Mijn haast is weg: HOERA!

Vanaf het moment dat ik hoorde dat ik niet meer zou genezen voelde ik een bepaalde gejaagdheid bij de dingen die ik deed. Alles wat ik me voornam wilde ik het liefst meteen doen (als mijn energieniveau dat toeliet), want misschien kan ik het volgende week of maand niet meer. Denk dan aan: huishoudelijke klussen, opruimen van kasten, afspraken maken, administratie bijhouden etc. Ook op mijn werk hield ik er rekening mee dat, bij de taken die ik doe, ik opeens kon uitvallen en mijn collega het moest kunnen overnemen.

Ergens in december ben ik die gehaastheid kwijt geraakt en dat voelt heerlijk. Dacht ik vorig jaar tijdens de kerstdagen: misschien is dit mijn laatste kerst, dit jaar heb ik gewoon weer genoten van het samenzijn met dierbaren zonder die nare bijgedachte. 
Als ik geen zin heb om huishoudelijke taken te doen, dan doe ik ze gewoon niet. Morgen weer een dag. Ik ga ook op zoek naar iemand die elke 2 weken een paar uurtjes kan komen om de grotere huishoudelijke klussen te doen. Deze kosten mij zoveel energie, die besteed ik liever aan leuke dingen. 

En leuke dingen doe ik weer genoeg. In januari kwamen we bij mij thuis bijeen met de boekenclub. De bedoeling was dat ik ook een maaltijd zou verzorgen, maar ik was moedig genoeg om te melden dat mij dit niet ging lukken. De avond zonder diner, maar wel met lekkers op tafel kletsend doorgebracht. 
Ook deze maand nog 2 x mijn 60e verjaardag gevierd. Met mijn gezin en dat van mijn vriendin zijn we het hele weekend in een huisje in Hindeloopen geweest. Spelletjes spelen, lekker eten, een alpacaboerderij bezocht en afgesloten met een creatieve sessie waar ik een mooie blijvende herinnering aan heb overgehouden. 

Een week later kwamen mijn Brabantse vriendinnen nog voor mijn verjaardag. Zo ontzettend fijn om weer samen te zijn en wat hebben we altijd veel te praten en te lachen. We hebben maar weer snel een volgende afspraak gemaakt, want we waren nog lang niet uitgekletst. 

Dat ik na het Friese weekend en de Brabantse bijeenkomst een dag moet bijkomen van alle prikkels: dat heb ik er met liefde voor over. Ik weet inmiddels hoe ik het beste mijn dagen en weken moet indelen en werk en activiteiten moet verdelen zonder letterlijk ziek van uitputting te worden. 

Aanvankelijk was het plan om eind maart weer met mijn gezin naar Curacao te gaan. Om meerdere reden kon dit niet doorgaan. Daar mijn jongste zoon niet zomaar vrij kan krijgen heb ik gezegd: dan gaan we toch in september! Ik ga ervan uit dat het dan nog steeds gaat met mij zoals nu. Ik heb vertrouwen in de toekomst. Eens komt er weer slecht nieuws, maar dat zie ik dan wel weer.

Eind maart wil ik een week naar een huisje in de bossen om verder te schrijven aan mijn boek. Hier thuis komt het er gewoon niet van om in de juiste focus te komen. Zal vreemd zijn om voor het eerst helemaal alleen op vakantie te gaan, maar dan heb ik die vuurdoop maar gehad. Ik wil naar een park in Putten waar ik ook met Henk ben geweest. Is maar een uurtje rijden vanaf Zaandam en als het me aanvliegt ben ik zo weer thuis.