Dankbaarheid

Dankbaarheid! Dat is wat ik nu schrijven wil. Dankbaar dat de behandelingen achter de rug zijn. Dankbaar dat ik langzaam maar zeker aan het indalen ben. Terug naar een Leven. Voorheen was toch enkel Overleven.. --- Dankbaar dat ik een kerk heb gevonden in de straat. Wellicht denken jullie: huh? Ik ga het toelichten: deze kerk staat er zeker al vijftig jaar en was van een bepaald geloof. Nu zitten er andere mensen in. Andere geest. Geen idee wat ze er deden. Tot een vriendin mij er op attendeerde, toen ik haar vertelde dat ik zo graag mag zingen. Dus ik toog vol goede moed en nieuwsgierig op een zondagmorgen naar Gods huis. Gek om te zeggen, maar ik was meteen om! De toon, woordkeuze van de dominee, de muziek, de teksten. Van een vrolijke simpele eenvoud. Houd ik van. Zing zonder meer graag uit het repetoire van Elly en Rikkert. De kinderliedjes dan. Omdat ik die ceedees heb. Van een lieve moeder uit een ver vreemd land geërfd. --- In mijn enthousiasme heb ik al snel de dominee thuis uitgenodigd. Dat is nog nooit gebeurd. Ik ben niet echt gelovig opgevoed, toch zit het in mijn genen. En als ik -zoals nu- een plek vind om mijn geloof meer vorm te geven; halleluja. Dan ben ik toch zó blij. --- Ik vertel mijn vriendinnen dat ik voor die drie euro die ik in de collecte doe wel driehonderd euro lol heb. Ze kijken me minzaam en enigszins verbaasd aan. Kijk, ik loop niet te koop met mijn geloofsleven. Dat is toch privé. Maar het is een feit dat mij verblijdt en past wel in een blog op deze site. --- De essentie is immers: hoe gaat het met ons. Wat doen we? Hoe leven we? Wat denken we? Hoe verloopt mijn herstel? --- Dus ik zing de ganse dag opwekkingsliederen. Voordat ik jullie het gevoel zou geven dat ik aan het evangeliseren ben zal ik je vertellen waar ik nog meer allemaal dankbaar voor ben: Voor de zon. Het licht. De warmte. Wat heb ik haar gemist! Wat voel ik me anders. Veel beter. Ik zou moeten emigreren om optimaal van haar te kunnen blijven genieten. --- Vriendschappen die zich verdiepen. Een wandeling langs de Waal. Samen koken. Samen eten. Merken dat ik meer kan dan voorheen. Nog wel snel moe. Moet nog steeds een middagdut. But who cares? --- Dankbaarheid als medicijn schreef een vriendin mij. Dat is waar! Maar oh zo gruwelijk dankbaar dat het afschuwelijk jaar achter mij ligt. Weet dat sinds kort de gedachte in me komt, dat ik gratie kreeg uit een dodencel? ...... --- Er waren tijden, tijdens de chemo, dat ik werkelijk dacht dat ik zou gaan sterven. Later bleek dat mijn vriendinnen dat ook dachten... --- En ik bèn er nog; alive and kicking! .... --- Zelden leefde ik zo intens als nu. Vroeger gleden de dagen voorbij. Een opeenstapeling van taken en plichten met weinig plezier. Alles is anders nu. Het besef! --- Kanker heeft er voor gezorgd dat mijn leven werd stilgezet. Dat ik nu ga nadenken over die impact. Dat ik me vol vertwijfeling heb afgevraagd wat in vredesnaam de noodzaak is geweest die heeft geleid tot het ontstaan van de kanker? Dat ik niet eens kon begrijpen dat ik kanker had? --- Dat ik het verlangen voelde om de kanker aan te kijken? En dat ik deze nu langzaam leer zien. Kleine stukjes. Ik groet haar. Het is zeker een geestelijk verhaal. Een verhaal van tranen. Van onvermogen. Van opoffering. --- Ik geloof stellig dat er grote overeenkomsten moeten zijn tussen mij en mijn lotgenoten. Daarmee doel ik op persoonlijkheid. Mij werd vaak gezegd dat ik te goed zou zijn voor deze wereld. Nou fijn dus. --- Kanker leerde me de rauwe werkelijkheid. Alle conditioneringen worden op de kop gezet. Grondig onderzocht en vervangen, maar eigenlijk worden er heel veel gewoon gewist! --- Kanker laat me vooral hereiken. Herbronnen!! Wat is goed voor mij? Wat doe ik goed voor mij? Wat voelt niet goed? En -uit liefde voor mijn Zelf- er naar handelen. Ja, vanuit zelfliefde denken en doen. --- Dat is nieuw. Dat is wennen. Dat is oefenen. Dat is goed. --- Met mijn nieuw beleid van ZelfLiefde bedenk ik me dat door dit nieuwe denken er ook nieuw gevoel en nieuwe daden ontstaan die dus veel beter aansluiten bij mijn ware natuur. ZO KAN MIJN LEVEN ALLEEN MAAR LEUKER WORDEN. --- Daarnaast ga ik gewoon naar ome dokter, natuurdokter wel te verstaan voor een onderzoek met bevindingen. Hij is NTTT arts. Goed om zelf bezig te zijn met mijn gezondheid. --- Het ziekenhuis doet niet meer dan mij als patient te verbinden met onderzoek, behandelingen en medicijnen. Maar er is meer! Ik wil wel zeggen dat ik geloof dat "mijn" ziekenhuis heus haar best heeft gedaan. Zeker. Maar ik ben veel meer dan een verzameling cellen. --- En daarom doe ik wat ik doe. Lees ik over biologika. Neem deel aan een healinggroep. Wandel steeds vaker een rondje om de vijver hier. Verdiep ik me in zaaddrankjes en zing het hoogste lied van dankbaarheid!