2021

Lieve mensen, 

Als je toch eens wist wat ik allemaal beleefde.. Wees gerust: veel mooie inzichten door bloedeerlijk naar mezelf te zijn en daaruit vloeit dan zomaar zowaar heling. 

Mijn lijf reageert op wat was gebeurd. Het lijkt ook logisch als je kijkt naar bijvoorberld kou. Wat gebeurt er dan? Kippevel of rillen. Daar kunnen we niks aan doen. Dat gebeurt. Om dit fenomeen nu te herkennen in dagelijks leven is even wonderlijk als opmerkelijk. 

Al jaren huilde ik dezelfde tranen om dezelfde kwestie. Zes jaar vond ik lang. Bij elke trigger kwamen ze weer. Ik leefde in een verhaal van verloren dromen over een ander bestaan. Samen een zekere fijne zorgeloze toekomst ingaan. In een huis in de heuvels met hond. Ja, dat was mijn droom. 

Vrijdag sprak ik een allerliefste vriendin Y over de kwestie en hoorde mijn gedachten hardop. Dat het maar zeer deed en niet juist was om het aantrekken en afstoten zo intens te ervaren. Plots zei een stem: "dit is niet mijn man". Ik schrok er van. Dit leek niet mijn stem, maar mijn innerlijke stem, die vervuld was van eigenliefde en eigenwaarde. Dit moment maakte alles anders...

De volgende dag was een fijne dag. Ik rommelde wat in huis. Leef in de nadagen van de burnout, die ik nu dankbaar ben. Ze gaf me een kans op een nieuw leven in een andere versnelling. Ik ben nu inderdaad het "deugdzaam Begijntje" waar ik steeds met een knipoog over sprak. Mijn wereld is klein, maar ben wel senang. 

Vanmorgen zingend de was buiten gehangen. Het Leven is goed. Ik ga even zitten om iets te appen en ineens kan ik de letters in mijn beeldscherm niet meer lezen. Ik kijk om me heen en zie de kamer raar. Mijn ogen doen het niet goed. Ik schrik enorm en merk: "dit is foute boel, blijf rustig zitten". Toch grijpt paniek mij. Ik denk toch aan het beeld van nabij, dat mijn lief twee jaar geleden een herseninfarct kreeg. Ik was er bij.

.............

Ik beleef dit en sluit mijn ogen. Wat te doen? Arts bellen? 112? Ik bel mijn zus en praat met haar. Ik ben in paniek en besluit na dat telefoontje iemand uit eigen dorp te bellen. Alle drie voicemail. Ik app mijn studiegroep. Twee vrouwen die me op afstand begeleiden en moed inspreken. 

Hun eerste vraag: wat is er gebeurd voordat de klacht begon? Ik weet over die vrijdag dat mijn innerlijk hardop sprak. En zie nu in dat mijn lijf reageert. Eén studievriendin appt me om vertrouwen in en uit te ademen. Ik probeer het en merk dat ik veel zucht. Ik neem Bach rescue om tot rust te komen. Een prachtig middel voor noodsituaties. Ik wil beslist niet naar een ziekenhuis. Het beeld van toen (2015 borstkankerbehandelingen) komt voor mijn geest en ik wil zelf de regie houden. Ik besluit dat ik wil leven en sterven op mijn eigen manier. Daarna moet ik wat lachen om deze gedachte. 

In de paniek zegt mijn angst mij dat ik mogelijk kan sterven. Het is zondag, dus prima, ik ben ook op een zondag geboren. Tis nog wat vroeg. 57. Hoop nog zoveel te beleven en mijn boek moet af! Begin er net aardigheid in te krijgen. 

Na een uur zakt de angst en het zicht herstelt vrij snel. (Al na 3 minuten). Het zuchten blijft nog even. Ik haal toch maar het nachtslot van de voordeur voor de ambulance. Je weet maar nooit. Voor áls ze toch moeten komen? En ik merk dat ik moe ben, smeer een broodje kaas op knikkende knietjes, eet het en ga naar bed. Telefoon nabij. Daarna slaap ik twee-en-een-half uur. Ik merk dat het weer gaat. Ambulance was niet aan de orde. Goddank! 

's Avonds eet ik het kliekje van de dag ervoor. Het gaat wel weer okay. 

Ik weet wat ik heb opgelost. Ik weet dat ik mijn lijf mag vertrouwen. Ik heb het gevoel dat ik me heb losgescheurd van een oud verhaal dat mij niet diende. Er is nu veel meer ruimte rond mijn hart. Een pák van mijn hart! 

 Ik keek deze week nog een online congres over het zelfgenezend vermogen. Thema: kanker. Fenomenaal. Allerhande interviews met artsen en mensen die kanker hebben gehad, zonder behandeld te zijn. Kijk en laat dàt nou net iets zijn wat mij enorm intrigeert. De verhalen komen en mogen gehoord worden. 

Het is middernacht. Even een teken van leven naar deze site en een groet aan alle bekenden hier. 

Ja, she is still going strong.

Een gelukkig nieuw jaar, beste, lieve lezer. Het ga je goed. Tot een volgend moment!

XXX

Aurinka

Noot: rustgevend middel in noodsituaties: Bach rescue. www.bloesemsvanbach.nl

Noot twee. Het congres.  Ook te vinden op Facebook. 

https://zelfgenezingscongres.nl/