Pijnbeleving
Dit blog gaat over pijn. En pijnbeleving. Er zijn veel soorten pijn. Sinds ik door mijn rug ging is er elke dag wel pijn. Er is veel spanning in het lijf en het maakt moe.
Woensdag was de huisarts hier. 7 weken is 50 dagen pijn. Ik beleef ik dat als lang. Dus dokter ontboden. Verschillende diagnoses van twee artsen maken het ook niet handig. Er kwam zelfs nog een nieuwe kwaal bij in mijn linkerflank. Het bleek een gekneusde rib te zijn. Hoe komt een mens er aan? Ik schuifel als mevrouw Slak wat rond ins Haus. De rib zit niet goed in de kom, aldus huisarts. En dat komt omdat ik waarschijnlijk de rollator fout gebruik. Huh? Ik lees dat zoiets meestal komt door een val of bij contactsport. Ik schuifel alleen en beweeg heel voorzichtig.
Tijdens het huisbezoek de borst getoond aan dokter. Ik kreeg meteen een verwijzing naar het AVL: Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Ik heb daar een favoriet. De volgende morgen om 8.50 belde het ziekenhuis al! Geoliede machine, die zorg zo?!
Wanneer ik een gesprek heb met de chirurg of mamapoli... ik zie wel.
Terug naar pijnbeleving. Hoorde een tip via GNM studiegenoot: Hij noemt niet langer " pijn " maar het woord " sensaties ". Met andere woorden; " Wát voel ik nu eigenlijk precies? Wáár doet het me aan denken? " Ik ga naar de pijn met heel mijn aandacht, voel het. En dan komt een gedachte als: dit voelt als breed sterk instrument. Een midwinterhoorn! En later een andere plek: een trom en een fluit.
En weet je: nu is pijn anders: ik ben niet continu bang voor pijn. Ik voel het en benoem het. Moet lachen in mezelf dat ik toch rondloop met een heel orkest in mijn lijf!
Ook al ben ik beperkt mobiel nu, ik woon nog steeds zo fijn. Ik ben graag thuis. Ik kan me redden. Heb moeilijke momenten, maar ja. Wie niet?
En morgen morgen komt mijn lief. Het is tropisch warm. De douche is boven. Traplopen is naar. Nu maakt hij een buitendouche voor me; tuinslang koppelen aan douchekraan en door het dakraam in de achtertuin. Hoppa: buitendouche. Dat wordt leuk!
1 reactie
Briljante oplossing, ik zie het voor me! Beetje als Jan Klaassen de Trompetter... maar dan onder de buitendouche.. geweldig!
Ik heb een dubbele scoliose gehad toen ik 12 was, maar dat is pas vastgesteld toen ik 22 was; altijd erg veel pijn in bovenrug via schouderbladen omhoog en doortrekkend naar armen als ik kracht zette. Maakte ik het nog bonter dan trok de pijn ook door naar mijn billen en benen.
Die hevige pijn was er altijd. Nooit niet. Nooit. Mijn 'oplossing' was lang geleden al om de pijn 'erbij te laten horen', hij werd een deel van mij. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik/mijn lichaam pijn niet meer herkende als pijn. Daarmee is het me wel gelukt om mét pijn op een leuke manier mijn leven door te komen. 'Het hoort erbij en wat kan ik wél' of 'dit kan ik eigenlijk niet, dit is niet slim om te doen, maaar... na een paar dagen ben ik wel weer hersteld en heb de lol mooi wél gehad'.
Dat is overigens ontdekt door een (de beste!) acupuncturist. Nu ruim 25 jaar geleden. De énige in véle jaren die niet zei dat ik gezond was en niks mankeerde! Hij heeft enorm veel van mijn pijn kunnen laten verdwijnen :-)
Uiteindelijk heeft het er ook voor gezorgd dat ik een jaar heb kunnen doorwerken met zich geopenbaard hebbende Kahler... Huisarts totaal verkeerde diagnose, het zou eerst nog erger worden en ca 1.5 tot 2 jaar duren. Dus ik niet terug ook al werd de pijn vrijwel ondraaglijk. Dat hoort erbij, had hij gezegd.. Helaas heb ik daardoor nu ernstige beschadigingen die dus níet meer herstellen.
Maar goed, (te) lang verhaal om je te zeggen dat ik bewondering voor je heb!
Knuffels xxx Hebe