Kunnen niet terug....

  • Openbaar blog
  • maandag 1 juli 2019
  • 459 x gelezen

Wat is het toch een rollercoaster waar je in beland. Afgelopen woensdag langs de annesesist, chirurg en longverpleegkundige geweest. Dan komt het allemaal wel weer binnen pfff.... Daarvoor "probeer" je zo "normaal" mogelijk de dagen door te komen. Het heeft ook geen zin om de hele dag verdrietig te zijn, niet voor jezelf niet voor mijn man en niet voor mijn kinderen. Het machteloze gevoel vindt ik vreselijk. Mijn  man zal het allemaal moeten ondergaan en ik zal me" sterk" houden voor de Kids. Dinsdag is de opname dag en woensdag zal de operatie plaatsvinden. Het is heftig wat ze vertellen hoe ze het gaan doen en wat de complicaties gaan zijn, ook komt het wel heel dichtbij allemaal. Op mijn werk heb ik gezegd dat er even klaar mee ben en thuis blijf om er voor mijn kinderen en Bob te zijn. Ook verbaasd het me dat waarvan ik dacht dat het "vriendinnen" waren ze nog niet aan de deur zijn geweest... Ik zou meteen langs gaan al is het alleen om even iemand vast te houden, gelukkig is de zus van mijn man helemaal uit curaçao gekomen om bij ons te zijn, ook mijn zusje laat zich regelmatig horen en zien.  De dag van de operatie komt steeds dichterbij.... we mijn man heeft geen keus... We moeten er doorheen en er het beste van hopen ookal weten we dat na de uitslag er nog een vervolg zal komen.... daar maar even niet aan denken... eerst dit door zien te komen.

Liefs Nonnie 

Reageren
Volgend blogbericht

3 reacties

Lieve Nonnie,

Mensen denken vaak ten onrechte dat je met rust gelaten wilt worden, of dat je niet op hen zit te wachten. Voor jou is dat heel pijnlijk.

Laat het weten, dat je het fijn vindt als ze even zouden komen. Ze zijn vast blij als ze iets voor je kunnen doen.

Dit advies komt van iemand die hier zelf niet goed in is.

Veel sterkte voor jullie allen,

Hanneke 

Laatst bewerkt: 01/07/2019 - 08:58
Reageren

Lieve Nonnie,

Wat is dit zwaar voor je man, jou, jullie gezin! Veel van wat je schrijft, is herkenbaar. Bijna iedereen die met kanker geconfronteerd wordt, raakt wel een keer teleurgesteld in de mensen die het laten afweten. Dat heb ik ook meegemaakt. Ik geloof ook niet dat het boze opzet is. Als het iemand was die er voor mij toe deed, dan liet ik het aan die persoon op een positieve manier weten. Dat vond ik niet makkelijk, maar wel eerlijk en uiteindelijk pakte het goed uit. Het kan de vriendschap ook 'n boost geven, is mijn ervaring.

Ik wens jullie allen heel veel sterkte met wat er gaat komen!

Warme groet,

Carolina 

Laatst bewerkt: 01/07/2019 - 10:54
Reageren