Uitslagdagen blijven spannend

Mijn laatste blog is van 2 maanden geleden dus tijd voor een update voor mijn volgers.

Vandaag weer mijn 9-wekelijkse bezoek aan de oncoloog. Hoewel ik geen enkele reden had om te denken dat er iets niet goed zou zijn, was ik dit keer meer gespannen dan anders. Vannacht maximaal 2 uurtjes kunnen slapen. Door de stress had ik een lekker rood kleurtje dus ik zag er nog gewoon goed uit haha. 
Ik haalde Geert op en in het AVL ging ik eerst naar de dagbehandeling voor het immuno infuus en de bloedafname. Toen de verpleegkundige het infuus inbracht en vroeg hoe het met me ging barstte ik in tranen uit. Zoveel spanning als ik voelde bah. Ze reageerde dat het heel normaal was en dat uitslagdagen nooit zullen wennen, hoelang je ook patiënt bent. Om 10 uur was het infuus ingelopen en liep ik naar de centrale hal waar Geert aan de puzzeltafel zat. Samen naar de poli gelopen en bij het meten van de bloeddruk was deze voor het eerst sky high. De adrenaline spoot ook bijna uit mijn oren. Nu liep de oncoloog ook nog 45 minuten uit en in die tijd haalde ik me allerlei doemscenario's in mijn hoofd. De mens lijdt het meest....... Om half 12 werd ik geroepen en de oncoloog vertelde direct dat alles oké was. De bloedwaarden waren allemaal top. Pfffffff wat een opluchting weer. 

Ik vertelde hem van de kapotte meniscus in mijn knie en dat uit de MRI bleek dat niet alleen de meniscus stuk was, maar ik ook artrose graad 4 heb in het hele kniegewricht. Dat de injectie in mijn knie vorige maand bij de huisarts wel wat verlichting van de pijn gaf, maar soepel lopen als een hinde is er niet bij. Ik zei dat ik twijfel of ik wel naar de orthopeed moet gaan omdat ik geen zin heb in een wekenlange revalidatie als ik misschien nog maar een jaartje te leven heb. 'Je moet het laten doen want je hebt gewoon nog jaren te gaan. Er is geen enkele aanwijzing op dit moment dat het niet zo is.' Ik kon hem wel zoenen door de manier en oprechtheid waarmee hij dat zei. 
Zonder te zijn afgevallen liep ik 50 kilo lichter weer de spreekkamer uit. 

Morgen heb ik de 4e bijeenkomst in het Anna's Huis van de cursus 'Zinvol leven als je niet meer beter wordt'. Dit kan ik elke palliatieve patiënt aanraden om te volgen. Ik leer daar veel, maar krijg ook de bevestiging dat ik het eigenlijk heel goed doe. Goed met alles om kan gaan met wat er op mijn pad is gekomen sinds de diagnose.

Ik sluit 2023 af met louter goede uitslagen van zowel de MDL arts als de oncoloog internist. Ik kan terugkijken op een voldoening gevend jaar waarin de werkuren langzaamaan konden worden opgebouwd, ik steeds beter leer te accepteren dat het fysiek nooit meer wordt zoals het was, maar ik nog meer dan genoeg kwaliteit van leven ervaar om nog jaren zo door te willen gaan. 

Ik wens iedereen die dit leest liefdevolle feestdagen en een zo gezond mogelijk 2024.

Liefs, Monique