Acht jaar later

Vandaag is weer een bijzondere dag. 7 mei. De dag van de diagnose. Ik weet nog goed dat ik met vriendin M. in de wachtruimte zat van het ziekenhuis voor de uitslag. Iets boven mij hing een bord met 'oncologie'. Ik keek ernaar en dacht toen pas dat er dan wel iets moest zijn, want ze laten me niet komen als er niks is. Wat zou zo'n man eigenlijk per uur verdienen? 

De man had een saai en grauw voorkomen en stelde monotoon en zonder aankijken de diagnose vast. " Mevrouw, u heeft borstkanker ". Hij zei het zonder een greintje compassie. Alsof hij het journaal voorlas!? Ik zag mijn naam in beeld en hoorde zijn woorden en dacht: "Man, je bent knettergek, ik voel me kerngezond!". 

Man, je bent knettergek. Ik voel me kerngezond. 

Daarna zijn mijn vriendin en ik maar naar het stiltecentrum gegaan om wat te bidden, maar ook om bij te komen van deze intense shock! 

....

Acht jaren verder. Acht jaar alweer. Ik leef nog steeds en voel me kiplekker. Gelukkig en tevree. Het is een zalige dag om even in de tuin te werken. Eerst een broodje en dan zalig prutsen in lieflijk binnentuin. 

Mijn rechterborst is destijds behandeld tegen kanker. De tumor was zo groot als een aardbei. Er volgde chemo's, operaties en bestralingen. Daarna was er vrijwel níets aan de borst te zien. Ik kon met het grootste gemak naar de sauna, waar twee pronte borsten pronkten op mijn lieve lijf.

De laatste weken zit er wat reuring in de borst. Er speelt iets. De borst trekt en steekt. Ik kijk er met verwondering naar en met veel compassie. Ik vraag me af wat mijn borst vertelt. Gisteravond heb ik ze voorgelezen. De buurtjes hadden een tuinfeestje met een bak lawaai. Dus ik lezen in bed. Het was een warme dag geweest en ik zat in bed met mijn lieve borsten, die makkelijk konden meelezen in het boek uit de bieb. 

Mijn lieve borsten, die makkelijk konden meelezen in het boek uit de bieb

Volgende week spreek ik mijn mentor. Toch even fijn om te sparren. En ik ga een Vlaamse arts raadplegen. Hij kijkt op dezelfde biologische manier naar signalen van het lijf als ik. Wellicht zijn er toch nog zaken die ik kan doen. Of laten. En eigenlijk is het signaal van mijn borst ( de tepel is nu ingetrokken ) een link met wat er speelt in mijn gevoelswereld. Ik lees erover. Ik mijmer wat. Maar veelal haal ik mijn schouders op en leef mijn leven. Ik heb zoveel VERTROUWEN in mijn lijf. De wijsheid van moeder natuur. Het stemt me blij en ik voel innerlijke rust. 

7 mei. Een dag om te vieren. Ik vier het leven. En mijn boobies? Die doen gezellig mee! 

Ik vier het Leven.