Wacht maar. Stil maar.

Zondagochtend. Ik loop naar de zondagsschool. De zon schijnt. De juffrouw heeft ons vorige week een nieuw liedje geleerd. ‘Wacht maar. Stil maar. Alles wordt nieuw. De hemel en aarde.’ Ook al begrijp ik niet helemaal wat er mee bedoeld wordt. Maakt het mij blij. En stelt mij gerust. ‘Wacht maar. Stil maar. Alles wordt nieuw.’ Ik zing hard mee. De juf weet het zeker. Ik weet het zeker.

De zon schijnt. Ik loop naar de supermarkt. 50 jaar later precies dezelfde weg naar de zondagsschool. Zachtjes zing ik in mezelf. ‘Wacht maar. Stil maar. Alles wordt nieuw. De hemel en de aarde.’ Ook al begrijp ik het niet helemaal. Maar het maakt me blij. De juf weet het zeker. Ik niet meer.