verkocht, volledig vrede mee hoe moeilijk ook. Ik heb het een plek gegeven en het is beter zo. Tot zover de Kreidlers, straks nog een afwikkeling van geld storten bij de bank, ik moet me de bek openbreken......... bureaucratie en muggezifterij ten top. Word weer nijdig merk ik. Is dat een gevolg van de anti-hormonen die ik krijg toegediend wat ik vaak lees of is het een aangeboren iets....
Dan eerst nog even iets anders.............een goede kennis (vanuit de Kreidler scene) uit mijn geboortestad Haarlem heeft sinds december 2019 de diagnose longkanker gekregen. Zijn laatste dagen zijn aangebroken, niet alleen zit zijn lichaam vol met tumoren maar hij heeft nu ook 9 tumoren in zijn hoofd. Hij wil niet meer bestralen, hij is zo moe.......Ik ben afgelopen zondag samen met mijn vrouw naar hem toe geweest, voor het eerst sinds 3 jaar terug naar Haarlem............... Sinds hij en zijn vrouw weten dat ik ook kanker heb hebben we regelmatig gebeld met elkaar. Het was zwaar zondag maar minder zwaar dan ik me had voorgesteld. Hij heeft het een plek gegeven en ik heb vernomen van zijn vrouw afgelopen woensdag dat ze de euthanasie procedure in werking gaan zetten. Het afscheid was zwaar, slik....... weer een brok in de keel en ik heb nog wel wietolie ingenomen een uur geleden. Ik merk dat ook! Maar tegen zoveel verdriet is weinig bestand, je kunt er wel beter mee omgaan. Het laat me natuurlijk nog niet los, kost wel even tijd om dit te verwerken.
Nu nog even terugkomend op het afwikkelen van het geld wat ik voor mijn beide Kreidlers contant heb mogen ontvangen en wat ik wilde storten op mijn rekening bij de SNS. Lees verder wat emoties met je kunnen doen.......... Dat kan tegenwoordig alleen nog via een GWK Travelex. Echter, om witwassen tegen te gaan vragen ze daar, en terecht, naar bewijsstukken van de verkoop, etc. etc. Ik ben eerst naar Heerlen geweest inclusief vrijwaringsbewijzen maar dat was niet genoeg werd je achteloos op een arrogante toon medegedeeld. Ik werd kwaad, erg kwaad, heel erg kwaad, vreselijk te keer gegaan, tweede keer dan maar naar Maastricht, van alles en nog wat meegenomen, alle mogelijke bewijzen maar ook in Maastricht wilden ze me niet helpen omdat ze op het verzekeringsuitschrijfdocument (mooi scrabblewoord) alleen een polisnummer konden vinden maar niet een kenteken..... Droeftoeters..... Op de twee vrijwaringsbewijzen stonden wel de kentekens, ook had ik nog andere bewijsstukken bij me, inclusief de advertentie(s) van Marktplaats, maar neen. Die lui zijn afgestudeerd cum laude in het consumentje pesten. Wederom volledig uit mijn plaat gegaan, staan schelden etc. etc. Ik kan niet tegen onrecht en/of bureaucratie, dan word ik scherp en verander in een monster. Natuurlijk wel wat spijt van mijn gescheld. Ik heb inmiddels begrepen van "collegae kanker patiënten" welke van nature heel rustig zijn, dat zij dit ook hebben meegemaakt, zelfs sommige "Joris Goedbloed" types. Nu ben ik van origine wel (erg) driftig maar dat ik zo uit mijn plaat ging...... anyway, weer een hoop emoties. Natuurlijk weet ik als geen ander dat ik me bezig rustig kan houden maar ja.......... het beestje blijkt nog steeds licht ontvlambaar...... Dan zal ik dus nog steeds voldoende testosteron aanmaken? Dat moet eigenlijk niet.....
