Bijgeloof, van die klavertjes vier enzo
Als kind ben ik opgegroeid met verschillende vormen van bijgeloof. Niet dat mijn ouders daar zo mee bezig waren maar je loopt gewoon niet onder een ladder door, hoopt dat alle spiegels heel blijven en doet op vrijdag de dertiende net iets rustiger aan.
Naar mate de leeftijd steeg zakte het aantal uitingen van bijgeloof, uitgezonderd de ladder wat daar onderdoor lopen is vaak gewoon niet handig: straks laat de glazenwasser zijn emmer vallen of heeft de schilder de pot omgeschopt. Maar zwarte katten, vrijdag de 13e, hoefijzers etc. Het was allemaal geen issue meer in mijn leven. Totdat daar de diagnose kwam.
Ik merk dat ik sinds de diagnose weer veel meer bezig ben met 'onzinnige' dingen in het kader van 'baat het niet dan schaadt het niet':
- Twee gelijke getallen op de klok en dan moet ik een bepaald zinnetje zeggen. (die ik dan hier weer niet kan opschrijven anders werkt het niet meer).
- Klavertjes vier verzamelen.
- Een hoefijzer op zijn kop zodat het geluk er niet uit valt in huis hebben.
- Dingen in het ziekenhuis mogen absoluut niet op vrijdag de 13e.
- Op begraafplaatsen zachtjes vragen of ze, als er een hemel is, een plekje voor me vrij willen houden.
Geloof ik er echt in? Nee. Kan ik er mee stoppen? Nee.... Een soort van grip op het leven houden waar je voor je gevoel alle grip kwijt bent. En dan blijk ik nu ook nog eens geen grip te hebben op deze rare vormen van bijgeloof. :)
Heb jij ook een bepaald ding, geloof of iets dergelijks dat stiekem je dagelijks leven is ingeslopen, of ben ik de enige die nog steeds af en toe met een been op de stoep loopt?
4 reacties
Ik kan niet zeggen dat ik bijgelovig ben geworden, maar ik zit nou wel de rest van de dag met dat liedje in mijn hoofd. Mooie blogs heb je gemaakt. Afgelopen woensdag hing ik weer anderhalf uur in de wachtkamer in het ziekenhuis en heb ik ze allemaal gelezen.
Niene
Hai Niene,
Toch fijn een Nederlands liedje in je hoofd, of zullen we er een franse chanson in gooien? Dank voor je compliment, Heb jouw blog even opgezocht en mens wat schrijf je lekker en herkenbaar. De situatie is k#t maar je hebt me af en toe hardop laten lachen. Ik ga je volgen!
Groetekes, Milena
Het leuke aan al dat bijgeloof is dat er gewoonlijk wel een ludiek verhaal aan kleeft van hoe het ontstaan is.
Dat een zwarte kat ongeluk brengt bv, dateert van onze middeleeuwen. Toen werden zwarte katten vaak geassocieerd met hekserij en het bovennatuurlijke. In die tijd geloofden veel mensen dat heksen zich konden transformeren in zwarte katten om ongemerkt rond te sluipen. Dit leidde tot de overtuiging dat het zien van een zwarte kat, vooral 's nachts, een slecht voorteken was.
En ook de christelijke kerk versterkte dit bijgeloof door zwarte katten te te associëren met de duivel. Dit was een poging om heidense overtuigingen te verdringen en het christendom te versterken. Zwarte katten werden vaak gezien als de handlangers van heksen, die in verband werden gebracht met duivelse krachten.
En zo is er voor elk bijgeloof wel een verhaal te vinden.
Alleen dat je niet onder een ladder mag doorlopen. Dát lijkt me eerder een kwestie van gezond verstand.
gr, willy
Hoi Milena
De situatie is hallucinant, zoals ze dat hier mooi kunnen zeggen, maar ik ben blij dat ik je heb kunnen laten lachen. Ik hoop dat je blijft bloggen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Fijn weekend!
Niene