Rustig inzicht

Lieve schattebouten! Ik ben al een weekje thuis. Operatie viel mee. Blik in de ogen van mijn chirurg was vol toewijding, vertrouwen en liefde! Ik gaf me graag aan haar over! Ook zij wilde mij graag zelf opereren. Aldus is geschied. Over twee weken kan ik komen voor controle en uitslag. Het gekke is. Het mooie is. Dat ik me totáál niet druk maak. Ze kan zeggen dat alles goed ging. Ik blij. Ze kan zeggen dat het niet goed ging. Ik kan daar nu niets aan doen. Natuurlijk wil ik een mooie wijze oude dame worden, maar wat is er mis met sterven? Ik begrijp heus dat er veel mensen steigeren bij deze uitspraak van mij, maar ik voel het nu eenmaal zo en neem mijn ruimte hier voor mijn woorden.. Natuurlijk ga ik dood. Geen idee wanneer. Is niet echt interessant. Is een gegeven. Wij allen zijn stervelingen. Waar mijn rust vandaan komt? Geloof dat het simpelweg genade is. Wel merkte ik na de eerste operatie al een bewustzijnsverruiming. Nu heb ik de tweede beleefd en merk het opnieuw: nog meer bewustzijn. Ik weet niet hoe ik het anders kan noemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ En daar zat ik in de zon. Een luie relaxstoel in een patientenrestaurant van het avl. Een lotgenoot ontmoet. Plezier gehad. Geen woorden nodig. Veel respect gevoeld voor zijn way of life. We verrijken elkaar. We steunen elkaar. Hier. Facebookgroep. Inloophuis. Lieve mensen om me heen! Daarnaast kwam er ook nog een onverwacht kado met een hoofdletter in mijn leven. Ik zucht even heel diep.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Ik lees en blijf lezen! Omdat ik van het Leven hou. Bijzonder dat ik de term "God" nu heb vervangen door " het Leven"..... En dat ik alle vertrouwen heb in het Leven!! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ De maanden na de diagnose waren stressvol en slopend. Nu lijkt er wat rust te komen, terwijl ik nog niet ben uitbehandeld. Neen. Ik ben nog niet klaar. Ik maak nu ruimte voor verdriet. Ik slik NIETS meer in. Ik weiger nog langer gif op te slaan in mijn lichaam!!! Het is genoeg geweest zo. Ik nam ook een wijs besluit. Enkel en alleen omdat ik nu werkelijk het meest van mezelf hou. Van daaruit handel ik. De tumor bracht me veel goeds: ik ben nu niet langer ziek. Ik ben aan t genezen! Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen; De tumor deed alle franje verbranden. Geen conventies of hoe-het-hoort. Niet meer denken voor een ander. Mijn borst staat voor zorgen. Dat doe ik graag. Een geboren moeder. Nu zorg ik minder voor een ander en meer en meer voor mezelf. We hebben het heel leuk samen! Dus, resumé: het gaat goed. Gister te hard van stapel door mal idee in mijn hoofd. Vandaag hele dag knok out op de bank. Mega moe. Dacht niet dat het nog goed kwam vandaag. En vond dit eigenlijk gewoon goed. Des te opmerkelijker dat ik zojuist zelf heb gekookt. Mijn hulp is in de Here.. Of zou het de levenskracht zijn geweest van die twee zalige bio peren? De vriendschap van vanmorgen? De toekomst die ik zie lachen naar me? ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Energie is een abstract maar wezenlijk gegeven. Er is zoveel meer dat ons kan voeden. Ik spreek van voeden en niet van vullen.. Het Leven is goed voor me. Alle liefs, Aurinka