De bureaula
Vandaag werd eindelijk het nieuwe schuurtje geplaatst. Al weken is het een bende achter het huis, met spullen in plastic, en spullen op het dakterras/balkon. Binnen is het trouwens ook een bende. Stiefdochter-lief is thuis komen wonen en wat ik te weinig heb aan kleding, heeft zij teveel. Zelfs al zou ze willen, krijgt ze dat niet opgeruimd op haar kleine kamer hier.
De schuur-bouwers waren langer bezig dan we verwacht hadden. M'n Lief voelde zich verplicht om thuis te blijven en ik rommelde wat in het huishouden. Liep met mijn boodschappentrolley naar de winkel. Morgen moet ik nog wel een keer, want ik vergat de helft. En verbaasde me onderweg over de hoeveelheid hondenpoep op de stoep. Ik zweette me rot en moest thuis even bijkomen van de inspanning. Raar is het, de ene keer denk ik wat conditie op te bouwen op de manege e.d., de andere keer lig ik op apegapen als ik de wasmachine gevuld heb.
Lief ging toch maar even fietsen. Morgen fietst hij de Verbeeten Challenge om geld in te zamelen voor het KWF. Ik gaf de schuur-bouwers koffie. En ging mijn bureau opruimen. Nou ja, die ene lade die ik bezit sinds ik samenwoon met mijn Lief. Ik kreeg dat oude bureautje van mijn ex en het is het enige meubelstuk dat ik uit die tijd nog bezit en gebruik.
Acht lades heeft het. Ik ben na mijn scheiding drie keer verhuisd en de eerste keren heb ik het bureau met inhoud en al verplaatst. Bij de laatste verhuizing, nadat de chemo aansloeg en mijn Lief en ik wilden gaan samenwonen, heb ik het hele bureau leeggehaald en alle spullen uitgezocht. Nu wonen we hier een jaar en ik heb nog maar één lade voor mezelf. Drie lades voor mijn Lief (!), vier voor algemeen gebruik. Ik ging mijn lade opruimen. Zodat ik de papieren voor mijn belastingaangifte bij elkaar had. Zodat ik mijn met-Kerst- gekregen grafietstiften en het schetsblok fatsoenlijk op kon ruimen.
Eén lade voor mij nog maar, en met het opruimen stortte ik het verleden in. Ik vond alle paperassen die ik verzameld had in de zoektocht naar mijn opa. Mijn vader was geadopteerd en mijn opa gesneuveld in Indonesië en alles wat ik daar van op papier had, lag in die la. Een contract lag in die la, een contract dat mijn moeder en ik ons haar niet kort zouden knippen, met handtekeningen van mijn stiefvader en mijn eerste serieuze vriendje er bij. Een certificaat van een ster die naar mij genoemd is, lag in die la. In het sterrenbeeld Cancer, een cadeau van mijn medebestuursleden van de vereniging voor obductie-assistenten, thanatopracteurs en overledenenverzorgers. Het filmpje op dvd over het werk van mij en mijn collega's en een foto van onze groep lagen in die la. Al mijn diploma's en certificaten. Een fotoboek dat ik van mijn Lief gekregen heb. Hij en ik, gebruind en blij in Istanbul, nog niks aan de hand. Aan het strand met onze pubers, nog niks aan de hand. Mijn badge 'mortuariumdienst' om te kunnen parkeren bij het mortuarium. Mijn laatste loonstrook, ja, daar was ik naar op zoek, jaaropgaves van salaris en de transitievergoeding. Mijn leven dat voorbij is, lag in die la.
Oudste komt een weekje logeren. Zijn contract is niet verlengd, ik lig wakker van de zorgen om hem. De laatste keer dat ik hem sprak, was op de uitvaart van mijn schoonmoeder. Jongste komt ook een paar dagen, hij is niet zo vaak ingepland op zijn werk bij de bioscoop, hij blijft nog veel thuis, zegt hij. Dan zijn we de komende week met z'n zessen. M'n Lief en ik en onze kinderen. Ik heb niet heel veel meer nodig.
P.S. Naar Neil Young gingen we. Niks aan de hand.
21 reacties
Wat er echt toe doet, is inderdaad niet in een lade te krijg en, je apenkoppen in je nabijheid de liefde en warmte om je heen is meer dan genoeg. Geniet ervan
Altijd een warme glimlach voor jou, Ron, en voor je reacties. Dank je wel
Heftig, die confrontatie met de la vol zaken die nooit meer terugkomen. Een bitter afscheid lijkt me zo. Sterkte met de drukte en het is misschien onmogelijk, maar probeer ook alsjeblieft een paar snippertjes tijd voor jezelf te houden. Je bent het waard lieverd😙
Een heftige confrontatie inderdaad. Mijn diploma's en certificaten heb ik op m'n slaapkamer in een kastje gepropt. Ik heb ze nooit meer nodig.
Dank je wel voor je lieve reactie.
