Moed kwijt

Steeds is dit de plek geweest waar een plaats was voor onmacht en bemoediging. Dit laatste woord is uniek voor mij: dat is waarom ik leef; om te bemoedigen. En juist dát woord mis ik nu zèlf zo: de moed is me in de schoenen gezakt. --- De laatste weken ben ik erg moe, snel moe! Zondag even in het bos: voorheen garant voor ruim een uur heerlijk wandelen, nu ging tien minuten niet eens! Ik ging maar zitten in het bos. Het geeft me te denken.. --- Zorgen en verdriet heeft ieder mens. Vannacht maakten ze mij weer wakker. Half drie. Tis nu half zes. Normaal niet zo' n punt: ik zou ook overdag mijn rust kunnen nemen. Mijn werk heb ik moeten stoppen, maar .. Zou juist zó graag weer willen werken, willen méé doen, maar dat lukt niet, want ik ben zo snel móe! --- Het denken denkt aan al die talloze mogelijkheden om mijn gezondheid te vergroten. Ik lees en hoor over allerlei behandelingen en supplementen waar mensen in mijn situatie enorm veel baat bij hebben.. En dan denkt mijn denken: " dat kan ik nu eenmaal niet betalen:(( .... --- Ik gebruik slechts drie supplementen die ik met moeite kan betalen. Heb mezelf beloofd om nooit meer om geld te huilen, maar eigenlijk ís het gewoon om te húilen.. --- Het hoofd zit vol zorgen en verdriet. Het hart ook. Mijn maag ook. Ik voel nare steken in mijn borst en lijf. --- Wanneer ik kritisch kijk naar de aard van die zorgen en verdriet, blijkt dat de inhoud onveranderd blijft. Neen. De inhoud is zelfs tóegenomen, omdat er nu ook serieuze zorgen zijn om mijn gezondheid. --- Kanker als een noodkreet van mijn lijf dat er iets vreselijk mis is. Ik voel nu dat ik achteruit ga. Heb veel behoefte aan praktische en emotionele steun. --- Wat te doen? Wat is wijs? --- Vechten tegen kanker vind ik geen fijne woorden. Vechten voor je leven wèl! --- En al die gedachten dat ik mijn zorgen en verdriet zou kunnen " compenseren" met dankbaarheid is welliswaar waar, maar schijnen nu als holle phrases voor mij.. --- Een naar geniepig stemmetje zei me juist: " en hoe zou het nu eens zijn als ik het bijltje er gewoon bij neer gooi? " ...... --- Ja. Gewoon opgeven. Gewoon alles loslaten. Overgeven! --- Aan de engelen? Aan de dood? Aan het leven? --- Ach.. Hoe verleidelijk ware het soms om te mogen rusten in de zwarte vleugels van .. --- Zelfmeelij is niets! Verdriet is waar! Perceptie is alles! Of .. Niets?!