Ai!

Het is al licht om half zes. Ik sta op. Buiten is het wat mat en grauw, maar ik heb zin in een boswandeling. Ik hou me vooralsnog in. Ik neem een hap frisse buitenlucht en groet de nieuwe dag. --- Via facebook kom ik bij een boek die schrijft over Genezen. De schrijver gaat uit dat de oorzaak van alle ziektes samenhangt met overtuigingen en conditioneringen. fijn! Maar ja, Genezing is wel iets wat me mateloos boeit. Eén van de vragen die ik lees is de volgende: " wat is jouw voordeel van deze ziekte, wat levert het je op?" ..... Hmmm... ik kijk eerlijk in mijzelve en besef tevens dat het uiterst ' tricky' is om dit dan hier te melden. Merk dat mijn blogs snel te googelen zijn, maar afijn; voor het algemeen nut! Wanneer ik naar mijn antwoord luister, dan hoor ik ' aandacht' fluisteren. Oef! Maar ook raakt kanker Dood. En doodongelukkig was ik. Rot om te zeggen, maar waar helaas. Indringende feiten. --- Kanker zorgt sowieso dat ik in mijn blootje sta; alle franje valt van me af. Hier ben ik dan: Aurinka. ... --- Nu de tumor is weggesneden, de behandelingen klaar, nu is kanker nog steeds in mijn leven. Omdat ik kanker heb? Omdat ik kanker had? Omdat ik kwetsbaar ben? Omdat ik kanker heb gehad? .... --- De impact is giga groot; in mijn denken is er veel plaats aan het komen voor eigenliefde. Die aandacht hoeft niet meer zo nodig. Ik geef mezelf juiste aandacht. Althans. Ik leer het. --- Wanneer ik mensen in mijn omgeving hoor met problemen, dan zeg ik ze steevast om werkelijk te leren om van zichzelf te houden en van daaruit te handelen en beslissen. Het hele leven wordt dan anders! Beter! (.... ik kan het weten...) --- Als schrijver ben je ook kwetsbaar merk ik. De zieleroerselen op papier. Maar allez. Ik wend het op artistieke vrijheid en meerwaarde voor mijn omgeving. Deze zelfde gedachten liggen ook ten grondslag aan mijn boek. Ik zag het voor me in een meditatie (!) --- Voordelen van kanker? Ik vind het eerlijk gezegd bijzonder schokkkend en stuit me ongelovelijk tegen de borst!! Het is immers geen kattepis! --- Neen! Het is een uiterst ingrijpende Life Event! Een emotionele aardbeving. Een aanslag op je leven. Een trauma van jewelste. --- Dat ik toch schrijf wat ik schrijf komt doordat deze overdenkigen en ervaringen mij overkomen. De vraag die ik las aan het begin van mijn blog. --- Opzet van mijn antwoord en dit schrijven is om mensen te helpen. Kijk, er is genoeg te piekeren nu, maar zelfreflectie kan ons dichter bij onszelf brengen. En wellicht is daar winst mee te behalen. Ik vond het ook gek dat het woord aandacht het eerst in me opkwam. --- Hoe dacht ik ooit over kanker? Ik zag het in mijn familie. Ik werk voor KWF. Ik gaf aan de collecte. Maar ik ging niet mee als ik een uitnodiging kreeg voor een rondleiding in een ziekenhuis. (was blij dat ik er niet heen hoefde..) --- Het lijkt zowaar een biechtstoel hier. Vandaar " Ai!" als titel. --- Nu, genoeg gegraaf en gebiecht voor vandaag. Geloof me dat ik niemand wil kwetsen, maar gewoon wat gedachten op papier. --- Kanker blijft nog steeds heel onwerkelijk voor me, maar ik merk dat ik langzaam aan het ' indalen' ben. --- Geen idee hoe lang de genezing duurt. Iemand in het inloophuis zei me: " en als je nu ziek blijft?" Nou moe! Dat wil ik helemaal niet horen! --- In mijn geliefde kerk was een lied, dat me zo ontroerde dat ik de warmte in mijn borsten voelde stromen. Ik dacht meteen - met een hart vol dankbaar ontzag- " ik word genezen" ... --- Dag lieve lezers. Deze dame gaat nu toch maar eens lekker de wandelschoenen aandoen en een ommetje maken in het bos! Ciao!