Zelfliefde

Lazy Sunday Afternoon. Met mijn rug tegen de cv, verstopt in wollen dekens en lezend in een boek dat zo wonderbaarlijk en inspirerend is! De boeken zijn als aanwijzingen voor mijn ontdekkingsreis door mijn leven. Was ik al dolgelukig met de woorden, de boodschap van Lucy Sarink, nu is Anita Moorjani een nieuwe favoriet. Ze schrijft over háár oorzaak van haar kanker. Waarbij ze opmerkt dat dit beslist geen universeel gegeven is. Af en toe leg ik het boek weg. Om in me op te nemen. Te doorvoelen hoe het klinkt. Hoe ik het kan ontvangen en bovenal of het instemming kan vinden in mijn hart... ----- Wanneer ik kritisch met een zekere afstand en mildheid naar mezelf kijk, zie ik een vrouw die veel te hard werkt. (Nu beschouw ik schrijven niet als werken; dat is zuiver plezier!). ---- Kijkend naar de vrouw die ik was vóór de diagnose.. Welke gedachten raasden veelvuldig door me heen? Welke kwamen er talloze jaren steeds voorbij? Welke beslissingen heb ik genomen? Hoe hoog zijn mijn normen en waarden? Hoe kon ik met dit al- deze ervaringen en overtuigingen- mezelf de ruimte geven om werkelijk mezelf te zijn? ---- De clou is eigenliefde. Ik zit inmiddels in de tuin van vriendin I. Heb een heerlijke wandeling gemaakt door het park naar haar huis. Fijn, een plek waar je je zo welkom voelt! ---- In deze bestralingsperiode noem ik vaak mijn vermoeidheid, maar wat is het gek dat ik me tijdens de wandeling van zojuist absoluut niet moe voel, maar juist kiplekker! Wonderlijk leven! Wordt vervolgd!