De eerste drie kuren

En dan is het zover vrijdag 16 november. Vandaag krijg ik mijn eerste kuur. Met een van mijn kinderen afgesproken dat ze me tegen het eind van de kuur komt ophalen en een paar dagen mee naar mijn huis gaat. Geen idee namelijk wat me te wachten staat. Ben ik erg ziek, misselijk? Red ik het alleen thuis? Best spannend allemaal. Een collega vond het maar niks dat ik er alleen heenging en bood aan om in ieder geval mee te gaan tot het infuus er in zat. Achteraf was ik daar wel blij om. Was toch wel een beetje spannend .

Maar het ging allemaal voorspoedig. Ik was zelfs zo enthousiast om mijn breiwerk mee te nemen en heb dus inderdaad een stuk van de trui voor mijn kleinzoon verder kunnen maken. Maar ook Netflix gekeken op mijn tablet en tijdschriften gelezen (inloop duurde 3,5 uur). Diverse collega's kwamen ook nog even langswippen. De tijd ging daardoor razendsnel voorbij en voor ik het wist zat ik al weer in de auto van mijn dochter naar huis.

Ook de volgende dag had ik weinig problemen, alleen wat last van vermoeidheid. Het was erg gezellig met mijn dochter. Spelletjes gedaan en haar geholpen met haar breiwerk. Zondag in de loop van de ochtend is weer naar huis gegaan omdat ik verder weinig problemen ondervond. Maar dat was iets te vroeg gejuicht. In de loop van de middag kreeg ik pijnscheuten door mijn hele lichaam en werd ik licht misselijk. De vermoeidheid nam toe en ik lag 's avonds om 20 uur al in bed. Gelukkig kon ik wel goed slapen. Maandag nog steeds pijnscheuten, maar wel minder. Vanaf dat moment ging het gelukkig steeds beter.

Na een week ben ik weer naar mijn werk gegaan. Ik voelde me best goed en het leek me fijn om afleiding te hebben, wat anders aan mijn hoofd dan alleen maar de hele dag ziek te zijn. Ik was gelukkig zeer welkom op mijn werk. Er lagen nog wat klussen die steeds maar niet werden opgepakt door drukte en het waren klussen die ik op  mijn eigen tempo kon doen. Dus daar ben ik mee aan de slag gegaan tot aan de volgende kuur.

Twee weken na deze 1e kuur begonnen mijn haren uit te vallen. Op zich vond ik dit het minste probleem, het groeit uiteindelijk wel weer aan. Maar die eerste haren die ik in mijn hand had waren toch wel even moeilijk. Twee dagen later liep ik met een mutsje op.

Omdat ik meedoe met de Padova-studie ging ik op de derde dag na mijn kuur al naar het Revacentrum voor mijn uurtje kracht- en conditietraining. Dit zou ik 2x per week gaan doen (en omdat ik best fanatiek was ging ik zelf nog een derde keer op mijn eigen sportschool starten). Daarnaast elke dag minimaal een half uur wandelen. En ik kreeg het advies om 2x zoveel eiwitten te eten als normaal. Dit allemaal om te onderzoeken of het een positief effect heeft op het beleven van de behandeling en op het herstel.
Tijdens de 1e training na een kuur wordt er altijd een 1RM meting gedaan: wat is je maximale belasting voor een bepaalde oefening. Op basis daarvan wordt berekend met welk gewicht (oplopend) je de komende weken traint. 
Ik was eigenlijk aangenaam verrast over de kracht die ik al had. Ik had weliswaar het afgelopen jaar al regelmatig de sportschool bezocht, maar trainde daar op een veel lager niveau.

De twee kuren daarna verliepen vrijwel op dezelfde manier, alleen had ik gelukkig minder last van de pijnscheuten. Na de 2e kuur kreeg ik weer een CT-scan om te kijken of de chemo aansloeg, en dat deed het. De uitzaaiingen in mijn buik waren aanzienlijk geslonken. De weg was vrij om geopereerd te worden met een grote kans op het kunnen verwijderen van alle uitzaaiingen!