Lieve Frie, één lade in je bureau, duizend lades in je hoofd. Vol herinneringen, ervaringen, belevenissen, zorgen, liefde. Ik hoop dat je nog vele hoofdlades mag vullen. In ieder geval met de komende dagen een vol huis, je dierbaarste bezit vlakbij, wat heerlijk.
Met jouw Oudste komt het vast weer goed, ook al is er net als met mijn Oudste altijd wel wat om wakker van te liggen.
Liefs, Miranda
Zo waar, er is altijd wel iets om wakker van te liggen! Zucht..
Het klinkt als een rijk leven. En nu alsnog schrijfster geworden. Zo mooi om te lezen is dit weer. Bedankt!
La dicht en genieten van een vol huis met jullie kinderen. Kunnen ze gelijk helpen om de bende in de nieuwe schuur te zetten, ben je daar ook weer vanaf 😉 veel liefs xx Kim
Gebrek aan smileys op de iPad, maar ik grijns heel breed nu
Lieve Frie,
Wees blij met de herinneringen in de la. En blij dat het maar 1 is. Ik kan ook zo opgaan in die herinneringen, ze betekenen nu meer dan voor ik de diagnose kreeg. Gek eigenlijk.
Het brengt gezelligheid mee en drukte maar ach zij kunnen een handje helpen.
Mooi dat de schuur klaar is kan het spul erin en opgeruimd alweer.🤗
Zorgen blijf je houden maakt niet uit hoe oud ze zijn. 😉
Liefs Alice ❤😘
Wat ben je een mooi mens lieve Frie. Zo bijzonder hoe jij je ervaringen kan verwoorden. Het leven is zeker niet altijd gemakkelijk Vroeg of laat krijgt iedereen zijn kruisje of meerdere kruisjes te verwerken. Uiteindelijk moet je het zelf doen. Maar het voelt zo goed om gedragen en gesteund te worden door lieve betrokken mensen om je heen. Zo fijn dat het zo goed gaat met jouw lief en de kinderen. Je hebt ze zo'n goede basis meegegeven. Dus ook met je oudste zoon zal het weer goed komen. Pas goed op jezelf. Heel veel succes met de verhuizing. Lieve groet Dasje 🌹🌹🌹
Hallo Frie,
Dat contracten niet worden verlengd is heel normaal tegenwoordig. Onze generatie moet daar nog even aan wennen. Komt heus goed. Altijd geduld blijven houden met zoons. ;)
Zolang de lades in je hoofd en hart zijn gevuld met mooie plaatjes kun je de andere rompslomp gerust missen. Geniet van je full house. X
Af en toe opgaan in herinneringen is heerlijk, een huis vol met de belangrijkste mensen ook en zorgen om je kinderen zullen er altijd zijn, gewoon omdat we van ze houden. Liefs en een dikke kus!
De la lijkt een metafoor voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven. Jouw kinderen maken ook inhoud voor hun laatjes. Ze komen er wel. XXX Nik
Zo te horen Frie, krijg jij als je over een jaar of 25 boven komt een mooi en goed gevuld museum. Kun je daar op je gemak nagenieten van al het moois dat je leven je gebracht heeft. En ook het niet zo moois, waarvan je dan kunt zien dat het allemaal is goedgekomen. Liefs xxx Hebe
Móói!! Lieve Frie, sterkte met alles! Kleine tip: zorg wel dat er in jouw la áltijd plek is voor een doos tissues... Nu ga ik op zoek naar de mijne.
X Carolina
Hoi Frie,
de herinneringen (goede en slechte) geven altijd weer een reden tot een glimlach. Nieuw of oud schuurtje als je daar mee bezig bent, bezweet, moe, maakt niet uit. je maakt het mee, over een paar maanden ben je gewend aan je nieuwe schuur en kan er weer een herinnering in je lade bij.
Je doet het toch maar even!
Mooi geschreven Frie. Geen wijze woorden van mijn kant, maar wel een knuffel voor jou. Hopelijk morgen weer een dag met nieuwe fijne herinneringen om van te genieten.
Ach Frie, heerlijk toch zo’n zooitje binnen en buiten? Kan alleen maar beter en mooier worden. En dat wordt het!
Het lijkt wel pension ‘de zoete inval’ waar Lief en stief en je zoon, die even geen loonslaaf meer is, plus de rest even bij je willen zijn om wat voor reden dan ook. Lijkt me gezellig maar ook vermoeiend.
En die la. Vol met herinneringen. Een mooie eigenschap is dat ie open én dicht kan.
Good old Neil👍🏻 Cheers mate!
Herwin
Lieve Frie
Dat lijkt verdacht veel op een trip down memory lane ,en dan lees ik dat het weer ouderwets druk was bij jullie in huis dat brengt veel gezelligheid mee vind ik altijd ,maar je word er wel moe van ,toch denk ik dat jij ervan genoten hebt ,ja het maakt niet uit hoe jong of oud ze zijn zorgen blijven .
dikke knuff hes xxx