1e controlebezoek na de behandeling
Vorige week mijn 1e controlebezoek gehad na de behandeling. Ik ga om en om naar de internist en de gynaecoloog. Deze keer bij de internist. Het enige waar ik op dat moment last van had was een hele lichte misselijkheid sinds een dag of tien. Verder geen bijzonderheden dus ik mag over drie maanden weer terugkomen bij de gynaecoloog. Tumormarkers worden niet geprikt omdat de CA 125 ook verhoogd kan zijn door een infectie. Alleen bij klachten volgt onderzoek. Dat heb ik dus al weer gehad. Ik ben lekker aan het werk zo'n 12 Ć 15 uur per week en hoop binnenkort uit te kunnen breiden naar 16-18 uur. Krijg er ook steeds meer plezier in.
Maar afgelopen weekend kreeg ik last van mijn buik. Opgezet, stoelgang ging niet meer lekker, misselijk was bij vlagen nog aanwezig en ook af en toe pijn. De stress sloeg meteen toe. Dit waren namelijk ook de klachten toen het allemaal begon vorig jaar oktober. Maar ik wilde er niet aan. Heb er ook met niemand over gesproken. Maar het bleef aanhouden. Maandag, dinsdag en er was er continue mee bezig. Kreeg er hoofdpijn van. Het zat me helemaal niet lekker. Dus dinsdag aan het einde van de dag gebeld en ik kon vandaag, woensdag gelukkig gelijk terecht bij de gynaecoloog.
Ze heeft me helemaal onderzocht en alles zag er gelukkig goed uit. Via een inwendige echo was ook te zien dat er geen vocht in de buik zat. Wat een opluchting!!! Waarschijnlijk gewoon obstipatie of iets anders. Ik kan natuurlijk ook altijd nog gewoon ziek zijn ook al denk ik meteen het ergste. Voor de zekerheid toch nog even de CA 125. In de loop van de middag werd ik gebeld door de gynaecoloog. Deze was zelfs gedaald t.o.v. de vorige keer. Nu 21 (vorige keer 23). Dus helemaal niets aan de hand.
Maar wat fijn dat ik zo snel terecht kon bij mijn arts en wat fijn dat ik weer vooruit kan kijken.
2 reacties
Wat een stress, gelukkig viel het mee! Het zal nog wel even zo blijven dat je aan kanker denkt zodra je iets voelt. Ik hoop dat langzaam maar zeker je vertrouwen groeit dat het weg zal blijven.
Liefs,
Hanneke
Wat een opluchting voor je Zilverwerk. Zeker omdat je klachten zo leken op vorig jaar net voordat de diagnose gesteld werd. Maar gelukkig is alles goed. Nu weer met goede moed verder. Warme groet Dasje.