Boek over sterven en leven

Het is weekend. Zit met mijn rug tegen de verwarming een boek te lezen over sterven en leven. Dit lijkt niet de juiste volgorde; is het niet éérst leven en dán sterven? --- Neen. Dit boek beschrijft het relaas van een dame ( echt gebeurd) die door kanker zo was verzwakt dat ze in coma raakte. Terwijl haar zieke lijf in bed lag was zij zèlf in een ander ' rijk'... We kunnen het nuchter een ' bijna-dood-ervaring noemen. --- Nu weet ik dat ik gauw enthousiast ben over iets, maar wanneer woorden mij raken, ráken ze mij en weet ik direct of het goed is! ---- Haar angsten, overpeinzingen, conditioneringen, alles komt voorbij. --- Haar verhaal schept verdieping voor mij en tilt me op, bóven deze natte zaterdag uit! ---- Tegelijkertijd mijmer ik er maar op los; heeft kanker werkelijk te maken met emotioneel ziek zijn? Is kanker in dit licht een alarm die mij wakker schudt? Heb ik dan schuld aan mijn ongezonde gedragingen? Gedrag dat in ging tegen mijn natuur? Of kan en mag ik mezelf dat direct vergeven? ---- Al maanden lees ik alles en nog wat over kanker. Vaak vergeet ik te leven. --- Met name de noodzaak van het ontstaan van kanker intrigeert me mateloos. Inmiddels heb ik wel de overtuiging dat de oorzaak zó complex is dat ik het niet hóef te bevatten! ---- Tegelijkertijd heb ik dan ook een inzicht dat zo simpel lijkt dat het weer heel onwaarschijnlijk lijkt, maar vanuit diezelfde eenvoud wel een waarachtig karakter móet hebben; ik kijk naar de bomen in het bos. De natuur in al haar eenvoud. Voelen wat wáár is! ..... Schrijven als noodzaak en heilzaak. Het laat me leven! ----- Hoe móói het Leven kan zijn. Niet alleen in een dichterlijk lyrische bui om een boek. Een simpel ding als een boek! ----- De géést die spreekt! Aanspreekt! Toe spreekt! --- Ik luister geduldig en gretig neem ik het al in mij op. Het boek is nog niet uitgelezen. De schrijfster waar ik over schrijf heet Anita Moorjani. ---- Er is zoveel meer dan de huidige medische wetenschap. Zonder dat ik deze zou willen bagataliseren! Begrijp me goed: zeker respect, maar het is beperkt en vaak mocht ik lezen dat men het niet weet. Wel veel weet, maar er blijft een raadsel. Hoe functioneert ons immuumsysteem? Mijn haren groeien elke dag. Heb nu een hip koppie. ---- Voeding. Leefomgeving. Conflicten. Zienswijze. Zo veel, zo veel! ---- Mijn Heer is mijn herder. De vorm van mijn godsbeeld heeft diverse schakeringen. Ze zou ook vrouw zijn. En man. En God. En natuur. En Leven.... ----- De laatste term is nu mijn favoriet! ---- Ooh, dikwijls was dit de uitwijkplaats voor onmacht en wanhoop. Vandaag is er hoop. Vandaag is er geluk. Vandaag is het goed. ---- Ik ben op reis, reiziger. Een pad. Een licht. Een bemoedigend hart. --- Een boek. Een hart dat ' ja ' juicht... ---- En bovenal- echt boven ál!- boven alle narigheid, verwerf ik een nieuw genade; dat ik ondanks alles èn dankzij alles, steeds meer en meer leer om het Leven te vertrouwen!! Lief te hebben! Stoeien en Bloeien! Wordt vervolgd!!! ✨🍀🌷🌷🌷