Een dagje ònderzoeken

Dinsdagmorgen vroeg op. MRI om 8.20 uur in Amsterdam. Dat betekent 4 uur opstaan en 4 uur thuis. Een lange dag. Wel heel relaxed begonnen. We hebben geen idee van file-druk daar, dus kwamen we om 6.45 uur aan. We konden nog even mediteren zeg maar. Er is van alles onderzocht. Bloed, hart, longen. Biopten en markers geplaatst. Arme lieve borst. (ik hoorde mezelf wel even vloeken om de pijn een stem te geven). Afijn. Het zijn allemaal schatten daar in AVL. Direct na dit circus praatje met zuster M. Ik hoorde: bloed goed. longen goed. hart goed. bloeddruk van een jonge meid. Mensen, wat doe ik hier? Ik ben topfit.(alleen een bult in mijn borst) Swà?! Maar ik moet mee op deze 'treinreis'. Ik moet gewoon gáán. Alhoewel ik -in mijn gebeden- wel geregeld hardop vraag aan Onze-Lieve-Heer: "Laat deze beker aan mij voorbij gaan..". Ben verder nog wel aan het stoeien met het onderdeel 'geest & kanker'. Lees veel. Heb nog lang niet genoeg tijd om alles te lezen wat ik lezen wil. Waar staan borsten voor? Voeden. Vrouw. Zonder meer ben ik een mens die veel mensen ' aan de borst wil drukken'. Ik heb een groot hart. (zingen). Dit was mijn dagje AVL. Het was goed. Even pauze en dan naar de volgende halte. Fuut fuuut.

3 reacties

Lieve Aurinka,
Alles wat je schrijft is (jammer genoeg) zo herkenbaar.
Ik hoopte steeds dat de dokters mij kwamen vertellen dat ze een fout hadden gemaakt bij mijn diagnose en dat ik helemaal geen borstkanker bleek te hebben.
Maar ja, sprookjes bestaan nog steeds niet en de harde werkelijkheid wel....
Ik kan alleen maar zeggen meid hou je taai, maar laat je emoties soms ook even gaan, en als je een keer wilt kletsen, je weet me te vinden.... xxxxxx Dees
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Dees, Elvira, Ja, zijn we nu echt in een waardeloze horrorfilm beland? (sorry, kan niet altijd bemoedigend zijn). Wanneer ik wakker word en het schiet door me heen dat ik kanker heb, dan moet ik echt naar mijn borst kijken of voelen.. Het is ook niet te bevatten. Ik lees veel en heb dan wel een andere visie op het geheel. (Kanker is geen ziekte, maar een overlevingsmechanisme van ons lieve lijf.) Ik wil het boek nog helemaal lezen, maar vind nog geen tijd. Diep en duidelijk in mij kan ik helemaal meegaan met deze auteur, maar. . Ik leun ook tegen het gebaande pad aan dat huidige medische wetenschap heet.. Over 50 jaar kunnen we via een chip onze conditie uitlezen en direct de juiste aanvullingen toedienen om ons immuumsysteem weer te optimaliseren. Maar nu?!!!! We lijden, we strijden, We leven, we beven, We geven, we zijn sisters in crime. Sisters in hope. I love you both....
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51