De Kankerbubbel
Weer een blog terwijl ik dat van anderen nog niet gelezen heb: ik vind dat het niet zo hoort, maar het moet nog maar een keer. Ik type 'm zittend op de bank, met de laptop op m'n voetenbankje, want ik heb zo'n zenuwpijn rechts in mijn nek/schouder/arm dat ik niet met de laptop aan tafel kan zitten of op zolder achter de computer op het bureau. De muis op de salontafel, beetje behelpen maar het lukt.
Ik zit volop in de Kankerbubbel. Een week infuus, die hele week voor pampus, en dan twee weken om bij te komen. Ik scharrel wat in huis, in de tweede 'rustweek' soms ook wat buitenshuis. En dan begint het overnieuw. Ik word steeds vermoeider en mijn arsenaal pijnstillers steeds groter. Ron stierf, Dasje heeft uitzaaiingen in haar hoofd, de partner van wijlen m'n schoonmoeder stierf - morgen z'n uitvaart.
Maar de bestralingen hebben alle kankerplekken doen krimpen. Zondags voer ik de buitenbeestjes bij de Dierenopvang - bejaardentempo, alleen voeren en niks poetsen. Ik wandelde zingend en fluitend in de zon naar de apotheek hier vlakbij, en de volgende dag nog een keer: hoera, blij worden van een wandeling naar de apotheek. Ik kocht kaarsen en lente-servetjes. Ik slaap 12 uur van de 24. Half maart hoor ik, na de tweede scan, of het experimentele middel werkt. In de nieuwe achtertuin voerde ik de vogels en ja, ze zijn er!
Die kankerbubbel, het is een lastig bestaan daarin. Soms denk ik dat de medicatie niet gaat helpen en ik snel zieker zal worden. Terwijl ik aan de andere kant geld vraag voor mijn deelname aan Alpe d'Huzes. Zal het me gaan lukken? Ik kon zo veel in die fijne lange tijd dat ik stabiel was, nu ben ik terug in Niemandsland. Wachtend zonder echt te weten waarop. Zit ik thuis, waar familie en de meeste vrienden ver weg wonen. En we dus weinig mensen zien, ik wil niet dat iemand uren reist om maar kort bij me te zijn, dat doen ze maar als ik terminaal ben. Over 30 jaar.
P.S. de foto's van Kerst, de nieuwe auto, de bloemen van Hebe en Dasje, onze terror-merel en wat ik verder zei 😉
22 reacties
Tja , over 30 jaar zijn ZIJ misschien wel terminaal .
En wat ga je dan doen ?
Maar blij dat de bestralingen geholpen hebben .
En het overige ,duimen maar , hé
Ik vind dat ook niet kunnen hoor. Wel bloggen en geen anderen lezen. Hoewel ik je nu gelezen heb en van harte hoop dat dit het wondermiddel voor je is, ga ik nu mijn uiterste best doen om te vergeten wat je geblogt hebt. 😋
Over 30 jaar!!! Daar gaan we voor.
Liefs, Monique
LIEVE, LIEVE FRIEDA. DAT MAG TOCH HELEMAAL NIET.😭😭😭TWEE KEER ONGEVEER EEN HETZELFDE REACTIE. TWEE LIEVE VROUWEN. VRIENDINNEN VOOR HET LEVEN DOOR KANKER.NL.
WAT BEN IK OOK WIT HEET VAN WOEDE. KUT ZIEKTE😡😡😡 VLOEKEN PAST HELEMAAL NIET BIJ MIJ.MAAR DOE DAT NU WEL.
IK GA ER EEN HELE FLES WIJN OP LEEG DRINKEN.
WOONDEN WE MAAR DICHTER BIJ ELKAAR.
HEEL VEEL LIEFS. OOK AL IS HET MOEILIJK. HOUD MOED❤️💋 IK HEB JE ZO LIEF ❤️
Hoi Frieda.
Hoop dat je snel weer uit je kankerbubbel bent en dat de medicijnen zijn werk doen. Maar voor nu heel veel kracht toegewenst om dit een beetje goed door te komen. En dan weer snel heerlijk alles kunnen doen.
Lieve groetjes Petra
Strijden voor je leven.
Alles dat je hebt gegeven.
Alles er uit gooien is ook weleens goed.
Het maakt niet uit hoe je dat dan doet.
you go girl💪🏻 die berg wacht op je 🍀🍀🍀🍀🍀🍀
Lieve Frie
Wat raakt mij die zin, Terug in Niemandsland, wachtend zonder te weten waarop?, je verwoord dit zo treffend, en zo herkenbaar, ook voor mij, maar ik kan zo moeilijk verwoorden, hoe ik mij voel, nou zo dus!!!
Lieve Frie ook positief nieuws voor jou, dat het lijkt of het nieuwe middel aanslaat, ik duim voor je.
Heel veel sterkte,
Knuffel Bets
Wat fijn dat mijn woorden jouw gevoel ook verwoorden! Ik duim ook voor jou, hoe gaat het nu?
Sterkte ook en veel liefs!
Lieve Frie,
Hopelijk doen de behandelingen hun werk en kun je weer uit die bubbel komen!! Vreselijk telkens weer die behandelingen maar we hebben niet veel keus helaas he. Die kanker moet weer aangepakt worden. En dan 30 jaar stabiel blijven. Jee dat klinkt ook als muziek in mijn oren. 10 of 5 jaar eigenlijk al. Maar goed. Zolang er behandelingen mogelijk zijn is er hoop gelukkig!
Sterkte en succes met alles. Pak je mooie momenten ook al zijn die soms nog zo klein, geeft soms weer veel energie wat je goed kunt gebruiken. Hou vol lieverd.
