Dit gevoel vasthouden
Wat voel ik me ontzettend goed. 'En nu vasthouden dit gevoel' ga ik tegen mezelf zeggen elke keer als ik in de spiegel kijk.
Vrijdag 20 oktober moest ik weer naar de oncoloog. Mijn bloedwaarden waren weer top en de tumormarker zelfs het laagste ooit. Het immuuninfuus en de hormoonpillen doen wat ze moeten doen. Voor het eerst durfde ik te vragen wat er nog op de plank ligt als het opeens niet goed meer gaat. 'Garanderen kan ik natuurlijk niets, maar we hebben nog genoeg behandelmogelijkheden achter de hand die, als ze aanslaan, ook weer een goede levenskwaliteit bieden zoals u nu heeft. U gaat zo goed op deze behandeling. U kunt uw denken ook omdraaien. In plaats van: het kan opeens fout gaan vervangen door: het zal nog wel een tijd goed gaan.' Ze vertelde ook dat ze dit in het 1e gesprek had verteld, maar toen was ik zo geschrokken van de boodschap dat ik niet meer beter zou worden, dat ik dat niet meer gehoord heb. Als ik niet zo'n stijve knieën had gehad was ik dansend de spreekkamer uitgelopen richting de dagbehandeling voor het immuno infuus. In plaats daarvan maar flink geknuffeld met Geert.
Zaterdag vertrok ik naar Friesland voor mijn schrijfweek en wat heb ik genoten. Ik heb allereerst veel geleerd over schrijftechnieken, hoe ik mijn verhaal het beste op papier kan zetten zodat het geen en toen, en toen, en toen verhaal wordt. Het meest heb ik genoten van de interactie binnen de groep. 's Avonds deden we met een aantal cursisten spelletjes en we hebben wel zo ontzettend veel gelachen. Maandagavond spande de kroon. We hebben zeker een half uur de slappe lach gehad met elkaar. De tranen biggelden over mijn wangen (en in mijn broek hahaha). Zo vrij en ontspannen heb ik me sinds het overlijden van Henk niet meer gevoeld. Wat heerlijk om te merken dat dit nog gewoon in me zit.
Ik heb nu 2 hoofdstukken van 'mijn boek' uitgewerkt. Eén daarvan heb ik aan de groep voorgelezen om feedback op te krijgen. De reacties die er waren tijdens het voorlezen en daarna bevestigden dat ik goed bezig ben. Nu in de thuissituatie de discipline opbrengen om minstens wekelijks wat te schrijven. Wat ik nu schrijf wordt mijn levensverhaal tot nu toe, maar ik hoop nog een boek uit te kunnen geven met de titel "Dertig jaar leven met uitgezaaide borstkanker".
Fijn weekend lieve lezer.
Monique
11 reacties
Monique, ik word mee blij van jou! Ik wens je toe dat je dit gevoel nog lang mag meedragen en ondanks stijve knieën toch met een huppelend hart mag doorgaan!
Wat een fantastisch nieuws Monique!! Dat de tranen nog maar vaak over je wangen mogen biggelen van het lachen. Je hebt nu in ieder geval reden tot een feestje🥳
Veel schrijfplezier en napret van de goede uitslag.
Liefs,
Kato
Wat fijn dat het zo goed gaat. Ik kijk uit naar jou boek. Het is zo fijn jou blogs en verhalen te lezen.
Top ga zo door
Heel fijn weekend
Knuf Bianca
Heb je afgelopen week persoonlijk mogen ontmoeten.
(Wat hebben we gelachen)
Je openheid over je kanker. De pieken en dalen. Je vertelde over je blog. Ik wil wel graag op de hoogte blijven……dus lieve Monique,
Je hebt er een volger bij.❤️.
Heerlijk mens ben je.
Liefs Kaar
Lieve Monique,
Wat heerlijk om deze blog van jou te lezen! Wat een fijn nieuws van je uitslagen en geweldig dat je aan het schrijven bent over je leven. Ik lees jouw blogs altijd heel graag omdat je zo mooi en puur schrijft. En wat is dat lekker zeg, de slappe lach krijgen. Zo gezond ook, dat verlengt je leven alleen nog maar meer :-).
Ik zat zelf weer even in een dip maar ben helemaal vrolijk geworden van jouw blog. Dankjewel!
En geniet van dit mooie gevoel dat je, zelfs als je het even niet zou kunnen vasthouden, zeker weer terug kunt krijgen en op kunt blijven roepen!
Wat heerlijk om te lezen. En ik hoop op dat boek over 30 jaar.
Groetjes Sandra
Lieve Monique
Wat fijn om te lezen en idd houd dit vast meis het is je zo gegund 👌
Prachtig zon schrijf cursis en mooi ook
Warme groet Hes😘
Lieve Monique,
Heerlijk dat gevoel he ? Het is soms moeilijk dat vast te houden, geen dag is hetzelfde maar je kan het altijd proberen. Gewoon terugdenken aan dat ene lekkere gevoel en vaak krijg je dat ook wel weer.
Dikke knuffel
Ben blij voor je Monique . Geniet van al het goede dat het leven je brengt. Goed Schrijven is idd een gave ( en vaardigheid) en fijn om te doen. Niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen, zo weet ik inmiddels ook ervaring. Ik volg je verdere belevenissen graag.
zal wel even duren voordat ik zelf weer een nieuwe blog schrijf, eerst de nieuwe kuur maar weer doorstaan. ( 2e recidief). Ik beleef voldoende blogwaardigs, maar chemo’s kosten ook veel energie. En het went nooit, pfff
groetjes
Christa
Lieve Monique,
Ik word gewoon helemaal blij bij het lezen van jouw blog 😁😍 Geweldige titel voor je boek 😆 Ik hoop dat ik 'm ook kan gaan gebruiken voor mijn biografie (alles is voor zover we weten weg, maar mijn diagnose was toch ooit stadium 4) 💪
Liefs,
Marsha
Ik bestel je boek alvast...
Tóp je zo te lezen lieverd!
Heerlijk is dat tranen te kunnen lachen! Vooral met één vriendin kan ik dat altijd. Samen tranen huilen en samen tranen lachen. Deze mooie week is heel speciaal voor je geweest en heeft je weer een stukje van jezelf laten ervaren. Geweldig!
Liefs xx Hebe