Start chemo

Woensdagmorgen om tien uur begonnen. Infuus deed zeer. Mooie ruimte daar met zicht op binnentuin. Een fijn bedje. De boel is net gerenoveerd, dus ik ben mooi op tijd. Een rood zakje wordt ingebracht, is de A volgens mij. De zuster doet dat handmatig. Daarna het tweede zakje. Die hangt. Al met al ben ik een uur bezig. Beeldscherm boven bed met knikarm. Volgens mij kun je er internetten vanaf je bed. Er zijn circa negen bedden. Ik zie drie vrouwen op bed. Vooraf gesprek met speciale verpleegkundige. Na kuur naar restaurant voor heerlijk vers kopje kippesoep. Dan naar huis. Van tevoren zat ik toch erg in spanning. Hoe zal het gaan? Nu ik ben gestart, ben ik wat mat. Ik bèn nu dan eenmaal maar op die trein gesprongen. Kan er niet meer uit en laat de hele bliksemse boel maar over me heen komen. Was ook advies van zuster Annet. Behalve dat bliksemse dan. Enfin. Thuis. Wat mat. Gewoon boodschappies gedaan. Mocht van alles uitzoeken. Donderdag, dag twee, hele dag zitten wachten op koerier met Neulasta. Het middel dat ik krijg toegediend om het herstel van het beenmerg te bevorderen. Leuke zuster Annemiek. Ze was laat, negen uur, maar door aanwezigheid van mijn zwager werd het een dolle boel. Zwager J is de grootste grappenmaker die ik ken. Donderdag alleen erg moe. Maar hadden ook een kort nachtje gehad daarvoor. Vier uurtjes slaap. Vanwege mogelijke files rondom Amsterdam. Okay. Je wil toch ook op tijd komen. Nou. Wanneer ik alleen moe blijf, dan téken is er voor! Vrijdag, derde dag. Wanneer ik wakker word, merk ik: dit is mis. Misselijk! Oef! .. Ik besluit iets te eten. Had gister immers heel weinig gegeten. Okay. Een hap koude rijst misschien? Neen. Dat ging niet. Dan vind ik een pannetje koude bio tomatensoep. Dat gaat goed. Iets thee met iets Maria Treben ' kleine Zweedse kruiden' in de thee gedaan. Een alles- middel. Het kost me wel moeite om mijn rust te bewaren. De misselijkheid drukt me tegen de muur. Ik sta buiten. Het is er lekker fris. Ik besluit heel rustig en bewust adem te halen. Dat helpt wat. Nadien alle bijsluiters gelezen van die enorme verzameling pillen. Apotheek vertelt me welke verplicht zijn, maar in de bijsluiters van het ziekenhuis staat geen verplicht genoemd, maar ' richtlijnen,'. Dat klinkt toch anders. Ik geloof dat ik zelf mag bepalen wat te doen. Ik besluit het aan te zien. Ook omdat ik op bijsluiter pilletje misselijkheid lees dat er veel mensen zijn die hoofdpijn als bijwerking ervaren. Nou moe! Zou je van je misselijkheid af zijn, krijg je hoofdpijn! Gekke boel. Bovendien moest een mens dan ook maagbeschermers gebruiken vanwege pil misselijkheid. Neen! Nu mag je weten - lieve lezers- dat deze dame vrijwel nooít een pil heeft genomen in mijn hele leven niet. Misschien twee pijnstillers per jaar? Ik besef wel dat ik een bofkont ben, was. Enfin. Geen pil. Wel misselijk. Nog wat geslapen en de rest van de dag als oud vuil op de bank gehangen. Bramen gegeten. En eieren. Meer niet. Oh ja. ' s avonds nog twee crackers. Hi hi. Eigenlijk hoop ik dat ik nu die vijf kilo af ga vallen, die ik zou willen missen. ( smiley). Dus. Ik nam het maar aan. Was misselijk. Maar niet bewegen ging het dan wel. Ik meld mijn vriend dat mijn toestand was gewijzigd van een twee naar een vijf, waarbij nul pure ellende verbeeldt en tien staat voor topfit. Mannen willen duidelijkheid, toch? Nu is het duidelijk: voor de chemo kon ik wel drie uur wandelen en nu schat ik in dat ik nog geen driehonderd meter kan lopen. Jakkie! Maar alles gaat voorbij! Na achten knapte ik iets op. Buiten zitten en naar bed. Nu weer wakker. Vier uur in de nacht. Nog misselijk. Weer geen pil. Deed een natte doek met 'Bach rescue druppels' op mijn gekwelde buik. Na half uurtje ging het een stuk beter! Nu zit ik weer buiten. De maan schijnt. Vogels fluiten al naar hartelust. En ik zit hier te bloggen. Een bordje met mango voor mijn neus. Eens even kijken hoe dat zal gaan. Goed dus! En wat ik je graag wil laten weten wat ik zojuist deed: in de frisse ochtendlucht, gevuld met een lichte harslucht, deed ik mijn hardloop rek en strek oefeningen. Malle maag of niet. Ik bewéég! Voorzichtig kijk ik wat gaat. Valt me mee. Dan nog enkele rustige bewegingen uit de biodanza lessen. Lijkt wel op tai chi geloof ik. Merk toch dat mijn geest verfrist. Mijn lijf ook! Ik krijg zowaar zin in een wandeling?!? Wordt vervolgd!