Onzekerheid....
Afgelopen donderdag bij de longarts geweest. De 3 plekjes in de long kwab die ze hebben verwijderd zaten inderdaad opnieuw uitzaaiingen. Ookal hadden we wel verwacht dat het weer uitzaaiingen zouden zijn hij komt toch even binnen. Na een jaar? Is dat snel? Wat zegt dat voor de toekomst? Longarts heeft hier geen antwoord op, ook hij weet niet wat dit kan betekenen. Wel geeft hij aan dat er niet nog meer long weggehaald kan worden, mocht het toch weer de kop op steken dan zal er afhankelijk van hoe en wat een ander behandeling moeten gevonden worden, gaat het elders in het lichaam zich verspreiden dan zal pas dan gekeken worden wat mogelijk is. Bah.... Onzekerheid, had iemand maar een antwoord of het nu klaar is, dat het niet meer terug komt en dat we nog kamg en gezond verder mogen met ons leven. We waren al plannen aan het maken, vooruit kijken.... Nu willen we alleen maar zekerheid hebben die niemand je kan geven. Misschien is dat wel het moeilijkste van deze ziekte, dat niets zeker is en dat is kl#te. Mijn man wil nu alles uitzoeken voor wat als, hij wil dat ik met de kinderen goed achterblijf. Gatver, we zijn nog te jong om daar zo bij stil te moeten staan. Mijn man zegt ook dat hij niet de zekerheid heeft dat het nu klaar is. Onze toekomt is onzeker, maar we kunnen alleen maar zoeen dat het goed geregeld is voor de ander. Misschien geeft dat ook wat meer rust om het allemaal even weer goed door te lopen, dan kunnen we dat laten rusten. De morfine tabletten worden verhoogd en hij krijgt de kortdurende morfine tabletten erbij mocht het nodig zijn, naast de paracetamol. Op dit moment is het allemaal even onzeker en dat maakt het lastig op dit moment, maar we gaan er samen alles aan doen om onze momenten te pakken en het "normale" leven weer op te pakken als we dit een plekje hebben kunnen geven.
Liefs Nonnie ❤️
3 reacties
Lieve Nonnie,
Wat fijn dat je man weer thuis is, heerlijk!!! Hebben jullie samen eindelijk de tijd om er voor elkaar te zijn. Die gedachten van onzekerheid en angst zijn heel begrijpelijk. Je bent blij en opgelucht dat je deze operatie achter je hebt liggen maar nu komen de volgende vragen en stappen. Een periode waarin je niet weet wat je te wachten staat.
Neem samen de tijd om je gevoelens te uiten en maak het bespreekbaar. Of zoek mensen in je omgeving/familie waarbij jij je onrust en angstgevoelens mee kan delen. Het lost voor je gevoel misschien niets op maar het kan je wel even wat lucht geven.
Ik leef met je mee!
Liefs 🍀
Pfff veel vragen en veel te weinig antwoorden. Is helaas herkenbaar.
Hopelijk vinden jullie van rust en kunnen jullie ook veel genieten de komende periode. Hopelijk doen de pijnstillers hun werk.
Veel sterkte!
Snap dat je snel wilt, maar ga niet te snel. Gun jezelf en je man en je gezin tijd. Tijd om weer tot jezelf te komen.
Als kanker eenmaal in je leven komt, gaat hij vaak niet meer weg. Ongeacht hoe de behandeling is geweest. Ook wanneer je volledig genezen bent (verklaard) blijft 'kanker' vaak nog deel van je leven uitmaken. Zijn het geen beperkingen waarmee je moet omgaan, dan is het wel het onzekere voor de toekomst. Voor jullie geldt dat ongetwijfeld nog meer, gezien de situatie en het verleden. Daarmee leren omgaan, zal niet meevallen. Maar toch.. als je het al tot hier zover geschopt hebt na al wat achter jullie ligt, dan lukt verder gaan ook. Toch? Verdergaan opent weer mogelijkheden, ook al zijn die (in het begin) misschien niet te vergelijken met hetgeen voor jullie normaal was. Dit is een nieuw normaal. Als je daarin je weg hebt gevonden, komen er als vanzelf weer mooie, leuke en bijzondere dingen op je pad. Vergelijk niet met wat was. Dan doe je jezelf te kort. Krabbel op en ben blij met elke minimale stap. Want gezien de situatie is die namelijk heel groot. Vergroot hem uit en ben trots!
Ik hoop zeer dat het met de pijn inmiddels beter gaat.