Liefs Carla xxx
Ik roep altijd over 25 jaar of zelfs 30 jaar, maar voor 5 doe ik ook mee, lieve Carla, type ik met een lach en een traan, ja, hoop doet leven!
Hou jij ook vol! Sterkte en liefs XXX
Lieve Frie
Je zit in je kankerbubbel en ik hoop met mijn hele hart dat deze behandeling aanslaat en jij uit je bubbel mag komen en weer in het nu mag zijn ,heel veel sterkte meissie en ik kan niet voor de rest spreken maar wel voor mezelf schrijf gewoon als jij dat wilt want je hoeft niet eerst alles te lezen deze site is om je hart te luchten maar er staat nergens dat je dat pas mag als je eerst bijgelezen hebt .
dikke vette knuff liefs hes xxx
Dank je wel, lieve Hes. Je hebt natuurlijk gelijk! Maar ik wil zo graag ook wat op de hoogte blijven van anderen - maar dat lukt me nu niet.
Dikke knuffel terug! XXX
Dat snap ik lieverd want dat is wie jij bent maar nu even gewoon er voor jezelf zijn is op dit moment het belangrijkste
Dikke knuff hes 🫂🍀🌻
Lieve Frie,
Wat fijn om weer een bericht van je te lezen. Wat een spannende en zware tijd. Echt zo knap hoe je de moed erin houdt, en geniet van de kleine dingen zoals wandelen naar de apotheek en dieren voeren op zondag.
Kankerbubbel, dat is een mooie omschrijving. Hopelijk kun je nu lekker veel lezen en series en films kijken omdat je verder niks "hoeft". Maarja, als je je niet lekker voelt is dat natuurlijk niet altijd makkelijk.
Mijn vader gaat vanaf dinsdag 13 weken bestraald worden, hij is nog steeds te zwak voor een operatie en de oncoloog wilde niet meer wachten. Maar de tumor is niet gegroeid sinds half december en nog steeds geen uitzaaiingen.
We doen het er maar weer mee. Heel veel sterkte weer en kom maar een keer op zaterdagmiddag koffie drinken en konijnen knuffelen 😺
Heel veel liefs Maaike
Sterkte voor je vader! En voor jou natuurlijk. Klinkt toch nog bemoedigend: geen uitzaaiingen. En nu dan gelukkig wel behandeling.
To zaterdag misschien XXX
Lieve Frie,
We hadden niet afgesproken dat we jouw tissues voor jou nodig hadden! Wat word je weer teruggeworpen op jezelf. Schreef jij niet ooit dat kankerbehandelingen voelen als De Wachtkamer, terwijl het niet duidelijk was waarop het wachten was? Steeds weer een nieuwe trein en bus, niet wetende of het de onze was of waar we zouden aankomen en wanneer en hoe. Zo beleefde ik dat destijds ook.
Ik hoop dat je het wachten en de kankerbubbel nog even volhoudt en dan snel exit Wachtkamer kunt.
Sterkte & liefs Frie!
Ik schreef dat niet, over die wachtkamer, maar heb het wel gelezen...Ik dacht dat Alice het schreef, maar kon het niet vinden in haar blogs. Ja, zo voelt het hè, ik snap dat je het nog kunt voelen als je er aan terug denkt. Hoe gaat het met jou?
Liefs XXX
Lieve Frie wat een narigheid weer en wat kan je goed verwoorden hoe het voelt. Ik las laatst van iemand die deze periode het "Tussenland" noemde dat vond ik ook een mooie omschrijving je hoort niet meer bij de onbezorgde mensen die nog een toekomst kunnen plannen maar hoorde ook niet bij de mensen die echt aan het einde staan, dit voel ik ook zo en weet dat dit een heel moeilijkgevoel is.
Sterkte met alles en hou vol zo lang het voor jou kan , kus.
Zolang het kan, dat is een lastige. Ik heb nu 2 dagen bijna alleen maar geslapen, de research verpleegkundige heeft het dan over 'kwaliteit van leven', tsja, in de kuurweek is die ver te zoeken, maar die andere 2 weken gaat het steeds wat beter en de kuren met het experimentele medicijn zijn half april klaar.
Dat moet lukken en dan van Niemandsland weer naar Tussenland! Dank je wel en liefs XXX
En weet je lieve lieve Frie? Ik doe 'gewoon' een paar potjes janken. Ik kan je écht niet missen, maar hé, je hebt dierbaren die jou nog veel minder kunnen missen! Ondertussen doe ik 'gewoon' elke dag aan je denken, kaarsjes branden en voor je duimen. Ik wens je zó zeer dat deze behandeling werkt! Dat móet gewoon!
Mooi die 30 jaar. Je overtreft mijn 25 jaar. Gaan we voor! Ons bejaardentehuis wacht. Biljarten en zingen. En proosten op het enerverende maar mooie leven dat we gehad hebben. Punt. Amen. Struisvogelen. Heerlijk.
Hou van je!
Ontzettend veel liefs en knuffels xxxxxxxxxxx Hebe
Biljarten, zingen, proosten, dat lijkt me goed allemaal! Dank je wel en ik ook van jou! Liefs XXX
Hoi Frie, wat een ellende moet de doorstaan, niet wetend waarvoor… spannend en ik hoop natuurlijk het beste! Zodat je die berg op kunt! Maar als het niet kan…. Dan niet. De sleutel zit m in het accepteren.
Als iets is wat het is,en je kunt dat niet verteren,Is het nog steeds wat het is.De oplossing is accepteren!
En het lezen van die blogs is een onmogelijke opgave, er zijn veel bloggers. De één spreekt je aan en de ander veel minder.
lieve groeten, Anja