Verwarring..........en opluchting

  • Openbaar blog
  • donderdag 29 oktober 2020
  • 1069 x gelezen

Vorige week heb ik aangegeven dat ik moest stoppen met Olaparib omdat de tumormarker weer was gestegen en de uitzaaiing groter was dan in maart. De Olaparib zou dus niet aanslaan. Dat was voor  mij voor mij een klap in het gezicht. Daarmee werd voor mij de kans dat ik nog een paar jaar op deze wereld zou mogen vertoeven drastisch verlaagd. Er zijn weliswaar nog wat mogelijkheden, maar die zijn toch minder effectief dan ik tot nu toe heb gehad.

Maar gisteren ben ik nogmaals besproken in het MDO, ook over de mogelijkheid om de tumor operatief te verwijderen. Daarbij was de internist aanwezig die veel onderzoek doet naar o.a. eierstokkanker. Hij gaf aan dat 4 weken Olaparib best wel kort is om te bepalen dat het niets doet. En ondanks dat de de tumormarkers waren gestegen en de uitzaaiing (licht) gegroeid was, adviseerde hij om nog 8 weken door te gaan met Olaparib. Als er verder geen andere uitzaaiingen zichtbaar worden kan de nu zichtbare tumor zo nodig bestraald worden (ipv opereren).  En daarna kan ik de Olaparib blijven slikken zolang verder geen uitzaaiingen bijkomen. 

Zo fijn dat deze optie toch nog kans krijgt! De andere opties, die ik min mijn vorige blog hebt genoemd, blijven daarnaast ook gewoon staan. Ik durf weer wat verder vooruit te kijken ;-))

Reageren
Volgend blogbericht

21 reacties

Pfffff Karin, ik begrijp je verwarring en opluchting. Wat een hoopvol nieuws. Zo belangrijk is dat dus, dat er in een MDO , met meerdere artsen naar de zaak gekeken wordt. Ik ben heel blij voor jou. 

Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

XX Lenneke

Laatst bewerkt: 29/10/2020 - 19:52
Reageren

Ohhh Karin, wat een hoopvol nieuws! Heb aan je gedacht vandaag en ben blij verrast dit te lezen!
Fijn dat artsen je niet zomaar loslaten! En ja, de blik weer verruimen mag je zeker. Het blijft zeker spannend, dat kunnen we niet ontkennen. Maar hiermee heb je toch weer een stuk houvast gekregen. Mooi!

Zucht.... ben zó blij voor je!
Lieve groetjes Hebe

Laatst bewerkt: 29/10/2020 - 20:05
Reageren

Lieve Karin,

Met spanning opende ik je blog, en zag het woord 'opluchting'!

Wat fijn voor je. Nog acht weken respijt en dan misschien bestralen, dat is ook heftig, maar denk ik beter te doen dan een operatie.

Ik weet dat situaties nooit vergelijkbaar zijn, maar ik heb ook een keer gehad dat één plek gegroeid was en de rest niet. Die plek is bestraald, ik mocht door met dezelfde middelen en heb het daar nog een halfjaar mee volgehouden. Dat wens ik jou ook van harte toe, en liefst nog langer natuurlijk!

Sterkte en liefs,

Hanneke

Laatst bewerkt: 30/10/2020 - 08:59
Reageren

Een operatie zie ik op zich  niet tegenop. Dat  Bestralen lijkt me ook best intens. Is meestal dagelijks gedurende een paar weken. Vermoeidheid is daarbij ook een bijwerking die lang kan aanhouden.

Maar goed, ik ben gewoon blij dat de Olaparib voorlopig nog een optie blijft. Geeft mij in ieder geval het gevoel dat ik weer veel verder kan komen. Dus Ik hoop dat het net zo gaat werken als bij jou.

Laatst bewerkt: 30/10/2020 - 11:22
Reageren

Sjee Karin, ik zit er plaatsvervangend van te zuchten hier. Dat is bemoedigend nieuws. Zekerheden zijn er nooit, maar voorlopig hoef je nog geen andere keuzes te maken, voorlopig kun je hiermee door.

Ik hoop dat het toch nog gaat aanslaan en sluit aan bij Lenneke: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Sterkte en veel liefs XXX

Laatst bewerkt: 30/10/2020 - 10:56
Reageren

pfff Karin wat een opluchting moet dat voor je zijn dat er nog kansen voor je liggen. Zelf weet ik ook dat eierstokkanker heel moeilijk te behandelen is. Maar door deze uitslag wordt je hoop niet weggenomen en blijven de andere behandelopties gewoon voor jou open. Hopelijk heeft de internist van het behandel team gelijk en groeit de tumor niet verder door gebruik van olaparib. Maar voor nu hoef jij geen ander keuze te maken . Fijn dat het MDO er is en dat ze op individueel niveau bekijken wat het beste voor jou als persoon is. 

Dikke knuf Finie

 

Laatst bewerkt: 03/11/2020 - 14:04
Reageren

Ja, Super fijn dat er bij het MDO op persoonlijk niveau wordt gekeken. En dat dus een aantal opties overblijven.

Ik merk wel dat het op dit moment een beetje kortsluiting geeft in mijn hoofd. Ik ben verward en weet eigenlijk niet goed waar ik aan toe ben. Over twee maanden weer een scan en dan verder kijken hoe het ervoor staat. Dus aan de ene kant opgelucht en aan de andere kant.... Ik weet het gewoon even niet. 

Liefs, Karin

Laatst bewerkt: 03/11/2020 - 16:30
Reageren

Dat is allemaal ook niet niks. Je hebt een heen en weer geslinger van emoties. Wat is goed en wat is fout. Helaas kan ik je hierin geen raad geven. Het enige wat ik altijd doe is op mijn gevoel afgaan. En dat werkt voor mij heel goed. Ook mijn oncoloog is het meestal wel met me eens. Misschien is een goed gesprek met je oncoloog nog wijs. Dan kun je dingen vragen en vertelen wat jij nu voelt. Misschien dat het ook voor jou werkt.

Heel veel sterkte lieve Karin.

Liefs Alice 😘❤

Laatst bewerkt: 03/11/2020 - 18:02
Reageren

Het is niet zo zeer dat de oncoloog me meer kan vertellen. Haar verhaal is wel duidelijk, hoe we er nu voorstaan en wat de mogelijkheden zijn. Het is meer in mijn eigen hoofs waar het niet helemaal goed gaat. Het ene moment hoor je dat de vooruitzichten een stuk minder zijn geworden, en het volgende moment lijkt er toch weer wat meer hoop te zijn. Het emotionele proces heeft gewoon wat moeite om het te volgen. Dat heeft gewoon even tijd nodig.

Liefs, Karin

Laatst bewerkt: 04/11/2020 - 05:56
Reageren