15 december 2023: Scanuitslagen

Vorige week had ik de halfjaarlijkse scan van mijn lijf om te kijken hoe het er nu, na bijna een jaar met hormoontherapie, voor staat. Zoals verwacht liep de stress in de loop van deze week aardig op bij het wachten op de uitslag. Je geest kan rare dingen met je doen en in gedachten balanceer je het ene moment op het randje van de dood en het volgende moment heb je het eeuwige leven (bij wijze van spreken dan ). 

Gister mochten we ons melden bij de oncoloog voor het resultaat. Op weg er naar toe werd de spanning bijna onhoudbaar en het tegenkomen van een rouwauto maakte dat de stress levels bereikte die ongetwijfeld goed zouden staan in het Quinness Book of Records.

De oncoloog zag aan mijn gezicht al dat ik niet stiekem in mijn dossier had zitten neuzen en zei bij binnenkomst gelijk dat het goed was.. Pfffff… wat een ontlading op dat moment! Wat we nog niet wisten was hoe goed het wel niet was. (spoiler: Nee, ik ben NIET genezen ).

Op mijn skelet, waar alle uitzaaiingen zitten is op dit moment GEEN activiteit zichtbaar. De hormonen zijn zo goed aangeslagen dat de kanker op dit moment helemaal stil staat, eigenlijk in een soort van winterslaap zit. In mijn bloed zagen ze dat de Alkalisch fosfatase (een enzym dat verhoogt op het moment dat er o.a. iets met je botten aan de hand is) mooi meebewogen met de uitslag van de scans. Zo goed zelfs dat ik pas over een jaar weer gescand word en ik elke 3 maanden op basis van mijn bloeduitslagen en eigen gevoel wordt gemonitord. 

Bij pijn, veranderende bloeduitslagen of als ik me onzeker voel en meer wil weten kan ik eerder gescand worden maar de arts ziet daar op dit moment geen noodzaak voor.

Echt supernieuws wat de feestdagen ineens een stuk feestelijker maakt, we hebben weer een jaar erbij gekocht! In het aankomende jaar eens goed de tijd nemen om de emoties van afgelopen jaar eens goed te verwerken en alle andere artsen die nog in het assortiment zitten af te lopen. Ik ben blij!!!