Wat mijn sportieve prestaties betreft, die gaan goed, mijn conditie is weer zeer behoorlijk, alleen mis ik een hoop kracht in mijn benen, zeker bij het heuvel op rijden ten opzichte van voor de chemo en de antihormooninjecties. Qua afstanden fietsen is het weer ongeveer hetzelfde maar de gemiddelde snelheid is wel 2 tot 4 kilometer lager dan eerder. Dat lijkt misschien weinig maar wielrenners weten waar ik over praat. Ik heb in ieder geval nog steeds plezier en het doet me goed, tevens ook een goede uitlaatklep. Ik fiets wel weer wat vaker alleen maar gelukkig zijn er ook genoeg fietsmaten die samen met mij willen fietsen en zich aanpassen aan mijn gemiddelde snelheid. Verder voel ik me nog steeds (erg) goed, met mijn nagels gaat het ook de goede kant uit, ben nog wel een zichtbare "chemokneus" maar het eind is in zicht. Ik weeg inmiddels 73 kg, was in januari nog 85. Wilde weer terug naar mijn gewicht vóór de diagnose 75 maar nu wil ik naar de 69,9 , whaaaaaaaaaa!!!! Het gaat heel langzaam maar dankzij dat vele fietsen in een wat rustiger tempo (vetverbrandingsmodus) gaat het wel lukken ondanks het feit dat ik me regelmatig te buiten ga aan chocolade-ijs met slagroom en vanillesuiker om maar eens wat te noemen. En ik ben een chocolademonster en drink ook graag een Leffe Brune of een Grimbergen Dubbel. Kortom, ik ben een echte bourgondiër en wat dat betreft voel ik me meer dan thuis in het prachtige Zuid Limburg.
Ik ga in ieder geval zo lang als ik leef door met het gebruiken van wietolie, (voor mij een "wondermiddel") het blijven sporten en genieten van alles wat je leven zo mooi kan maken. Blijf ook relativeren, wees blij met het feit dat je in het paradijs West-Europa woont waar alles is en geregeld is ook al gaat dat soms moeizaam..........................
We zien elke dag de beelden uit Afrika, India, Indonesië, Jemen, de kampen op de Griekse Eilanden, etc. etc.
Adië wa!
Jilles
3 reacties
'mooie' blog heb je weer gemaakt.....ups en downs, ik weet er alles van. Ik heb twee weken geleden de vierde van zes docetaxel kuren gehad en die is qua hoeveelheid/dosis iets naar boven aangepast omdat ik zo lekker aan het aankomen ben van alles wat ik eet en drink. Die pakte dan ook wat vervelender uit dan de voorgaande kuren. Vooral in de eerste(zwarte) week. Als in, totale lusteloosheid en een algemeen gevoel van onbehagen wat resulteert in ietwat negatief denken over de hele situatie. Het nut van alle 'fijne' medicatie relativeren en daarbij denken, de arts kan me een jaar extra geven, wat is daar het nut van maar....een jaar op de tijd die mij rest, 3 tot 5 jaar volgens de prognose, is toch een jaar dus raap ik mezelf maar weer bij elkaar en ga weer door! Vandaag krijg ik weer zoladex en de botversterkings injectie, ook zo lekker voor je algehele toestand maar ja, als het werkt, denk ik dan maar, ga ik er maar mee door! Aanstaande vrijdag wordt voor het eerst, sinds ik chemo krijg, de PSA waarde gemeten. Daar staat of valt alles mee, denk ik. Een eerste meting na de diagnose. Ben benieuwd of en hoe veel het gezakt is.....was 563 en nu maar afwachten. Voel me verder ok hoor, dat is het niet maar je wilt toch weten wat al die fijne stofjes uithalen die je toegediend krijgt. We wachten af, begin volgende week weet ik het.....aanstaande maandag de vijfde kuur erin en dan zien we wel weer.
Ook ik ben lekker bezig met, vooral mijn cabrio helemaal af te maken en zoals mijn vrouw altijd zegt, mooie herinneringen maken met mijn gezin (beetje beladen term als je weet dat het vooral herinneringen voor hun worden)! Lekker weer een beetje muziek maken, ben sinds kort weer drummer van een band, wat ik erg leuk vind. Drum inmiddels al 48 jaar maar doordat ik een café heb gehad kwam het er niet meer van....nu weer tijd genoeg om weer wat te doen....tijd genoeg is ook weer relatief, natuurlijk maar goed.....het brengt een positief gevoel met zich mee.....
En idd, om me heen hoor ik regelmatig van, die en die heeft ook K en heb je gehoord dat die is overleden aan K....
Alsof het in de lucht zit....
Ik ga maar ' gewoon' verder met positief denken en vechten tegen deze kloteziekte en kijken hoe ver we komen.......
Jij sterkte met alles, kerel!!!!
