Slik!?!

Kom net terug uit Amsterdam. Elf uur weg. Tien uur thuis. Leven kan zo onverwacht anders zijn. De behandeling kan weer anders worden. Donderdag weet ik meer. Ik kan nu niet veel meer melden. Behalve dat ik deze criptische toestand wil melden. Mag nieuwe ontwikkelingen weer een plek geven. Boos zijn. Schreeuwen en huilen. En wijs en stil worden. Tis allemaal niet te bevatten. Dit is mijn klankbord. Nu wacht mijn bed en leg ik mijn vermoeide lijf te rusten. Mijn geest zal nog wel even kunnen crashen en doorgaan met de voortdurende poging om de dingen op een rijtje te krijgen. Mindfucking! Voor het eerst ben ik BOOS! Leven. Leven. Wat wil je? Wat wil ik? Wat hèb ik te willen? ....