Het doet ut! 2

Vier van de zes kuurweken achter de rug, ik lig nu op bed aan het infuus voor de vijfde. Vanmorgen bij de long/onderzoeksarts geweest. "Het beste meteen maar", zei ze, "de scan ziet er goed uit!"

Geen groei, geen nieuwe plekken, één plek wat kleiner. Voor zover dat te zien is, want er is veel beschadigd weefsel door de bestralingen en meten kunnen ze niet. Maar toch, wat ze wèl zien is bemoedigend: stabiele kanker!

Lief en ik zijn, zoals gewoonlijk, niet meteen een rondedansje aan het maken. Ook goed nieuws moet bezinken. Wel gaan we, voordat we naar de verpleegafdeling gaan, in het ziekenhuis koffie met gebak nemen, om het te vieren. Ik app naar de kinderen en m'n moeder, bellen moet morgen maar.

Nu ben ik weer brak en moe en wil ik naar huis en naar m'n eigen bed. Afgelopen paar dagen teveel gedaan, ik voelde het vanmorgen al. En het moment van algehele malaise komt daardoor kennelijk eerder.

Ik mag best eerder stoppen met het experimentele medicijn, zei m'n arts. Het protocol zegt zes keer, maar niemand weet of dat meer doet dan vier keer. Of vijf keer. 

Eind van de maand een MRI van mijn schouder/arm. Ik heb daar flinke zenuwpijn en de neuroloog wil zien of er iets beschadigd is met het bestralen. Maar wat nou als die pijn door de behandeling komt? Wat nou als ik zeg: laat die laatste maar zitten, en de pijn verdwijnt dan weer? Zodat ik kan stoppen met het merendeel van de medicatie? Niet meer van m'n stokkie ga door een hoge dosis fentanyl, niet meer regelmatig overdag slaap, soms de hele dag? Gewoon auto kan rijden in plaats van met de bus naar m'n beestjes als het plenst?

Ik heb m'n oudste niet kunnen helpen verhuizen, als zombie. Intussen wel twee keer bij hem geweest, gelukkig, en thuis blèrend op bed maar een extra Oxycodonnetje. "Trots op je, mam" appte hij vanmorgen. Zucht. Deze week maak ik wel vol. En dan zien we wel weer. Kleine stapjes, hier in de bubbel. 

17 reacties

  • Jeetje Frie wat moet je weer allemaal doorstaan , maar wel heel fijn dat het dan in ieder geval iets doet.  Weet niet waarom mn lettertjes ineens zo klein zijn hoop dat je het kan lezen. 

O hij post het wel groot zie ik. 

Laatst bewerkt: 13/03/2023 - 18:01

Hoi Frie, wat een geweldig nieuws! Maar poeh je betaalt wel een hoge tol. En als zo’n berichtje van je zoon binnenkomt voel je dat allemaal niet meer. Dit is waarom je t doet (onder andere… anders doen we Lief tekort😉).

En ja, wanneer durf je te stoppen? Wat ingewikkeld… je gaat natuurlijk tot het uiterste. En de artsen kijken mee met jou waar de grenzen liggen. En leren daarvan. Raar gevoel om proefkonijn te zijn, maar super super super als je bij de voorhoede hoort van iets dat blijkt te werken! Liefs en inderdaad: you go girl!💪🍀

Laatst bewerkt: 14/03/2023 - 07:40

Hoi Frie.

Wat fijn om te lezen geeft de burger moed.

Ja wat doe je dan die twee strijd is zo herkenbaar en je hoopt dat je antwoord van je oncoloog krijgt. Maar die weten het ook niet zeker .  Wat je ook beslist sta daar achter en ga er voor. Maar voor nu geniet.

Lieve groetjes Petra 

Laatst bewerkt: 14/03/2023 - 07:48

Wat fijn dat er goed nieuws is!!!!!
 

Maar wat lastig zeg om zulke beslissingen te moeten nemen als de artsen het zelf ook niet weten. 
 

En wat erg dat alles zo zwaar is geweest de laatste tijd 😿 maar het lijkt in ieder geval niet voor niks te zijn geweest. Hopelijk kun je het nog even volhouden. 
 

Ik vond je er trouwens prachtig uitzien zaterdag!! 
 

Heel veel liefs en sterkte weer 💐

Laatst bewerkt: 14/03/2023 - 09:24

Lieve Frieda,

fijn om te lezen dat het aanslaat. Wel een zware behandeling dus zeg. Maar gelukkig met goed resultaat!!! Dat verzacht alles hopelijk een bbeetje.goed nieuws moet ook altijd even landen he. Maar wat een opluchting voor jullie zeg!! Zo blij voor je! Balen dat je je zoon niet hebt kunnen helpen. Ik herken dat. Mijn oudste dochter is 1 maart ook verhuisd. Ik ben er wel al 2x geweest. Prachtig geworden en ze wonen nu wat dichterbij. Maar half uurtje rijden gelukkig. Hun kindje wordt half mei verwacht. Joyce , de vrouw van mijn dochter kon ook niet veel doen door wat zwangerschap kwalen. Maar mijn dochter is een bikkel. Pierre heeft ook veel geholpen. Mijn jongste dochter is 4 april uitgerekend. Spannende tijden dus hier. Maar wat ben ik blij dat allemaal nog mee te mogen maken!!

lieverd. Ik wens je veel kracht en sterkte toe. Geniet van de kleine dingen en hopelijk sterk je snel weer aan. Misselijkheid is zo vervelend he.  Ik heb de amitriptyline voor de zenuwpijn verhoogd en de fentanyl verlaagd. Tegen oxycodon kan ik niet. Geniet met je lief en positief zien te blijven samen. Dikke knuffels Carla🍀🙏🏻❣

Laatst bewerkt: 16/03/2023 - 08:46

Hoi Frie

wat fijn om van je te lezen dat deze behandeling aanslaat. Verwacht en zeer gehoopt maar zeker weten doen we niks. Nu stoppen of nog even doorgaan….sterkte met deze beslissing en hopelijk gaat je lichaam zich daarna weer meer herstellen en ben je straks weer mobiel en niet meer zo moe

lieve groetjes 🍀😘🙏🏼

Laatst bewerkt: 16/03/2023 - 09:34

Lieve Frie

Wat fijn dat de behandelingen aanslaan, maar wat een heftige behandelingen moet je doorstaan. Wat een lastige beslissing wel of niet al stoppen pfffff nee niet makkelijk.

Heel blij voor je en ik wens je veel sterkte, hoop dat je weer snel op kan knappen na de behandelingen 💪🏼💚🙏🏼

liefs Hanny

Laatst bewerkt: 20/03/2023 - 08:42

Ja, het is zwaar lieve Frieda. Hartstikke zwaar. Dankbaar en gelukkig dat je een gunstige uitslag hebt. Hopelijk blijft het heel lang stabiel zo. Je hebt er zoveel voor gedaan. Alles voor gedaan om zolang mogelijk hier op de aardbol te kunnen blijven. Je hebt zo'n heerlijk huis samen met jouw lief. En jouw kinderen en je moeder kunnen jou zeker niet missen. En met de kinderen van jouw lief is het één grote gezellige club. 

Of je nu wel goed niet voor de 6e kuur gaat besluiten: voor mij ben jij een KANJER. 

Lieve groet, Anja.💞

Laatst bewerkt: 23/03/2023 - 18:11