God Bless!! 🙏
Hoi Dick,
Ik probeer er altijd wat (blog) van te maken, soms lukt dat makkelijk, soms wat minder. Ik las dat je nu de 4e van 6 chemokuren hebt gehad. Ja man, je gewicht gaat in het begin met sprongen omhoog, waarschijnlijk niet alleen van de chemo maar die Zoladex is helemaal "troep" plus nog wat ander "heerlijk" spul.... Ik denk dat jij het op dit moment ook even iets makkelijker iets neemt wat je eventueel wel of niet "mag" eten en drinken. Deed ik in het begin ook. Ik was in een paar maanden tijd 10 kg aangekomen die er inmiddels ook weer af zijn, sterker nog, ik ben 2 kg lichter dan vóór de diagnose. Zonder al te veel moeite bereikt, het "wondermiddel" heet bewegen, in mijn geval 3x per week een flink stuk fietsen (wielrennen). Ja, herkenbaar dat wanneer je telkens de laatste kuur hebt gehad, je de eerste dagen een wat "onbehaaglijk" gevoel hebt. Bij mij was dat vrijwel altijd de zaterdag, de chemo kreeg ik woensdagmiddag. Ik denk dat jij heel veel baat zal hebben bij het gebruik van wietolie. Ik lees dat je regelmatig moeite hebt met je emoties, logisch! Wietolie kan daar goed tegen helpen, je blijft uiteraard die emoties wel houden maar je kunt er (veel) beter mee omgaan. Tevens helpt het goed tegen een slechte nachtrust en het KAN, met nadruk KAN, de kanker een halt toeroepen en het zelfs genezen. Ik begrijp dat het bijzonder spannend is met de nieuwe bloedmeting wat betreft PSA. Bij jou 563, bij mij was dat 576, vergelijkbaar dus. Bij mij was de PSA in 3,5 week gedaald (na de 2e chemo en 1 Zoladex injectie een maand ervoor) van 440 naar 15. Ik verwacht jouw PSA op dit moment op waarden van tussen de 10 en 50, ben ik vrij zeker van. Maak je niet TE druk vriend, komt goed! De Zoladex is de grootste veroorzaker van de daling. In mijn geval "verdenk" ik de wietolie er ook van. Ik ben al direct vóór de chemo met dat spul begonnen, dat word ook aanbevolen trouwens!
Je bent goed bezig Dick met je mooie hobby! Blijf dat doen, maak van elke dag een feest (in het redelijke), ontzeg je niets, doe leuke dingen, filmpje kijken, muziek luisteren, vrienden bezoeken, uit eten..... etc. etc. En bewegen, doen!!! De beste remedie tegen kanker, een goede fysieke gesteldheid! Een must! Let daarbij een beetje op wat je eet en ga wietolie gebruiken tegen somberheid en neerslachtigheid. Het maakt je rustiger in je hoofd, je kunt beter relativeren, slaapt er beter op, etc. etc.
We keep contact, adië wa!
Jilles
Dank je wel, vriend, voor je opbeurende woorden! Kan ik iets mee, dat zeker! Gister bij de internist/oncoloog geweest en gevraagd naar een eventueel vervolg na de 6de kuur......nou, dat vervolg is er niet, zei ze.....ik vroeg, geen onderhoudskuur, nee, zei ze weer......ok..dit ter kennisgeving aangenomen.......beetje apart wel, vind ik. Dit is qua behandeling dan het 'eindstation'! De medicatie zoals zoladex en botversterkings hou ik wel tot volgend jaar februari.....verder zal ik wel een soort controle PSA houden en zo nu en dan een petscan......en dan maar kijken wat het wordt.....
Bewegen is inderdaad een goeie!! Ik liep in het begin regelmatig Mar toen had ik nog niet van die 'klompvoeten'....ze zei gister, ik zag het al maar dat komt door de prednison en de chemo....(voornamelijk).....dat loopt niet lekker.....ik moet dat maar voor waarheid aannemen dat het daardoor komt......als ik 's morgens wakker word dan valt het namelijk wel mee...als ik een uur wakker ben zie ik mijn voeten gewoon ' groeien'......zal er wel bijhoren.....
Wat een negativiteit allemaal hè....valt verder mee hoor, het is zoals het is denk ik dan maar...
Wat betreft de wiet olie....
Als ik eventueel een second opinion zou doen.dan mag ik dat, geloof ik, niet gebruikt hebben omdat men dan niet weet of en waardoor een eventuele vervolgbehandeling positief effect heeft, door de behandeling of door de wiet olie.....lastig dingetje dus, maar, het blijft in gedachten......
Tot zover maar weer even, genoeg negativiteit voor de zaterdagochtend,😂
Maak er een mooie dag van, het zonnetje schijnt dus we klagen niet!!
Tot schrijfs maar weer, vriend en dank voor je reply!! 🙏 God Bless!!