Van wanhoop naar dankbaarheid

Na het historisch dieptepunt, merk ik toch dat ik langzaamaan ga herstellen. Dieptepunt? Ja! Er was een dag, dat ik zo murm was door pijn en vermoeidheid, dat ik het plan had om met die hele bliksemse chemo te stoppen! Néé! Mijn lijf kàn dit niet aan! Mijn geest stond in modus "wanhoop". Ja. Ik heb gejankt! Ja. Ik heb gegild. Het hele huis bij elkaar. Geloof nog steeds dat het goed is om dat gewoon te laten gáán. Wanhoop inslikken doe ik niet meer!! En het lucht op. Ik kan het je verzekeren! Maar nu? Nu (we leven dag 14 van de derde kuur). Nu gaat het iets beter. Deze kuur kwam er een nieuw medicijn in beeld. Het hielp tegen misselijkheid. Dat wel. Maar!!! Hemel!!! Ik kreeg alle heftige bijwerkingen: hik, boeren, maagzuur in keel. Brandend gevoel dat opkomt in keel en uitstraalt naar nek, bovenrug, schouders. Niet leuk. Helemaal niet leuk! Het middel heeft er voor gezorgd dat ik akelige slikklachten kreeg! En hierdoor was ik tien dagen lang niet in staat om te eten of te drinken! Een ware hel! Ik bel ziekenhuis. Krijg medicijnen. Maagbeschermer. Okay dan. Lees ik de bijsluiter. Ben een kritisch mens. Blijkt dat de meest voorkomende bijwerking misselijkheid is! En daar was het nu allemaal om begonnen. WIE IS HIER NU GEK?! Ik hoorde de verpleegster ook iets mompelen als : u kunt er ook voor kiezen om het middel te laten " uitblussen". Dat heb ik onthouden. Dat heb ik gedaan! Het middel nam ik slechts drie dagen. Zeven dagen lijden. Ik ben een mens met veel geduld. Maar het was heel zwaar. Dat uitblussen. Geen nieuwe medicijnen meer! Weet je - lieve beste lezers - dat ik de eerste kuur helemaal geen medicijnen heb genomen? Alles was nieuw voor mij. Ik hou van natuurlijk verloop. En besloot om te kijken hoe het zou gaan zònder medicijnen. De chemo vond ik al meer dan genoeg!! Die kuur heb ik overleefd. Ik had ook een goede conditie toen ik ben gestart met de eerste chemo. Draag mijn eigen verantwoording. Ik kan dus vergelijken! Nou. Pfoeh! Ik heb het geweten! Dat middel nooit nooit meer. Weet nu niet of het zinvol is om de naam van het middel te melden. Wil je het weten. Stuur een berichtje. Stoppen met chemo was mijn wens. Niet kunnen eten of drinken dreef me naar wanhoop. In tien dagen tijd val ik vijf kilo af! Ik bel de internist!! We overleggen. Advies: kuurduur verlengen. Nu geen twee-weken-kuur, maar een drie-weken-kuur. Langer de tijd, langer de kans om te herstellen. Chemo-Adem-Pauze.... De tumor is kleiner. Dat was de wens. Mag ik dan nu stoppen dokter, alstublieft?? Neen. Mag niet. Mag wel. Bepaal ik. Niet slim zegt dokter. Ik zwijg. Denk. Overdenk. En besluit in te stemmen met haar voorstel. Pffff Sindsdien ga ik heel langzaam vooruit. Maar! De geest keert terug. De levenskrachten! Ik ben zo dankbaar dat ik Bach bloesem remedies tot mijn beschikking heb; Alhoewel de accu van mijn lijf regelmatig kortsluiting heeft, is mijn geest in goede conditie. Met dank aan de bloesems! Ze herstellen emoties. Ik zo blij en dankbaar! Echt!! Dus we gaan vrolijk voort. Ik werk soms in de tuin. En dank God voor die tuin, waarin nog héél veel werk gedaan moet worden. Het leven smaakt goed. Ik kan weer beter eten. De zon is voor allemaal. En ik tel mijn zegeningen!!!