Gaar & Geluk

Vandaag gaar vanwege zes weken rugpijn en zes maanden borstpijn. Het valt niet mee, terwijl er ook ruimte is voor geluk. Vind het toch steeds weer een wonderlijk geheel, dat leven van mij..

Rugzaken is het meest actueel. Het lopen gáát, maar dan als een slak. Snel doet het lieve lijf op allerlei plekken pijn. Alhoewel pijn? Het is stram en stijf en wil niet soepel meedoen. Met deze rugpijn is het net alsof boven en onderlijf niet lekker matchen. Er is iets aan de hand met het middenstuk. Mijn rug, heupen. Vaak een been of knie dat niet lekker meedoet. Kreeg van lieverlee drie verschillende diagnoses, zodat ik er zelf maar één maakte. (Ik hoor een zucht) . 

Het leven van alle dag wisselt zich af tussen het schuivelend lopen en zitten, staan en liggen, waarbij liggen het allerfijnste is. En pijnvrij! 

Voordat je nu denkt dat ik een heuse treurlork ben geworden - ik wáák ervoor!- ga ik vertellen over lieve leuke zaken, die ik beleef; 

Vandaag had ik bezoek. Voor het schrijfatelier. Een tijd geleden ben ik gevraagd om een gastles te geven bij het schrijfatelier in mijn woonplaats. Men wist dat ik graag en veel schrijf. Iets als dertig jaar notulen, columns, reisverslagen, dagboeken, gedichten. En uiteraard de blogs alhier, op kanker.nl. 

Ik deed mijn ding en het was keileuk en zeer bevredigend; de gastles opzetten en geven. Ik als vis in het water. Taal is mijn ding. Mijn talent. Tis gewoon spélen met woorden. Daarbij ben ik werkelijk gezégend met het feit dat ik mijn gedachten kan verwoorden. 

Vandaag een overleg over het nieuwe seizoen. Hier thuis. Ik kan immers niet uit de voeten. Er komt weer een zaaltje. Er komen schrijvers. Gewoon liefhebberij. Ik barst van de ideeën. 

Mijn bezoek moet zelf de thee zetten. Mijn lijf doet zeer en ik lig op de bank. De dame van het cultuurbedrijf kijkt ietwat verschrikt als ze mijn moeizaam bewegen ziet en zegt: " je had ook af mogen zeggen". Ik zeg haar:" Mijn wereld is klein, maar groter dan dit. Ik heb me verheugd om me in te zetten voor het schrijfatelier. Dus al bèn ik beperkt mobiel, ik doe graag mee!" We beleven een goed en gezellig uur. Er wordt gelachen en verteld. Over mijn rol als schrijfster. Die titel heb ik mezelf geschonken, nadat bleek dat men mijn blogs en ander schrijven ging waarderen. Ook nu nog, niet actief meer in alle socials, krijg ik met regelmaat een compliment over mijn schrijven. Ik heb er lol in. Ben er goed in. Tis weer nacht. En ik schrijf. 

Als ik in de avond alleen naar mijn bedje ga, zie ik de trui van mijn lief over de stoel hangen en voel ik me gelukkig. We hebben het goed. Nooit zo'n zorgzame man gehad. Ik lach naar de trui. En zo valt rug weer mee. En zo gaat het: gaar door onvermogen en geluk door de liefde waarin ik leef. Ik ben rijk. Keirijk.