27 maart 2023: Try not to die
Nooit gedacht dat dit traject zo zwaar zou zijn. Het laat me aan alles twijfelen en elke dag is het mentaal een 'Try not to die'.
Langzaamaan moet ik gaan vertrouwen in een lichaam dat tot nu toe er alles aan gedaan heeft dat vertrouwen te beschamen. Nu houd ik over het algemeen wel van een leuke uitdaging maar deze groeit ook mij soms boven het hoofd.
Dagelijkse dingen verdwijnen in dit proces soms naar de achtergrond dus: Heb ik je nog niet terug gemaild, gebeld, gefaxt etc.? Ik ben je niet vergeten maar ik merk dat mijn hoofd het nu even niet kan. Heb geduld met me... This too shall pass.
2 reacties
Misto; je geeft steeds aan dat je lijf je vertrouwen beschaamt, maar zou het niet anders kunnen liggen? Je lijf doet al wat het kan, maar de tumor is blijkbaar sterker, of heeft de tumor weellicht andere zaken op het oog dan je lijf? Ik heb zo'n vermoeden dat het lijf alles in het werk stelt om het goede te doen voor -leven- , maar het lijf kan geen god zijn.
Het is mijn gedachte, je hoeft er ook niets mee. Groet, Anne van de Pals.
Hai Anne,
Mijn moeder heeft me altijd geleerd: Je krijgt wat je aankan.
Ik heb altijd dat in mijn achterhoofd geprobeerd te houden en nog steeds probeer ik dat vast te houden. De kanker is echter diagnose nummer 13 op mijn lijstje en alles bij elkaar voelt het wel alsof mijn lijf bij de uitverkoop als laatste in het schap bleef liggen..