Nu even bijkomen tot de uitslag...

Gistermiddag mocht ik mijn man ophalen uit het ziekenhuis. Fijn om thuis te zijn. Hij moet de morfine tabletten, paracetamol goed in blijven nemen, ook het spuiten voor de longembolie moet hij thuis doorzetten. Hij heeft pijn maar het is dragelijk. Vannacht heeft hij in het bed van onze zoon geslapen, de angst dat ik lig te zwaaien met mijn armen zag hij niet zitten. Heb de deuren opengehouden zodat ik hem goed in de gaten kon houden, ja dan heb je een gebroken nacht, maarja.... Hij moet het rustig aan doen, ik voel niet wat hij voelt en als ik naar hem kijk en zijn gezicht soms zie vertrekken en vraag wat er is reageerde hij wat kribbig dat hij pijn heeft. Snap het ook wel, ik ben overbezorgd en dat laat ik ook merken tot kleine ergenis van hem. Ach, we gaan er ieder op eigen wijze mee om. Voor nu even geen ziekenhuis geklep voor anderhalve week, dan horen we de uitslag en wat het verdere behandelingsplan gaat zijn. Nu even rust in "casa" Nonnie