Vandaag ben ik de baas.
Wat als ik het voor het zeggen heb. Wat als ik, in al mijn wijsheid, besluit dat ik geen GIST tumor heb. Ik wordt wakker van een slechte droom. En besluit dat dat die droom niet echt is. Je kent het wel. Een droom. Wakker. In sluimer wereld. Is het nu echt? Vraag je jezelf af. Twijfel. Het was zo reëel. Maar klopt niet. Je overruled je twijfel. En besluit dat het niet echt is. Een droom. Een hele slechte.
Als ik het voor het zeggen heb vandaag, nu, besluit ik dat ik geen GIST tumor heb. Klaar! Over! Het was het afgelopen halfjaar toch al een heel slecht idee geweest. Basta! Vandaag sta ik zonder Gist tumor op. Wordt wakker. Uitgeslapen. Niet meer de eerste uren enorm beroert en misselijk. Niet meer die opblazen kop. Ik start mijn dag als vanouds. Geen pillen. Geen stukje ontbijtkoek omdat je niets anders door je keel krijgt. Vandaag heb ik het voor het zeggen.
Ik pak mijn iPad en ga naar mijn mailbox. Een voor een loop ik mijn afspraken af. Ik zeg mijn afspraak met de huisarts af. Daarna die met de oncoloog. De psycholoog. De diëtist. Geen bloedprikken dan maar. Ct scan is niet nodig. Vandaag heb ik het voor het zeggen. Mijn agenda raakt al lekker leeg. En ik start met het noteren van de ‘leuke dingen’ die ik het afgelopen halfjaar had moeten doen maar waar ik geen energie meer voor had.
Ik check mijn agenda. Kan ik morgen werken? Die vraag kreeg ik namelijk. Zieken. Je weet wel.
Vandaag heb ik het voor het zeggen. Wordt alles weer leuk en lekker. Wat zal ik vandaag koken? Zal ik een stukje gaan wandelen of toch maar die was doen. Of wie weet beiden. Vandaag schijnt de zon. Is het gestopt met regenen. Na regen komt zonneschijn. Niet straks of later. Vandaag. Binnenkort moet ik mijn vakantie wensen doorgeven. Wanneer zullen we plannen? Vandaag heb ik toekomst. En durf ik verder te denken dan morgen. Vandaag ben ik de baas.
Ik draai me nog even om. En druk voor de zoveelste keer op mijn wekker. Nu even niet. Vandaag ben ik de baas. Althans zolang ik in mijn bed blijf liggen. Vandaag heb ik geen zin in vandaag. Vandaag heb ik geen zin in morgen. Komende week. Komende maand. Vandaag ben ik de baas totdat ik me weer misselijk voel. Totdat ik weer mijn pillen neem.
Het is was leuke suggestie. Wat nou als ik het voor het zeggen heb. Maar dat heb ik niet. Dat krijg ik niet. Ik besluit nog even te blijven liggen. Nu ben ik de baas. Als mijn wekker weer gaat niet meer.
2 reacties
Toch iets wat we allemaal willen. Denken dat we geen kanker hebben.
En soms lukt het ons wel even om dat te geloven, ons ervan te overtuigen dat het allemaal maar een boze droom is . Momenten die je moet koesteren als diamanten.
Wat een mooie blog. Dankjewel.
liefs, Monique