Twee operaties in 10 dagen!

Vrijdag 19 juli heb ik de borstsparende operatie gehad waarbij de nieuwe tumor is verwijderd. Alles verliep vlekkeloos. De schatten van de dagbehandeling kwamen mijn immuuninfuus geven zodat ik hiervoor maandag niet heen hoefde. Om half 8 's avonds zat ik weer thuis in de tuin. Zaterdag was ik nog wat bibberig van de narcose, maar zondag voelde ik me weer helemaal goed. Ik ben boodschappen gaan doen, maar dat was wel wat te optimistisch, maar ik zeg altijd maar: als je de grens niet opzoekt, weet je niet waar hij ligt. Beperkingen had ik immers niet meegekregen.

Dinsdag 23 juli werd ik onverwacht wakker met een slap en ziek gevoel. Ik zou op de koffie gaan op mijn werk, maar heb dat afgebeld en de hele dag op de bank doorgebracht. Woensdagochtend ging het ietsje beter en ben met 2 vriendinnen gaan lunchen. Eenmaal thuis 4 uur lang als een blok in slaap gevallen op de bank. Bij wakker worden voelde ik me erg ziek en had koorts. Direct 2 paracetamol erin gegooid, maar na een uur kroop de temperatuur naar de 39. Mijn borst was warm en rood en er begon een zwelling te ontstaan. Toen heb ik het AVL gebeld. Ik kreeg te horen dat ik moest kijken of het lukte te wachten tot donderdagochtend, maar als ik het niet vertrouwde kon ik ook midden in de nacht bellen en komen.

Ik heb Geert op de hoogte gebracht dat ik wellicht in de nacht kon bellen, maar sowieso donderdag naar AVL moest. Ik wist alleen nog niet hoe laat. Die engel zonder vleugels zei dat het geen enkel probleem was. Bij opstaan was de borst flink gegroeid en ik voelde me flink beroerd. Om 10 uur kon ik bij de verpleegkundige terecht. Bij het zien van mijn borst haalde ze direct een chirurg erbij. Deze zei dat er een groot abces aan het ontstaan was en dat dit bij radiologie leeggezogen moest worden en ik 10 dagen een hoge dosis antibiotica moest slikken.

De radioloog had pas om 14 uur tijd en terwijl ik in het AVL wachtte ging Geert alvast naar de apotheek in Zaandam. Hoe eerder ik kon beginnen met de kuur hoe beter. Belde hij na een half uur op dat hij het niet meekreeg omdat de dosering veel hoger was dan gebruikelijk voor dit middel. Na een telefoontje van AVL aan de apotheek kreeg hij het pas mee. Er is 125 cl rotzooi uit het abces gezogen. 

Ik voelde me nog steeds flink ziek. Mijn jongste zoon kwam 's avonds langs voor wat kleine huishoudelijke klusjes. Mijn oudste zoon kwam vrijdag een pannetje soep voor me koken. Zaterdag voelde ik me al iets beter en bleef de koorts weg. Zondagochtend werd ik wakker met een steeds dikker en roder wordende borst. Ik voelde dat het de verkeerde kant opging. 

Die nacht geen oog dicht gedaan en 's morgens direct weer AVL gebeld. Mijn borst was inmiddels enorm gezwollen. Ik kon half 11 komen en ook nu stond Geert weer voor me klaar. Eenmaal in AVL werd wederom door de verpleegkundige direct een chirurg erbij geroepen en kreeg ik de boodschap dat ik moest blijven, antibiotica via het infuus zou krijgen en die middag nog geopereerd zou worden en minimaal 1 nacht moest blijven. Ik was hier alleen maar opgelucht over, want zo ging het niet langer. Mijn onrust verdween direct. Ik hoefde zelfs geen oxazepam als pre-medicatie. Ik wist immers nog goed hoe het vervolg zou zijn en voelde me heel rustig.
Geert ging mijn ziekenhuistas halen, die ik voor de zekerheid al thuis klaar had gezet. Om 15 uur werd ik naar de OK gereden. Voordat ik onder narcose werd gebracht vertelde ik de chirurg dat ik hoopte dat de snede niet op de plek van 10 dagen terug gemaakt zou worden, maar midden op mijn borst. Ik zou dan beter zelf kunnen spoelen. Dat was me nl. 's morgens al verteld dat dit na de operatie zou moeten gebeuren.

Ik werd om 17 uur goed wakker en zag een soort golfplaatje uit mijn borst steken. 'S avonds heeft de verpleegkundige me geleerd hoe ik moest spoelen via het plaatje. Als ik het zelf kon, dan mocht ik na 1 nacht naar huis. Die verpleegkundige was echt een schat. Verwende me zelfs nog met een stukje heerlijke warme appeltaart en kwam gezellig bij me kletsen als ze daar tijd voor had. Vanmorgen heb ik zelfstandig gespoeld, onder toekijken van een verpleegkundige, en dat ging goed. Tegen 11 uur zat ik weer in mijn eigen huis. Heerlijk. 

Nu t/m donderdag weer antibiotica via de capsules en vrijdag terugkomen bij chirurgie. De roodheid is afgetekend met een stift en zodra deze zich uit mocht breiden moet ik aan de bel trekken, maar daar ga ik maar niet vanuit. Ik hoop het hiermee gehad te hebben. Op 8 augustus krijg ik de uitslag van de weggenomen tumor. Laten we maar duimen dat de snijvlakken hiervan schoon waren. Ik heb wel even genoeg gehad.

Ik sta verbaasd over mijn eigen veerkracht. De afgelopen week heb ik een paar flinke mentale dips gehad met de nodige huilbuien. Wat hangt me nu weer boven het hoofd? Is dit het begin van de aftakeling? Waarom doet mijn lijf wat hij doet? Kan ik wel op vakantie? Enz. enz. 
Maar vanmorgen werd ik weer wakker met een vrolijk gevoel van binnenuit en kan ik de dag en nabije toekomst weer vol vertrouwen tegemoet zien. Ik ga er maar gewoon vanuit dat alles nu goed blijft gaan. Mocht er toch weer tegenslag komen, dan zie ik dan wel weer hoe ik daarmee omga. Ik weet inmiddels dat qua emoties alles weer een keertje over gaat en ik me weer krachtig en weerbaar ga voelen.