Goed einde en dito begin 👏🏻👏🏻👏🏻

Het jaar 2022 sloot ik af met het goede nieuws van de MDL arts dat de endeldarmkanker onder controle lijkt. Op de MRI waren geen afwijkingen te zien en van binnen zag alles er ook rustig en schoon uit. Dit was een goed einde van 2022.

Dit jaar is ook goed begonnen.
Gisteren is voor het eerst bloed geprikt sinds 11 november.  Zou de tumormarker wel gelijk gebleven zijn of zijn gedaald? Dan zou de behandeling aanslaan. Gelukkig was deze bijna gehalveerd naar 16 en alles lager dan 35 is goed. Voor de gewrichtspijnen die door de hormoonpillen worden veroorzaakt adviseerde de arts mij dagelijks paracetamol te slikken. Zij raadde af om hiervoor supplementen als bijv. omega 3 te nemen omdat sommige supplementen de immuuntherapie tegenwerken. Volgende afspraak met haar is pas op 24 maart. Heerlijk om even 10 weken lang geen uitslagmomenten te hebben en alleen voor een half uurtje infuus naar het AVL te moeten.

Sinds 19 april 2022 ben ik in totaal 34 x naar het AVL geweest voor onderzoeken, scans, uitslagen, gesprekken, een operatie, biopten en kuren op de dagbehandeling. Nu gewoon even helemaal niets en steeds meer mijn oude leven oppakken. Op dit platform lees ik blogs van lotgenoten met hetzelfde type borstkanker als ik, die al jaren goed gaan op alleen immuuntherapie en hormoonpillen. Ik wil ook geen statistieken weten hoelang het gemiddeld gezien goed blijft gaan. Ik ben Monique en geen statistiek. Ik ga er gewoon vanuit dat ik als chronisch kankerpatiënt mijn pensioenleeftijd nog wel ga halen.

De laatste 1,5 week is mijn energetische belastbaarheid met sprongen vooruit gegaan. Ik heb inmiddels 3 gesprekken met een ergotherapeut gehad. Ik volg braaf alle adviezen en tips op en merk dat dit voor een flinke verbetering heeft gezorgd. Ik kan steeds meer aan op een dag zolang ik het maar in een rustig tempo blijf doen en me op 1 ding tegelijk focus. Ik worstel nog wel met prikkelgevoeligheid, maar de therapeut kon me goed uitleggen waar dit door veroorzaakt wordt. Deze uitleg geeft me het vertrouwen dat ook dit mettertijd  beter zal gaan.

Donderdag met de bedrijfsarts afgesproken dat ik vanaf komende week 2 dagen per week 3 tot 4 uur aan de slag ga. Na de voorjaarsvakantie nog 1 week op deze manier en dan kijken of het lukt naar 3 halve dagen te gaan. Als ik me zo blijf voelen als nu gaat dat zeker lukken.

De week vóór de voorjaarsvakantie vlieg ik met Bart, Luuk en Laura naar Curaçao. Heerlijk een week met z'n vieren alle angsten en verdriet hier in Nederland achter ons laten en genieten van elkaar en mooie herinneringen maken. Het is ook tijd voor een nieuwe foto op de Pontjesbrug. De foto van hierboven is van 2018. Het weekend na onze aankomst is het carnaval in Willemstad. Lijkt me geweldig om live mee te maken, maar ik vrees dat ik al die prikkels nog niet aankan. Dan moeten de kinderen maar wat filmpjes voor me maken en blijf ik wel lekker dobberen en snorkelen in de Jan Thielbaai. 

Tijdens de Alpe d'HuZes op 1 juni kan ik inmiddels 150 kaarsen laten branden voor Henk. Zo hartverwarmend hoe snel er is gereageerd. Binnen 3 dagen had ik er 100 en daarna kwamen er nog heel wat bij. De sportschooleigenaar, waar ik oncologische fysio doe sponsorde er 10 toen hij van mijn initiatief hoorde. Ik ben begonnen om ná mijn fysio af te sluiten met lopen op de loopband waarbij ik in de komende maanden geleidelijk aan het hellingspercentage steeds een beetje ophoog. Het is een mooi trainingsdoel voor mezelf om zelf een stuk de berg op te kunnen lopen. Met Bart en Luuk wil ik die week naar Frankrijk om dit evenement samen mee te maken. De komende weken kan ik op mijn gemak alle etiketten van teksten voorzien voordat ze op de kaarsen worden geplakt.

Kanker is een kl.teziekte met veel angsten, verdriet en onzekerheid, maar brengt ook mooie dingen. De ziekte is me nu eenmaal overkomen. Ik had het liever niet gehad, maar ik besef me nu wel hoeveel ik aan kan. Dat hoe donker en somber het soms ook is, mijn positiviteit altijd weer terugkomt. En nog meer besef ik hoeveel moois ik om me heen heb om voor te leven.

Tot de volgende blog.