Ik was (en ben) best leuk gezelschap voor mezelf

De mentale storm is weer gaan liggen
In mijn laatste blog van 22 juli schreef ik wat voor mentale strubbelingen ik op dat moment had door o.a. het overlijden van Anja, het besef dat ik fysiek nooit meer de oude zal worden, nog steeds moet doseren in activiteiten waar ik blij van word enz. Ik zag op tegen de 4,5 week vakantie omdat ik moet blijven doseren waar ik mijn energie aan besteed en dat dit betekent dat ik veel tijd alleen zal moeten doorbrengen.
Ik schreef toen al dat ik wist dat dit gevoel weer voorbij zou gaan en dat is ook gebeurd.

De vakantieweken
Ik heb de afgelopen weken veel uitstapjes gemaakt met kinderen en vriendinnen, maar was ook vaak alleen thuis. Hier zag ik best tegenop, maar wat blijkt: alles went, zelfs een leven zonder mijn lieve vent en ik heb gemerkt dat ik het prima met mezelf kan uithouden 🤣.
Ik plande na een actieve dag steeds een rustdag en dit beviel prima. Ik ben met Bart en Laura naar Nijmegen geweest met B&B overnachting en met Luuk naar Roermond met wellness hotelovernachting. Het was heerlijk om er echt even helemaal een nachtje uit te zijn en tijd met de kinderen door te brengen.
Eind juli heb ik me ingeschreven voor een online cursus 'Levensverhaal schrijven' en ben hier heel enthousiast mee aan de slag gegaan. Gisteren heb ik me ook ingeschreven voor een schrijfweek in oktober van dezelfde organisatie. Ik ben dan wellicht al een eindje onderweg met al het voorwerk en kan dan meters gaan maken bij het daadwerkelijke schrijven van mijn verhaal. Ik heb een bijzondere start van het leven gehad en degenen die het hele verhaal kennen hebben vaak gezegd: je moet een boek schrijven, je hebt zoveel meegemaakt en te vertellen en kan hiermee anderen tot steun zijn. Nu ik palliatief ben en ik dit waarschijnlijk niet meer kan doen als ik met pensioen ben doe ik het nu. Wie weet ben ik er gewoon wél nog over 20 jaar en volgt er een herziene versie 👊🏻.

Naar de oncoloog
Op 16 augustus moest ik weer naar het AVL voor immuuntherapie, bloedprikken en een afspraak met de oncoloog. Toch altijd weer een spannend moment want: zijn mijn bloedwaardes nog allemaal goed? Gelukkig was dat het geval. Ik vertelde over de vermoeidheid en de gewrichtspijnen. Ondanks de 4 x 2 paracetamol beweeg ik als een oude vrouw. Ze schreef 3 x daags diclofenac voor (naast de paracetamol) en wat een wereld van verschil. De pijn in mijn vingers en polsen is helemaal weg en ik kan weer zonder kreunen en puffen opstaan uit een stoel. Aan de vermoeidheid is niets te doen. Helaas hebben ze daar nog geen pilletje voor uitgevonden. Sinds Henk zijn ziekbed slaap ik vaak slecht en gebruik af en toe een slaappil. Ik wil niet afhankelijk worden van slaapmedicatie en vroeg of ik wietolie mag proberen. Sommige supplementen kunnen de werking van immuuntherapie ondermijnen, dus ik wilde dat niet zonder overleg doen met haar. Ik mag dit van haar gaan proberen, maar ze schrijft hier geen recept voor uit. Ik ben nog op zoek naar een betrouwbaar adres.

Nog 6 dagen vakantiepret
De komende dagen nog lekker genieten van leuke afspraken en het niets moeten. Dan 28 augustus weer naar het werk. Ik hoop dat de vakantie me dusdanig goed heeft gedaan dat ik dat ook merk op het werk en ik weer probleemloos 8 uur kan maken. En dat ik naast het werken nog genoeg energie heb om leuke dingen te doen. Het korfbalseizoen gaat in september ook weer van start dus ik hoef me de weekenden sowieso niet te vervelen.

Tot de volgende blog en lieve groetjes van mij, Monique