Stap voor stap...

Mijn man is nu een paar dagen thuis, heerlijk. Pijn is goed te handelen. Ik schrok wel van de grote wind over zijn rechter zijkant, het moest, de lekkage moest gefixt worden. De eerste dagen had hij nog veel last van slijm ophoesten, wat dan ook weer pijnlijk was, dit wordt steeds minder. Met slapen kon hij de eerste dagen alleen maar rechtop op zijn ug liggen, plat voelde niet prettig. Ook dit gaat steeds beter, hij ligt al wat platter in bed. Het roggelen, van dat losse slijm tijdens het slapen is ook wat minder. In het begin was het net een leeuw die gromde. Ik vond het eigenlijk wel prettig, hij ademd nog. Iedere dag wandelen we 1 a 2 x  10 minuutjes een rondje buiten. Fijn moment waar hij soms even moet stoppen om goed door te ademen. Donderdag afspraak bij de longarts, hoop zo dat het nu klaar is. Zelf ben ik thuis om alles rustig te laten landen wat er is gebeurd, is nog zo rommelig in mijn hoofd. Ook de angst hoe we verder gaan, hoe komt mijn man hieruit? Zal ik me moeten aanpassen aan zijn tempo? Of toch alleen dingen moeten gaan doen? Wat gaat straks nog wel en wat zullen we anders moeten aanpakken? Het heeft tijd nodig en dat hebben we nu genoeg.

Liefs Nonnie ❤️