Vakantie naar Spanje...... (NOOIT MEER) !!

Dag lezers,

Hoe zal ik eens beginnen.....dat we het niet naar ons zin hebben gehad is een understatement. Ik deed het voor mijn lieve vrouw omdat zij altijd maar binnen zit en zij deed het voor mij dat ik lekker in Spanje kon fietsen zonder me druk te hoeven maken van het al geruime tijd slechte weer in Nederland. Maar....wij zijn verstokte "huismussen", wij zijn als geen ander erg graag thuis in ons kleine wereldje. Nou èn! Gelukkig is iedereen anders, het zou anders een nog vreemdere wereld zijn dan het inmiddels al is........

Ik WIST al dat er een grote kans zou zijn dat ik het niet naar mijn zin zou hebben, ik ken mezelf als geen ander. Aan de andere kant had ik er ook best wel zin in. Anyway, het is uitgelopen op een regelrechte ramp, ook door het plotselinge overlijden van mijn zwager, de enige broer van Karin. Dat heeft er giga ingehakt, onwerkelijk, we zijn er nog steeds kapot van.....

Wij zijn met de eigen auto gegaan, een opgevoerde Dinky Toy, Peugeotje 107. Dat viel nogal tegen, druk ik me heel voorzichtig uit. Heen in 3 dagen, terug in 2 dagen, op de terugreis heb ik echt doodsangsten uitgestaan. Dan moeten jullie weten dat ik 3 jaar taxichauffeur ben geweest in Amsterdam. Van 2012 - 2015. Zelfverzekerd scheurde ik door Mokum met eerst een Mercedes-E en later in een Tesla Model S door de Jordaan en langs de grachten met die paaltjes van Amsterdammertjes en dan ben ik nu veranderd in een onzeker mannetje met autorijden. Ook met andere dingen... We hebben de terugreis in 2 dagen gedaan omdat wij slecht kunnen slapen in hotels waar het gehorig is, warm, smalle bedden vaak en dan zit er ook nog een soort van groot condoom om die matras omdat de kans bestaat dat Jilles in zijn bedje zou kunnen plassen..... GVD! Vreselijk.... Wat doet een mens zichzelf toch aan, kapitalen uitgeven voor enkel mooi weer om er eens uit te zijn. Nou....laat ons lekker in het kneuterige Eygelshoven waar wij gelukkig zijn in ons kleine wereldje.....

Ik merk steeds meer dat ik niet meer uit mijn comfortzone moet worden gehaald, dan word ik angstig, veel TE veel prikkels en ik heb mijn hele leven al last van mijn ADHD. Dat is nu alleen nog maar veel erger geworden sinds ik die Abiraterone met Prednison slik sinds 17 januari. Is alleen nog maar erger geworden. Nog emotioneler dan ik al was, bij het minste geringste schiet ik vol, trek me van alles en nog wat aan. Overal zie ik tegenop. Gelukkig heb ik de liefste vrouw van de wereld die me met alles helpt en veel uit mijn handen neemt, de schat..... ik zeg vaak "hoe kom ik toch aan zo'n exemplaar". Ik ben niet de makkelijkste vent, hoewel het met een gebruiksaanwijzing in het formaat Ludlum te doen is...... Natuurlijk, ik chargeer wat, daarnaast heb ik met mijn bek als een scheermes een piepklein hartje. Ik kan me als HSP (High Sensitive Person) goed verplaatsen in anderen en leef met iedereen mee bij verdriet, soms moet ik me daar echt van proberen af te sluiten omdat ik anders in een soort van sneeuwbaleffect terecht kom als bij een lawine, het word steeds erger en op een gegeven moment kan ik niet meer stoppen. Gelukkig is er dan wietolie die me er meestal weer uittrekt.....

Wij vonden het veel TE druk daar en het is pas mei! Veel van die "vreetschuren" waar je voor € 15 een driegangen menu kunt krijgen. Ik zou het nog niet eens aan mijn huisdier geven maar (vooral) die Engelsen vinden het blijkbaar goed??

Het gehorige huis deed er ook geen goed aan, lag niet aan onze buren maar die huizen in Spanje zijn niet geïsoleerd.

Ik heb in totaal 6x gefietst, dat ging goed, had ook daar de zenuwen over maar die Spanjaarden houden heel goed rekening met je en moeten jou passeren met 1,5 meter aan ruimte ertussen. Ik heb een fietscomputer met navigatie en dat ging allemaal goed. Wel erg spannend hoor.....

Toen we aankwamen op 15 april nadat we op onze doorreis diezelfde dag ook nog bij mijn zwager zijn geweest, diezelfde zwager die op 2 mei is overleden. Eindelijk hadden hij en zijn vrouw een soort van droomhuis laten bouwen en waren de grootste problemen voorbij met aannemers, makelaars, etc. etc. In Polop Hills, vlakbij Altea en Benidorm, zo mooi......toen we bij hun waren vertelde Marten dat ze over een paar dagen terug gingen omdat hij ging vissen in Frankrijk  met zijn twee zoons + 1 van zijn kleinzoons. Dat deed hij ieder jaar en vond hij altijd erg leuk, echter, nu vertelde hij dat hij liever in Spanje wilde blijven en had hij zijn vrouw overtuigd dat ze voortaan langer in Spanje wilden blijven, in plaats van gemiddeld 6 maanden per jaar naar 8 maanden.....en dan nu....

We kregen op 2 mei rond 20.30 een telefoontje van Bea, de vrouw van Marten dat hij was overleden in Frankrijk tijdens het vissen na het vangen van een grote karper, onze wereld stortte in. Zo onwerkelijk, zo bizar..... Na een meer dan slechte nachtrust hebben we besloten om afgelopen maandag in 2 dagen terug te rijden. We hebben samen gereden, op wilskracht en adrenaline. Vond het vreselijk, dat gejakker op die snelwegen in Spanje en Frankrijk, 1950 km in 2 dagen en dan in Frankrijk weer zo'n vreselijke nacht in zo'n k*t hotel waar je ook nog eens flink voor in de buidel moet tasten. Zelfs met geld toe had ik er niet overnacht.

Kortom, zonder in verdere details te treden, het is voor ons meer dan duidelijk dat Spanje niets voor ons is, emigreren doen we zeker niet! Sterker nog, laat mij in mijn eigen kleine wereldje de laatste jaren van mijn leven slijten samen met mijn lieve vrouw, mijn meer dan fijne buurman die inmiddels mijn beste vriend is. Daar haal ik mijn plezier en levensgeluk uit en kan ik die kanker te lijf gaan. Ik moet me happy voelen en dat kan ik gelukkig in het kneuterige Eygelshoven....

Afgelopen donderdag naar Houten geweest om Marten nog een keer te zien, hij lag thuis opgebaard. En dan afgelopen zaterdag naar de crematie in Utrecht , Marten RIP, ik hield van je gozer!

Jilles

Wilde een YouTube video toevoegen via de link onderaan. Ging niet, vreemd. Dan maar zo https://www.youtube.com/shorts/2Hoe-66ljW0