De verjaardag

Vandaag 22 december was mijn zielsmaatje eigenlijk jarig.

Verjaardagen en kerst was mijn vrouw toch heilig, ik wou eerst alles overslaan omdat ik er geen zin in had maar twee weken geleden ging ik naar boven en kwam een klein kerstboompje tegen, deze naar de huiskamer genomen en neergezet. Op de 1 of andere manier kreeg ik zin om toch wat kerstverlichting te gaan zoeken maar ik vond het niet, in de auto gesprongen en naar de gamma gereden om daar wat tegaan kopen. Thuis gekomen een uurtje of twee dat spul opgehangen in de huiskamer, sinds dien zit ik weer in mijn vertrouwde huiskamer omdat dat beter aanvoelde. De laatste twee maanden leefde ik alleen in mijn kantoor en de slaapkamer, de huiskamer kwam ik eigenlijk niet meer na het overlijden van mijn maatje.

Heb haar zuster geappt en ben naar haar ouders gegaan om te vertellen dat ik de verjaardag door laat gaan, ze zouden komen om dit met mij samen te vieren, nou ja vieren is groot woord, ze staan mij die dag bij.

Wat het vinden van een kertboompje je gedachten kunnen veranderen, heeft mijn maatje misschien aan mij doorgegeven dat ik het toch moet laten doorgaan ? Ja, ik denk het wel, soms voel ik haar aanwezigheid als ik ergers gewoon zit, een koud briesje als ik in een warme kamer zit, een soort aanraking op mijn kale hoofd en momenten dat ik verdrietig heb dan komt er opeens een rust over mij heen, heb gelezen op internet dat dat allemaal tekenen zijn dat je maatje aanwezig is en ja ik geloof dit zeer zeker.

Deze morgen rijden wij naar Eext, ze ligt begraven op een Natuur Begraafplaats, ik hoop dat het weer vandaag mee valt want het is bij aankomst in Eext 20 minuten lopen naar haar rustplaats. Zal emotioneel worden maar we willen daar als familie toch heen op deze dag.

Na terugkomst gaan we even bij elkaar zitten voor kop koffie en misschien een borreltje, deze dag mag niet vergeten worden en ik hoop dat vanmiddag haar levende ziel ook weer aanwezig is tussen ons. 

Het is nu bijna 3 maand geleden sinds haar overlijden en de laatste week gaat het redelijk met mij, heb meer rust gekregen. Soms nog huilbuien maarja dat hoort erbij, maar momenteel meer goede momenten dan slechte. Ik mis haar wel met de dag meer en meer, maar op 1 of andere manier heb ik vrede met haar overgang want die pijn die ze leidde was echt niet normaal meer. 

Ze is in mijn gedachten, heb foto van mijn maatje in de huiskamer, kantoor en slaapkamer en regelmatig praat ik hard op tegen die foto's en vaak met huilbuien, nu met het typen biggelen de tranen ook over mijn wangen want erover praten of schrijven is nog heel moeilijk, dat zal nog veel tijd moeten hebben maar ik heb wel door hoe meer je erover praat hoe beter het gaat, emotie moet je eruit praten en niet opkroppen. 

Ik hoop dat ik vanavond terug kan kijken op een fijne dag en dat mijn maatje dit even bevestigd door in mijn droom te komen of door een aanraking........dat laatste mis ik ontzettend, even fysiek je maatje vast pakken, haar zachte huid aan raken maar helaas is dat verleden tijd.

Ik ben nu 59 jaar en hoop dat mijn taak hierop aarde geen 10 jaar meer gaat duren, als het mijn tijd is dan hoop ik dat mijn maatje mij ophaalt en dat wij weer samen zijn, kan er niet opwachten, dit moment mag van mij z.s.m. komen..........niet dat ik verlang om dood tegaan, maar als je taak voorbij is dan ben ik van mening dat je wordt opgehaald.

In mijn beleving is mijn taak voltooid, het was mijn grootste angst in 1981 toen ik 16 jaar was en mijn maatje leerde kennen die 15 jaar was dat zij eerder zou overlijden dan mij, die angst is altijd bij mij gebleven mijn hele leven, 42 jaar later gebeurde dit echter, mijn maatje was eerder in de Hemel dan mij.

Natuurlijk is dit een beetje egoïstisch van mij geweest,  deze levensles wil niemand meemaken, mijn kameraden zeggen vandaag de dag nog steeds dat ze van mening zijn dat hun eerder komen te overlijden dan hun vrouw, ja dat dacht ik ook maar in mijn geval was dat niet zo. Dat is natuurlijk makkelijker dan over te blijven en je geliefde naar het graf te moeten brengen, die pijn te hebben en alleen door tegaan, niemand wil dat, maar wij hebben het maar te doen met de keuze die God voor ons maakt, want ik ben wel van mening dat een ieder op zijn tijd gaat, ook al is dat soms moeilijk te bevatten, de vragen van waarom sommige dingen gebeuren heb ik nogal moeite mee. 

Lieverd ik wens je een Fijne Verjaardag en gefeliciteerd met je 57 ste jaar in de Hemel.