Mis mijn lieve vrouw en beste maatje.

Hallo allemaal,

28 september 2023 is mijn vrouw overleden, ze had uitgezaaide borstkanker. Mijn vrouw was ook mijn beste maatje, 42 jaar waren wij eigenlijk dag en nacht bij elkaar en dan ook nog 7 dagen per week, ik heb een zaak aan huis dus we waren altijd bij elkaar, tot het laatste moment aan toe hielp ze mee. Ik mis haar verschrikkelijk, het gemis wordt met de dag meer en meer. Ik probeer mijn eigen leven weer op te pakken maar dat valt me erg zwaar. Ik was 16 en mijn vrouw was 15 toen wij elkaar leerden kennen, we trouwden toen ik 23 jaar was, we hadden het de eerste jaren van ons huwelijk zwaar, zoals elk huwelijk dat heeft, je moet je aanpassen naar de ander en dat gaat met ups en downs. We bleven ondanks de vele dieptepunten die wij in het begin hadden bij elkaar en na een aantal jaar werd ons huwelijk met de dag beter en beter, de verliefdheid verdween en daarvoor in de plaats kwam het houden van. 11 jaar geleden kregen wij het akelige nieuws dat niemand wil horen,  mijn vrouw had borstkanker, na vele onderzoeken bleek het uitgezaaid te zijn en de prognose was hooguit 5 jaar. Die 5 jaar werden er uiteindelijk bijna 11. Ze heeft gevochten voor haar leven en ze werd in het ziekenhuis de "Long Survival"  genoemd.

De laatste 3 weken van haar leven ging het razend snel, begin september moest ze door de CT scan en de uitslag was niet best, de kanker had zich vele malen vermeerderd en de prognose was maximaal 4 weken. Dit keer kwam die prognose precies uit en ze stierf dan ook op 28 september 2023. 

De eerste twee weken na de begrafenis wordt je geleefd door allerlei zaken te moeten regelen, na die 2 weken had ik een lichte inzinking, mijn energie was op en ik raakte in een diep dal. Mijn ritme is geheel verdwenen, de laatste weken was ik er s'nachts altijd uit om mijn vrouw te verzorgen, te helpen met wat er nodig was, dus slaap kreeg ik amper en vandaag de dag is dat nacht ritme nog steeds niet terug gekeerd, overdag slaap ik bij want anders red ik het niet, het ritme zal wel weer terug komen maar het verdriet en het missen wordt met de dag meer en meer. Ik mis haar zo ontzettend erg. Heb het gevoel dat een deel van mij ook begraven is samen met mijn geliefde vrouw. Wist ook dat het overlijden een keer om de hoek kwam kijken maar toch komt het altijd weer geheel onverwachts. 

Zou graag in contact willen komen met lotgenoten waarvan hun partner ook overleden is aan kanker, zou wel eens willen weten hoe anderen hun verdriet verwerken, hoe hun het gemis opvangen en wat hun doen om die leegte op te vangen.

Ik mis mijn vrouw en mijn maatje zo ontzettend erg dat ik niet meer weet wat ik moet doen, had verwacht dat het gemis en acceptatie na de begrafenis wel met de dag minder zou worden maar het is net het omgekeerde, het wordt steeds meer en meer.

Har