Rauw!

Nog nooit was de scheidslijn tussen dood en leven zo zichtbaar in mijn leven. In mijn beleving. --- Nog nooit was de scheidslijn tussen dood en leven zo voelbaar in mijn leven. --- Alsof ik wankel op die scheidslijn... --- Kijk ik vanaf de scheidslijn - die lijkt op een koord hoog in de piste- naar links, dan zie ik leven. Kijk ik naar rechts, dan zie ik dood. --- Hoog, eenzame hoogte, verblijf ik in de koude nok van de piste. --- Zorgen en verdriet plagen me continu, genadeloos. --- Vertwijfeld verlang ik vaker naar de warme armen van de dood... --- Maar mijn tijd is nog niet klaar. Niet daar. Nog niet. Eerst al dat verdriet.--- De tranen die nog getraand willen worden. --- De stiltes die nog stil willen zijn--- De zoenen die nog gezoend willen worden--- De rust die nog wil rusten--- ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ De ware levenskunstenaar kan zelfs in die nok besluiten dat alles er mag zijn. Dus ook die verdwaasde vertwijfeling. Deze groeten. Begroeten. Ontmoeten. --- Dat alles met een reden gebeurt.. Vertrouw ik het Leven? --- Brandon Bays zegt: *Trust that everything happens with a reason and it wil serve you* ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Verdwaasd liep ik zojuist de nacht in. In mijn pyjama. Helder. De maan en de sterren. Ik keek. De kou liet mijn adem zien. Namen riep ik. Namen van overleden vrouwen. Familie. --- alsof ik ze wou zien in de sterren.. Wijze Raad Wil Horen.. Het bleef ijskoud. Het bleef stil. --- Niet buiten mij, maar binnen mij liggen zij. Alle antwoorden.#####?##### Tranen die nog willen tranen.. Het is even niet anders. Zal hard nodig zijn. Wenen zal ik. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Laat ik maar huilen. Laat ik maar niet weten. Laat ik het maar laten. ^^^ ik word nog wijs! --- rust komt nu als stille deken rond mijn hart --- gezicht ontspant, ogen loom. --- kou is de donker. moe mijn lijf. mat mijn hoofd. --- ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Dit lege scherm schijnt mijn zwaard tegen de pijn. Letters die schijnen, prijken in mijn klein beeldscherm van mijn smartphone. --- mijn manier. er is geen ander dan mij. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Dank voor mee leven. Hier vind ik steeds een tableau voor mijn gevoel. Wellicht wat theatraal nu. Maar dat schaar ik voor het gemak onder artistieke vrijheid: narigheid brengt zo iets moois tot stand. Het zijn zware tijden die mij dienen. Rauw. Het Leven is zo rauw. --- Ik moest maar weer gaan slapen. Morgen een nieuwe dag!