Elke dag Nieuw Jaar!

Weet dat dit mijn vijftigste blog is. Een unicum. En dat er steeds meer besef komt dat ik iets mag doen met deze woorden. Mezelf serieus nemen als schrijfster. Binnenkort ga ik weer op bezoek bij een andere schrijfster. Ze schreef " meebewegen met kanker" ondertitel luidt: " Van strijd naar overgave". Een indringend relaas over een vrouw uit Nederland die twee maal borstkanker heeft gehad. De eerste maal regulier behandeld. De tweede maal niet. Ze vond haar eigen pad naar genezing. Mateloos intrigerend is dat voor mij!! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Terug naar de feiten: het is bijna een maand geleden dat ik voor de derde maal in een half jaar ben geopereerd. Afgelopen maandag sprak ik een chirurg ( mijn lieveling!) die me het goede nieuws vertelde: de snijranden waren nu wél schoon. Weet dat het me niet veel uitmaakt wat ze zou zeggen. Ik kan er niets aan veranderen. Het is heel opmerkelijk dat ik zo kalm bleef en niet maalde om die uitslag. Hoe dat kan?... Dit hele circus leerde mij om op een geheel andere manier naar mijn leven te kijken en ook naar het Leven. Dit vraagt om een toelichting; mijn leven heb ik niet helemaal zelf in de hand. Of helemaal niet zelfs. Ik geloof in de voorzienigheid. In een grotere macht dan wij mensen.... Toch zit ook diezelfde macht in ons mensen. Klinkt cryptisch, maar voor de juiste toehoorder wel te verstaan. Ik vind het bijzonder mooi om de verschuiving te zien in mij: voorheen zijn het opsommingen van feiten geweest. Ook overdenkingen. Hier is een plaats voor expressie. ..... Nu merk ik een bewustzijnsverruiming waar ik onnoemelijk dankbaar voor ben. En dát hangt weer samen met het nieuwe jaar!!..... Uitleg: Wanneer mensen kanker hebben, belandt je als vanzelf in een extensiele crisis. Me dunkt: je kunt wel eens sterven. ( elke andere crisis kan tot deze verruiming leiden, maar nu spreek ik alleen over kanker). Deze crisis zorgt voor veel stress. Hemel! Nog erger dan de kwaal of de behandeling?!? Zelf merk ik dat de stress rondom de chemo enórm was. Dit was hel op aarde. Ik spreek voor mezelf. Wanneer ik opnieuw kon " kiezen" zou ik beslist geen chemo " nemen". Maar dat is achteraf-gepraat. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Terug naar het Nieuwe Jaar. Ik ga jullie nu niet meteen een gelukkig nieuw jaar wensen omdat het hoort. Neen. Ik wens jullie wat anders toe: Het Besef Dat Elke Dag Nieuw Jaar Is!! .... Elke dag wakker worden! Elke dag een kans om te doen of te laten Elke dag leren om meer en meer van jezelf te houden Elke dag de ruimte nemen om lief te hebben Om hoop te hebben Om plezier te maken... Zo kan ik nog even verder gaan. De dichter word wakker in mij. Al met al is die opsomming een aardige nieuwjaarswens voor mijn lezers. Ik geloof dat het aantal nu boven de twaalfduizend(!) ligt. Dat schept ook verantwoording. Het vleit mijn ego. Het scherpt mijn verlangen om mijn talent serieus te nemen. Het vergroot mijn verlangen naar de vormgeving van mijn boek. Ik ' zag' het al! Er bestaat al een aardige lijst met bestellers. Ai. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Mijn lieve moeder zaliger noemde het reeds: Elke Dag Nieuw Jaar... Ik hoop van harte dat we hier onze hoop en rust in kunnen vinden. Ik hoor mezelf steeds roepen naar mijn omgeving: " ...ik leef alleen vandáág...". .......... Deze zin om mijzelf te beschermen tegen vroeger of later. Om me te beschermen tegenover talloze keuzes die ik moet maken. Zo zal er dinsdag een arts bellen en vragen of ik bestraald wil worden.... Nou. Liever niet. Lijkt me heus niet gezond. Kan toch beter investeren in mijn immuumsysteem?!! Wat ga ik zeggen? Wat lees ik steeds? Wat zegt de dokter? Wat gaat door mij heen? Wat zegt mijn hoofd? Wat zegt mijn hart? Ik neem mijn tijd en ruimte. Lees. Overweeg. Spreek. Schrijf. Weet. Daarom leef ik alleen vandaag. Om me te focussen op zaken die prioriteit opeisen. Daarom leef ik alleen vandaag. Om me niet gek te laten maken. Sta ik aan mijn eigen roer. Vertwijfeld. Beslist. Maar steeds in Zijn liefde geborgen!